Lang gewacht en stil gezwegen, nooit gedacht en toch verkregen.....

Als er een spreekwoord/gezegde is wat alles zeggend is voor ons, is dit het wel. Wie had gedacht dat wij, Wim en ik, ooit opa en oma zouden worden????? Wij in ieder geval niet. Jullie kunnen je dus misschien wel voorstellen dat wij beiden een beetje van ons stuk zijn. Jl. maandag hoorden we dat E in het ziekenhuis moest blijven en dat de bevalling zou worden opgewekt. De zwangerschapsdiabetes zorgde toch wel voor wat probleempjes en zodoende leek het de diabetes arts en de verloskundige beter voor moeder en baby om de boel te versnellen. We sliepen met de deur open en een lichtje aan, om zo snel mogelijk en zonder klerscheuren bij de telefoon te kunnen zijn als M zou bellen. Er werd echter niet gebeld en werd het een spannende dinsdagochtend. Kreeg wel een kort berichtje dat E verdoving had gekregen want ze had wel wat pijn. Om 13.00 uur kwam Elio op de wereld, een prachtig mannetje, glad gezichtje en 3260 gram. Met moeder en kind gaat het goed. We hebben al best veel fotos en het is zo ontroerend om dit mee te mogen maken. Aanstaande maandag gaan we erheen, kunnen we Elio in het echt bewonderen. Kan niet w8en!