Het zit erop..... Het weekend in de prachtige omgeving van Orbey in de Haut Rhin. We vertrokken vrijdagochtend om half elf en het leek onderweg alsof we op vakantie gingen, de buurjongen en ik. Het was prachtig weer en de streek is erg mooi, veel bergen en vergezichten een gebied waar je ´s winters kunt skiën en ´s zomers is het een oord voor tourfietsers en motorrijders. Verbazingwekkend dat 100 kilomter verder het landschap zo kan verschillen, maar dat is Frankrijk. Door het mooie weer was het ook die dag erg druk, de Col de la Schlucht werd door menigeen "genomen" dus het was opletten geblazen in het verkeer. Ikzelf ben nog niet echt gewend aan het stijgen in de bergen met een auto dus het vergde wel een beetje aandacht maar het is gelukt! De route had Wim in de GPS gezet maar een aantal keren was het toch niet helemaal duidelijk waar mevrouw Navman ons heen wilde leiden, gelukkig zijn we er gekomen en het laatste stuk was gemarkeerd met foto's van het bruidspaar en al een beetje leeggelopen maar wel duidelijk aanwezige blauwe en witte ballonnen. We zagen het vakantiehuis al vanaf de overkant op de berg liggen. Een flink aantal Nederlandse auto' s op de parkeerplaats en een gegons van mensen heette ons welkom. Het was intussen 14.00 uur. Naar binnen waar in de keuken al wat activiteit was en in de grote zaal mensen bezig waren met versieren ed. Het merendeel van het gezelschap was sportief bezig elders in de omgeving en werd rond 17.00 uur verwacht. We hebben onze bagage in de hal gezet, een schort aangetrokken en konden meteen aan de slag. En toen begonnen we de eindeloze AFWAS, die uiteindelijk zondagochtend om 11.00 voor het laatst door ons werd gedaan. We hebben in het totaal voor 60 personen, de borden voor
de lunch 2x, ontbijt, 2x diner ( bestaande uit minstens 3 gangen), de glazen van het borrelen, de champagneglazen, de borden van de amuses, de wijnglazen wit, rood en dessertwijn (overigens geen chateau migraine!) de pannen, de zeven, de vergieten, de messen, de bakplaten, de slaschalen, de couverts, de waterkannen, de mixerhaken; kortom de hele keukeninventaris want daar kwam het zo' n beetje op neer, de revue zien passeren. Er was een geluk: een afwasmachine en continue HEET water. Slechts één minpuntje: de afvoer verstopte en was niet te ontstoppen en de theedoeken waren om de haverklap drijfnat. Maar we hebben het gered, af en toe met wat hulp van derde, maar we werden een goed team! A en ik! Toen men in de smiezen had dat ik van origine "kookjuf" was, werd ik ook her en der ter hulp geroepen. Soms zag ik vanuit een ooghoek dingen gebeuren waar ik me graag mee had willen bemoeien, maar dat heb ik maar niet gedaan. Ik was tenslotte ingehuurd voor de afwas. Bij de eerste gang van het diner, wisten A en ik eigenlijk niet zo goed wat er van ons verwacht werd dus haalden we twee stoelen en gingen we in de spoel aan tafel ons soepje nuttigen, De bruid in spé kwam heel vriendelijk zeggen dat wij ons vrij moesten voelen om aan tafel mee te eten, dus zo gezegd, zo gedaan. Het resulteerde in leuke gesprekken en tegelijkertijd een rustpuntje tussen de vaat door! En wat een overvloed aan lekkernijen er allemaal zijn gepasseerd; echt te veel om op te noemen. A zei op een gegeven moment dat het hele weekend bestond uit VOEDSEL! Als je de koelkast had gezien: vol met delicatessen of elk gebied. Het leek de Sligro zelf wel! Een aantal "kokers" hadden zich echter flink in hoeveelheden vergist en dat had het gevolg dat er erg veel in de afvalbakken is beland, erg zonde dus! Vrijdagavond lagen we om 1.00 uur in bed, allebei een eigen kamertje gekregen, wekker op de mobiele telefoon ging om kwart voor zeven omdat de bakker wilde afrekenen dus snel onder de douche en naar beneden, daar trof ik meteen een spoelkeuken vol glazen en troep. De bakkersvrouw leverde het brood af en toen kon voor ons de afwas weer beginnen!
