afgerond. De 24ste zou ik de middag werken, dat vond ik al niet echt fijn want het was erg warm weer. Ik had 's maandags een sms gekregen dat hij geen werk voor me had, maar of ik dan wel woensdagmiddag kon komen. Toen ik kwam wist hij niet zo goed wat hij me zou kunnen laten doen en ik stelde voor om anders terug te gaan naar huis. Ik had diezelfde middag ook een afspraak bij de huisarts voor mijn lage rugpijn. Nee er was wel eea te doen; ik mocht de koolplantjes uit de trays halen en in 12 stuks in een kratje doen zodat ze ze in de volle grond konden zetten op het land. Van iedere soort 7 x 12. Mijn werk was in de tunnel en daar was het echt zoo bloedheet dat ik al snel erg rood aanliep en mijn hartslag lekker opliep.
Ik had het niet echt naar mijn zin, ging verschillende keren even luchten en drinken, maar het beviel me niet. Ook het feit dat ik in al die jaren nog steeds niet het verschil kan zien tussen de jonge savooiekool-, de wittekool- en de bloemkool-plantjes maakte me extra opgefokt. Na dik anderhalf uur zweten hield ik het voor gezien. Ik liep naar hem toe en zei dat ik naar huis wilde. Hij keek me verwonderd aan maar zei okay. Ik ging naar huis, nam een douche en dronk een glas thee. Ik ging achter de computer zitten en schreef op facebook:" ben voortijds gestopt , ik hield het niet meer vol".
Een aantal bekenden schreven een reactie in de trant van < logisch>, is toch geen doen met deze temperaturen en meer woorden van gelijke strekking! Ik ging naar de huisarts die me doorverwees voor een scan en een bloedonderzoek. Thuisgekomen hoorde ik mijn mobieltje gaan en wat zag ik, een sms van ET. Hij was zwaar beledigd, mijn post op FB was zijns inziens zwaar overdreven, ik had niet het recht om iets over hem op FB te schrijven enz. enz. Ik was even helemaal lamgeslagen, verbouwereerd en reageerde niet meteen. Probeerde het even te laten zakken om daarna op een rustige manier hem duidelijk te maken dat het niets met hem, niets met het werk te maken had wat hij me gaf. Maar dat de hitte en mijn leeftijd me hadden genekt! Ik schreef dat ik dacht dat de vertaalmachine op zijn mobiel het misschien verkeerd had vertaald. Hij schreef dat er papieren op tafel lagen die getekend moesten worden en omdat Manon zou komen ik vrijdag beter thuis kon blijven. Zo bizar die reactie van hem. Na mijn sms schreef hij alleen okay ik begrijp het.
Het zit me tot op vandaag nog steeds niet lekker, heb ook eigenlijk totaal geen behoefte aan een discussie hieromtrent. Wim was vanaf dag 1 al tegen het hele gebeuren en verklaarde me voor gek dat ik op mijn leeftijd dat soort werk nog ging doen (maar ik vind het leuk, het is er gezellig en ik houd van planten en bloemen en het contact met mensen). Ik moet dus de stoute schoenen aantrekken en mijn spullen ophalen en de planten die ik meenam afrekenen. Veel zin heb ik er niet in, maar zal er toch een dezer dagen aan moeten geloven.
Manon is inderdaad gekomen sliep twee nachtjes hier en staat nu op de camping in Foulain, bij een voor mij oude bekende uit mijn VVV kantoor tijd. Ik zocht haar woensdagvaond voor mijn IRM scan even op, ze staat er helemaal alleen in haar tentje, maar geniet van de rust. Ze komt voordat ze huiswaarts keert nog weer hier langs voor een dikke knuffel en wat spullen om mee terug te nemen. Heerlijk om haar weer even in de buurt en om me heen te hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten