In deze Corona tijd zie ik Mm. L niet erg vaak, te riskant en dus maar beter van niet.
Ze is op het moment vaak niet echt in orde en een beetje de weg kwijt af en toe. Haar medicijnen geven haar veel ongemakken en ik verdenk haar ervan dat ze eerst de bijsluiters leest en dan alle negatieve bijwerkingen bij voorbaat al krijgt voordat ze ook maar de medicijnen heeft ingenomen!
Haar benen en voeten zien er niet uit, blauw en gezwollen, maar steunkousen aandoen, vergeet het maar. Ze is lekker eigenwijs en laat toch iedere twee weken de huisarts komen, volgt de instructies niet op en gaat haar eigen weggetje. De kratten lege flessen puilen uit, er komt weinig of geen bezoek dus hoe komen die in vredesnaam leeg????
Ik begrijp er niets van en maak me er ook niet meer druk om. Ze koopt tegenwoordig steevast iedere dinsdag bij de visboer aan huis voor een godsvermogen ook vis voor ons, vaak een moot (vind ik niet echt geweldig i.v.m de vele graten) maar wel erg lief van haar en dan wil ze me vaak ook nog betalen, nou dat gaan we dus niet doen.
Nu ik weer sinds de 11de bij ET werk in de kas 3 ochtenden per week (en zeker geen middagen meer want het is echt veel te heet) heb ik weinig tijd en ging ik gisteren Hemelvaartsdag even op de fiets naar haar toe. Ze was blij me te zien en had e.e.a klaargelegd om aan me mee te geven, w.o. dus een moot kabeljauw , een bord en een kommetje van een maaltijd die ik voor haar had gemaakt, een brief die naar de huisarts moet en een envelop waarbij ze meteen meedeelde dat die vertrouwelijk was.
Ik werd natuurlijk meteen erg nieuwsgierig.
Wat bleek......... ( ik begrijp het vertouwelijk een beetje want voor een vooraanstaande, welgestelde familie is dit een pijnlijke toestand, dus lezers a.j.b niet verder vertellen!)
Mme. L's moeder had vlak voor haar overlijden tegen haar verteld dat er lang geleden een drama had plaats gevonden in hun familie, maar dat bijna niemand behalve het kindermeisje van opa dit ook wist.
Mme L had zich voorgenomen om daar een keer in de archieves departementales naar te gaan zoeken, maar dat was er nooit van gekomen. Vorig jaar kreeg ze een neef op bezoek die zich bezig houdt met hun stamboom en daar heeft ze het aan verteld met de vraag of hij daar eens naar zou kunnen kijken. En dat heeft die beste man gedaan en dit op papier gezet en haar recentelijk toegestuurd.
Wat blijkt............
Het drama heeft zich hier vlak in de buurt afgespeeld, in het jaar 1870, de bewuste neef maakte avances aan het kamermeisje van de familie. Dat meisje bleek daar niet van gediend te zijn en verzette zich, wat resulteerde in haar dood. De neef werd veroordeeld tot gevangenis straf en is op de boot gezet met meerdere gevangen naar een colonie van Frankrijk Nieuw Caledonie en daar te werk gesteld. Dat heeft hij met de dood moeten bekopen.
Er is een rechtzaak geweest in Chaumont waar hij werd veroordeeld, dit tot grote schande van de familie, die dit zo veel mogelijk heeft geprobeerd dit te verbergen en te vergeten. Kennelijk had de moeder van Mme L toch gewetenswroeging kort voor haar overlijden.
En waarom wil Mme. L dat dit "vertrouwelijk" houden?
Het gebeurde in 1870.
Niemand gaat haar daar nu toch op aankijken?
Ik in ieder geval niet, jullie????????
Geen opmerkingen:
Een reactie posten