Om 11.00 uur zou de ceremonie beginnen en aan ons beiden de taak om te zorgen dat de champagneglazen en de 6 prachtige bruidstaarten buiten klaar zouden staan. Gehol en gevlieg aan alle kanten, de zaal was omgetoverd in trouwkapel, zag er heel mooi en sfeervol uit. De bruidegom werd begeleid door zijn moeder, de bruid vergezeld door haar vader, beiden heel smaakvol gekleed. Ze spraken ten overstaan van het voltallige gezelschap hun trouwge(be)loften uit en wisselden de ringen uit. Voor de zoen, renden wij naar buiten en lieten de kurken zachtjes knallen, schonken de glazen vol en zetten de taarten op de plateaus. Het was stralend weer en het aansnijden van de taart en de toast vonden buiten plaats, met de bergen, de zon en het uitzicht op de achtergrond. Een plaatje dus! Nog even een snelle lunch en toen ging iedereen naar de Adelaarsshow, wij kozen er voor om achter te blijven. A in een hoekje van de zaal zittend in het raamkozijn, ik als hand en span dienst voor daar waar nodig. F de vader van de bruid en de motor achter heel veel dingen was bezig met zijn befaamde Bouillabaisse, had prachtige vis gekocht en overlegde over hoe hij het wilde opdienen, routing samen doorgenomen en in overleg de grote pan soep/bouillon in de gootsteen gezet om met behulp van koelelementen te laten afkoelen en later weg te kunnen zetten. Rond vieren kwam er een stel "kokers" voortijds terug en zij begonnen met het voorbereiden van hun Tajine van lamsvlees. En DAAR ging het Fout!
Hoe het is gebeurd, vertelt het verhaal niet, maar op een gegeven moment liep ik naar de grote pan en zag tot mijn ontsteltenis dat de inhoud was verdubbeld en dat er van alles indreef wat er niet in was gegaan als ingrediënt!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Wat een rampzalige ontdekking. Wie moest het aan F gaan zeggen???? De stoute schoenen aangetrokken en hem er bij gehaald....... één stevige vloek en daarmee was de kous af. Terplekke werd bedacht hoe dit op te lossen en zijn improvisatie was fenomenaal. Grote bewondering voor zijn incasseringsvermogen bij allemaal. Een stuk of 4 mensen hebben hem vanaf dat moment geassisteerd en als het niet door de microfoon zou zijn aangekondigd was het waarschijnlijk niet eens opgemerkt! GROTE KLASSE! De maaltijd was copieus, de wijntjes vreselijk aangenaam en toen was er tussentijds nog even vuurwerk! gevolg: brandalarm! Dat kon er nog wel bij. Ik heb de brandweer gebeld en melding ervan gemaakt dat vermoedelijk door het vuurwerk en de spuitfonteinen sterretjes op het ijs de oorzaak zouden zijn van detectie. Niemand kon wijs uit de kast van het alarm en dus bleef de sirene loeien. Heel Orbey wakker! De brandweer, die kennelijk zich aan het vervelen was in de kazerne, kwam voltallig de berg op om het probleem op te helpen lossen. Er liepen ca. 10 man/vrouw in uniform door het gebouw. Een aantal vrouwelijke gasten raakten hierdoor behoorlijk oververhit! Probleem werd keurig opgelost en de disco kon beginnen. En intussen zaten A en ik met de grootste puinhoop ooit! Om 2.00 uur droogden wij de laatste dingen af. We waren STUK! hadden stalbenen en konden geen glas of bord meer zien. Het gezelschap was heerlijk aan het swingen.
Ik heb nog een afzakkertje genomen en ging versleten naar bed. Volgende ochtend om 7 uur, had ik een ontmoeting met een heel klein Chineesje met zo' n enorme GONG, wat een ellende........ in de keuken was het wederom een grote ravage, etensresten, glazen en rotzooi. Men wilde ontbijten en ik had alleen maar een kater, niet van de drank maar vermoedelijk van alle spanning en impressies ed. Mijn maag protesteerde hevig, gekozen voor de kortste weg: toilet,
alles eruit en opnieuw beginnen! Een kopje thee en voorlopig geen eten! A en ik besloten samen dat we het wel gehad hadden. We overlegden of het goed was dat we onze spoelkeuken spik en span zouden achterlaten en dan ons boeltje zouden oppakken om te kunnen vertrekken. Dat was okay! Zo gezegd , zo gedaan. We kregen onze welverdiende centjes, namen afscheid en ontvingen van bruid en bruidegom een mooie fles wijn met een heel attent bedankje eropgeplakt. En gingen met wat restanten uit de proviand (hoefde dus 's avonds thuis niet te koken, heerlijk dus) terug naar M. Het eerste stuk reed ik zelf, maar die Chinees zat nog steeds over mijn schouder mee te gluren, dus gaf ik het stuur over aan A. voor het overige gedeelte van het traject. Zijn rijstijl is niet met de mijne te vergelijken, maar we zijn toch veilig, weliswaar doodmoe, om 14.00 uur thuis gekomen. Het was een geweldige belevenis! Rest mij nog dat het jammer is dat er toch mensen zijn die, du moment van het aantrekken van je schort je letterlijk en figuurlijk als "sloofje" behandelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten