Ik stelde me dus erop in dat ook ik misschien wel moe zou zijn na een ochtend in het kuuroord.
Voorafgaand aan de daadwerkelijke kuur had ik een consult bij een arts van het centrum.
Een leuk mens, van oorsprong tevens osteopaat. Ze vroeg veel en stelde 4 behandelingen voor. Ze gaf me tevens nog wat tips voor mijn verzakte rugwervel en de beknelde zenuwbaan.
Woensdagochtend reed ik om 7 uur naar Bourbonne, was keurig op tijd voor de inschrijving en het administratieve gedeelte.Verplicht met masker natuurlijk. Ik krijg een "premium" behandeling dus ging ik ook bij de "premium" kant naar binnen!! Kreeg een mooie badjas en een handdoek een tasje met de planning en werd verwacht in de cabine voor een kleipacking van mijn lendenen en mijn knieen.
Je ligt op een bed bekleed met papier, de mevrouw komt met een grote kookpot op wielen (thermospot) daarin zit grijze hete klei, ca. 45 graden, die kwakt ze achter je rug en dan mag je daarop gaan liggen, oeiii heet dus!, handen en knieen worden afgewisseld en eerste dag waren het dus de knieen. Ze laat je dan 15 minuten alleen en komt dan terug (steeds de zelfde tekst hoor je om je heen, dat is wel grappig <<Bjr Mme, ca va? >>als je gaat liggen en als ze terugkomt, << Ca était madame?>>. Nieuwsgierig als ik ben kon ik het niet laten om te vragen waar de klei vandaan komt en wat er mee gebeurt na afloop.
Ze legde me heel vriendelijk uit dat de klei in broodjes (zoals cement) aangeleverd wordt, dan gemengd wordt met thermal water en verhit. Als ze je weer "uitpakt", speol je jezelf af onder de douche en gaat de klei inclusief papier in een speciale afvalkoker in de gang! Naar de stort dus. . Dat verbaasde mij. ik vroeg of er geen pottenbakkers of anderen die klei kunnen gebruiken, ze vertelde dat er mensen zijn/waren die de klein meenemen, maar ze niet wist of dit nu met Covid 19 ook mag/mocht.
Zaterdag (gisteren) zei ze dat ik het mee mocht nemen en dat heb ik dus gedaan, het bleef nog lang lauwwarm! Het staat nu nog in een bak en is nog steeds beetje vochtig, geen idee of het indroogt en wat ik ermee wil gaan doen, maar als je nagaat dat er per client, per keer ongeveer 3 kilo wordt gebruikt en er in een week ongeveer 1000 patienten zijn, dan is dat afval wel heel erg veel en verschrikkelijk zonde.
TOCH??????
Na de klei ga ik naar een andere afdeling voor een bain de hydromassage, een ligbad met een water temperatuur van 37 graden dat ingesteld wordt voor 20 minuten met afwisselend bubbels en hydrojet stralen van tenen naar nek en omgekeerd. heel aangenaam.
Dan loop ik ( de coronapijlen op de grond volgend naar de afdeling zwembaden, waar ik de ene keer op een stoeltje zit in een bubbelbad ook met waterstralen of mag ik meedoen met wat hele slome domme oefeningetjes in het water op bejaardentempo. Zonder muziek met een heel vriendelijk grietje dat bijna in slowmotion voordoet wat wij na moeten doen. Niet echt opwindend dus. Ik ga dus aanstaande woensdag aan de arts vragen of er niet iets spannenders te doen is. Dan kleed ik me aan en ga huiswaarts. Ik sta dus tegen half tien weer buiten. Heel Bourbonne ziet blauw van de tasje van Val Vital en de mesne die komen en gaan van en naar het kuuroord. In de winter als de thermen dicht zijn, (wat ik nooit heb begrepen want juist dan heb je behoefte aan warmte en behagelijk in warm water toeven) dan is het een compleet dode stad.
En vrijdagmiddag had ik een afspraak bij mijn opticien in Neufchateau.
Ik weet niet of ik het al had geschreven ( vergeetachtig? alzheimer?) maar sinds februari toen J&P vW hier langs kwamen om hun 40 jarig huwelijksfeest te bespreken werd ik helemaal verliefd op haar montuur. Ik durfde haar toen niet ernaar te vragen, maar na veelvuldig mailcontact heb ik het haar toch gevraagd. Ze gaf me de naam van de ontwerper en het nummer van het montuur en ging op zoek. Bij diverse optieks nagevraagd, zelfs naar het hoofdkantoor in Oostenrijk gemaild maar alleen winkels die dealer zijn van het merk verkopen die monturen. Ze gaven me wat adressen en de dichtsbijzijnde was in Strasbourg. Ik had met hen contact, het model hadden zij niet maar ze konden het desnoods voor me bestellen. Ik vond dat toch riskant want ik wist niet of het model mij wel zou staan. Maar het liet me niet los. Ik vroeg het aan mijn opticien in Neufchateau en die zei me net voor de Corona crisis dat hij een advertentie zou zetten, maar ik hoorde niets meer.
Toen we dus in Normandie waren en we door de stad liepen, zei Wim bij het zien van onafhankelijke optiekwinkels (dus niet de welbekende ketens zoals Krys, Alain A ed.) vraag het hier eens. En jawel bij de derde winkel was het raak!
En..... ze had ook het juiste model alleen niet in de kleur die ik op het oog had. De kleur was te flets maar het model stond me goed. Ik legde mijn dilemma uit en de verkoopster was uiterst vriendelijk ze legde alles vast in een dossiertje en kon eventueel de kleur bestellen. pas de soucis Madame.
Helemaal blij ging ik de deur uit. Thuisgekomen ging ik naar Neufchateau en wilde het daar voorleggen dat ze daar het model konden bestellen. Wat scherste mijn verbazing TF had twee positieve reacties gekregen op zijn aanvraag op SOS monturen. Hij kon er dus ook aankomen. Yeahhhh
Vrijdag kreeg ik een telefoontje het montuur was er. Oogmeting gedaan, bril gepast en helemaal in mijn sas. Ook de opticienne was loeienthousiast en kende het hele merk niet. Ze maakte heel vriendelijk een paar foto's en volgende week is de bril klaar. Grappig is dat hij zo 
op het oog anthraciet lijkt maar met een andere lichtinval verandert de kleur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten