Het afgelopen weekend stond op de agenda met een vol programma. Allereerst het bezoek van W+H uit Schiedam. Een dag tevoren had ze opgebeld om te horen of we nog voordat ze weer huiswaarts zouden gaan, nog iets af konden spreken, de enige mogelijkheid was de vrijdagmiddag/avond. Ik had zoiets van niets tegen mijn Wim zeggen, dan is het een verrassing en dat werd het.
Ze arriveerden rond twee uur en na thee met taart wilden ze nog iets doen, samen overlegd en het werd Coiffy, ff bij Wim kijken! We kwamen bij het huis van F.P. en ik wilde vragen waar we hem zouden kunnen vinden, in welke wijngaard. Meneer P verscheen en zei dat het weinig zin had want over een dikke 20 minuten zou hij naar boven komen, dus beter maar een wijnproeverij’tje doen! Dus wij drie aan het proeven. Eerst rood, toen wit en daarna nog de dessertwijnen. W+H kochten een doosje rood en toen zagen we de BMW aankomen. Wim stapte uit pakte zijn gevaarlijke snoeischaar om hem in de oplader te stoppen en wilde binnenkomen toen W. op de deur tegen hem tikte. Mijn Wim uiterst verbaasd natuurlijk , had wel een auto met Nederlands kenteken gezien maar het kwam niet in hem op dat dat bekenden zouden kunnen zijn. Wij, beide vrouwen reden met hun auto naar huis en Wim met W. in de BMW.
Thuisgekomen aan de borrel we hadden al een bodempje gelegd in Coiffy, dus waarom niet verder! We werden aangenaam verrast toen we een envelop kregen met flapjes voor de aanschaf van een varkentje of schaap, onze eerste sponsors, nogmaals een bedankje aan hun. Gezellig met elkaar gegeten en rond tienen reden zij terug naar de Meuse. (toch nog zo´n dikke anderhalf uur, hadden veel last gehad van overstekende padden onderweg!, in Schiedam hebben ze daar hulptroepen voor om die oversteek veilig te kunnen maken, hier moeten ze het dus blijkbaar zelf zien te redden1, stelletje dierenvrienden hier) Het weer was intussen omgeslagen en er stak een fikse storm op.
Bij het opstaan bleek Wim zijn tuinhuisje door de wind tegen het hek te zijn gewaaid, dubbelgeklapt en even kreeg ik het angstige voorgevoel dat het aan barrels was en niet meer te reddden.Ik zou die dag bij G. cateren tijdens haar openhuis n.a.v. het nieuwe atelier. Kon hem dus niet ter zijde staan, wel even geholpen e.e.a. weer uit elkaar te trekken en een lijn te zetten voor de vlonder om hem vast te kunnen zetten. Had in de loop van de week al de boodschappen gedaan, dus kon aan de slag met het klaarmaken van de amuses. Schalen geleend van de buurvrouw en een paar foto´s gemaakt voor het nageslacht. Om vier uur naar V. vertrokken met alle schalen en de rest van de ingrediënten in de auto. In V. alles uitgeladen en neergezet en heel demonstratief mijn visitekaartjes er naast gelegd. Je weet maar nooit, toch? Het hele gebeuren was een groot succes, met name voor G. maar ook een beetje voor mezelf. De aanwezigen waren erg enthousiast over mijn hapjes, kreeg veel complimenten en zelfs wat serieuze vragen over de eventuele mogelijkheden om zoiets bij hen ook te doen. Sta natuurlijk open voor alles en dit soort netwerken zijn heel belangrijk! Het grootste compliment kwam van een Fransman, die les geeft aan Nederlanders om hen wegwijs te maken met de Franse taal, hij was in de veronderstelling dat ik uit de Vogezen kom vanwege mijn kleine accent!!! Was verbaasd met een Nederlandse te doen te hebben!
Ik loop nu dus met mijn hoofd in de vandaag wat grijze bewolking. Gisteren als afsluiting de Vide Grenier in Bourmont in de gymzaal van Marieke´s school. Vroeg op want je kon vanaf 6.30 uur je kraam inrichten. Wim had heel lief alles in de auto geladen. Met thermoskan, theezakjes een paar krentenbollen op pad. Daar aangekomen uitgeladen en standje ingericht, het is hier goedkoop want je huurt per m1. Het was er best koud maar wel gezellig en heb leuke zaken gedaan en mijn spulletjes leuk kunnen verkopen. Thuisgekomen in de regen stond het schuurtje al voor het grooste gedeelte, Wim was kapot en was ontevreden over het montagevoorschrift en de schroefgaatjes die nergens kloppen, maar is dat niet te wijten aan de enorme storm????? Al met al een weekend vol met snabbels, wel netjes gewerkt, genetwerkt en het leek dus nèt werken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten