Nog een kerstboom te gaan.

We zijn al op een week na, eind september. Wat is het hard gegaan dit seizoen werken in het museum. Madam" la responsable" heeft haar 2 boeken en 5 boekjes af, na bijna twee jaar ons het leven zuur te hebben gemaakt en zichzelf te hebben opgesloten in haar ivoren toren op de eerste verdieping. De rust is een beetje weer gekeerd maar behalve bezoekers ontvangen is er weinig gedaan met de stukken in de reserves, dus geen inventarisatie, in de olie zetten enz.. tot op heden.
Wel een hoop gedoe gehad over onze extra uren nu we een prikklok hebben en dus iedere minuut geteld wordt. FM en ik hebben in de afgelopen maanden dus erg veel overuren gemaakt (die in de voorgaande jaren nooit uitgekeerd werden). Al twee keer heb ik ze uitbetaald gekregen, maar deze laatste maand is dat door personeelszaken geweigerd. Dit tot zeer grote ergernis van ons allebei.
Toen we hierover wilden praten, kregen we meteen lik op stuk, Mme was het er niet mee eens dat we die overuren zouden opnemen als vrije dagen want dan zou de burgemeester haar zeker op het matje roepen om tekst en uitleg te vragen.  Ze vraagt nl.. ieder jaar extra uren voor ons, omdat ze ons zo heel hard nodig heeft (?) en als wij dan overuren op zouden nemen, staat ze voor haar gevoel in haar hemd! We hadden aan het begin van het seizoen al laten weten dat wij eind september alles rond wilden hebben i.v.m. het arbeidsbureau; om problemen te voorkomen. Ieder jaar is het in november zwaar hommeles want dan hebben we weer gezeur over aantal uren enz. en de berekening van onze WW.
Ik kreeg een dikke anderhalve maand geleden van het arbeidsbureau een brief waarin staat dat ik als ik 65 jaar en 9 maanden oud ben ik geen recht meer heb op WW.  =18 januari 2018. Daar was ik niet zo blij mee. Ik ben in de telefoon geklommen om  te proberen een afspraak te maken met de pensioenkas. Hoop gedoe, maar een paar dagen later en 35€ armer (speciaal nummer) had ik de juiste persoon aan de telefoon.Afspraak gemaakt en er heen.
Aardige mevrouw die uitgebreid de tijd nam om alles door te nemen. Samen het dossier ingevuld en tot de conclusie gekomen dat ik per 01-02-2018 met pensioen kan. Het bedrag dat ik zal krijgen is berekend naar het aantal werkzame jaren in Frankrijk en het bijtellen van het aantal trimesters dat ik in Nederland heb gewerkt zit ik zoals dat heet "a taux plein"  in het totaal, met aftrek van het baren van twee kinderen, 164 trimesters gewerkt =het maximum wat je kunt hebben. het bedrag viel mij nog een soort van mee, hoe het zit met de AOW in Nederland en de ABP dat gaat Manon voor me bekijken. Dat gaat op 18-04-2018 in.
Een groot voordeel is dat M nu al vanaf 2 juli bij Leclerc werkt en zijn contract weer is verlengd en zoals het er nu voor staat ,na meerdere maandcontracten, grote kans heeft op een vaste aanstelling.
Dat scheelt ons een flinke slok op een borrel.
Mijn besluit om dus geen nieuw contract meer aan te gaan voor een volgend jaar in het museum staat vast. Ik ben niet 65 jaar geworden om me door twee tantes van net in de 30 te laten bekoeioneren.
Ze bekijken het maar.
Nog welgeteld 21 werkdagen en ik zeg "Aju parapluie".