Zaterdagochtend nam ik afscheid van Manon want die wilde na wat boodschappen in de supermarkt toch ook op huis aan. En ik moest dat weekend werken. Vond het jammer maar het was niet anders.
Halverwege de ochtend kreeg ik een telefoontje van haar, ook zij vond het uiteindelijk niet leuk om zo weg te gaan zonder een momentje voor onszelf, dus stelde ze voor naar Nogent te komen en samen ene hapje te eten. Zo gezegd, zo gedaan. We gingen naar "le Campagnard" en omdat we beiden niet echt erg veel eetlust hadden bestelden we een pizza roquefort/rauweham en deelden we die. Het was echt super lekker! Tegen mijn principes een glas thee erbij i.p.v. een wijntje en konden we toch nog fijn even samen kletsen. Om vijf voor twee stonden we weer voor het museum en vertrok ze naar Schiedam. Altijd weer fijn om haar in mijn buurt te hebben.
De rest van de week verliep rustig, wel stond de achterkamer inmiddels vol met spullen voor Anne-Laure en Marieke. Donderdag bracht Wim Dunkan, met de Renault vier, naar het pension en 's-avonds pakten we de auto in. Vrijdagochtend om half zes eruit en om kwart over zes op weg naar Marquette-lez-Lille, dat is dus weer een paar kilometers meer dan het oude adres.
De sleuteloverdracht in aanwezigheid van een "huissier" zou om 10 uur plaats hebben. Omdat we toch best wat spullen hadden, waaronder Marieke's matras reden we dus meteen nar het nieuwe optrekje van de dames! Leuke buurt, voor Marieke een eigen parkeerplaats op ene klein binnenplaatsje en in het pand twee trappen op en dan ben je bij hen. Wat een verschil!!!!! het is niet echt enorm veel ruimer, maar er zijn veel veluxramen, dus veel licht, het is er schoon, je kunt luchten en op de een of andere manier is het er ook knus, met de eiken balken en de indeling.
We begonnen met sjouwen, want ook de saxo zat vol! Van pa B geen spoor! (hadden dat ook eigenlijk niet verwacht) De poesjes (3) zaten in hun vervoermandjes en bleven redelijk rustig. Na veel , trappen op en af was alles boven en vertrokken Wim en Marieke en ik beiden weer naar het oude huisje. Daar was het onaangenaam benauwd en een grote puinhoop. Auto's weer vol en op nieuwe adres alles weer uitgeladen. Pa B kwam met een nieuwe koelkast met vriesgedeelte en samen met Wim brachten ze die naar boven. Ook wilde hij per se het oude, vieze, niet uitziende matras per se naar het nieuwe apart brengen. Marieke was in alle staten, het was vies en ze hadden het niet meer nodig. Pa B had in z'n hoofd het op de mezzanine te leggen voor logees (zijn andere dochter zeker!) nou echt niet, wij waren er alledrie faliekant op tegen. Het heeft heel erg veel voeten in de aarde gekost hem ervan te overtuigen dat hij het beter mee terug kon nemen. Ook zijn vriendin was erbij, maar handjes uit de mouwen nee dat was er niet bij. Ze haalden nog de wasmachine op en brachten weer de lattenbodem mee van het te grote ledikant, maar ook dit ging hier weer niet de trap op naar boven, dus wat moest er dan mee??????? Meenemen wilde hij niet, dus aan het eind van de dag stond het nog steeds beneden in het pand en heeft Marieke er een papier opgeplakt dat het tijdelijk daar staat. Nu hopen dat het verkocht kan worden of weggehaald want huiseigenaar gaat dit vast niet leuk vinden. Wasmachine was natuurlijk een k....klus, maar het is gelukt en een kwartiertje later draaide ik de eerste was! Meneer B en zijn vriendin hadden geen tijd meer dus vertrokken (?) Meisjes hadden het overzicht een beetje verloren! maar er kwam schot in de dozen en de tassen, alles kreeg een plek
en nadat we met z'n viertjes het houten ledikant hadden neergezet, restte nog het opmaken van het bed. helaas bleek er geen schoon linnen goed voorhanden en toen ik het dekbedhoes verwijderde schrok ik me een hoedje! Het dekbed en de kussens zagen er niet erg fris meer uit. Wassen en op laten drogen was geen optie dus het werd vuilnisbak en zijn we met twee autoos naar IKEA gereden. die zit vlakbij en daar hebben Wim en ik voor de dametjes een nieuw dekbed, dekbedhoes, matrasbeschermer, twee nieuwe kussens gekocht en nog wat kleine losse spulletjes. Zo konden ze 's avonds in een schoon fris huis in een schoon bed slapen! We hebben met z'n viertjes in de cafetaria gegeten en op de parkeerplaats elkaar gedag gezegd. We reden om 21.00 uur weg uit Lille en op de Tom tom zagen we dat we niet voor 2.00 uur thuis zouden zijn. Onderweg, we waren bijna halverwege, typte ik een smsje in voor Marieke en toen voelde en hoorde ik een enorme klap: een vos op de bumper, maar schade valt gelukkig mee, je schrikt je kapot! Gelukkig is en blijft Wim een super chauffeur, hij bleef kalm en beheerst, ik weet niet hoe mijn reactie geweest zou zijn! We waren om kwart voor twee thuis, moe en versleten. Gelukkig waren we zaterdags beiden vrij en konden we het er 's ochtends even van nemen.
De meisjes hadden de eerste nacht niet echt geweldig geslapen, dankzij de poesjes die nog aan de nieuwe situatie moesten wennen, maar ze zitten er keurig bij. Nu hopen dat A-L met het anti-wagenziek bandje van de Hema niet al te veel last zal hebben van wagenziekte tijdens de dagelijkse rit van en naar de faculteit!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten