Donderdagochtend werd ik wakker, opende de gordijnen en Nee niet weer.....................er was minstens 10 cm sneeuw gevallen die nacht! Dus balen! Maar het was niet anders, dus vertrok ik bijtijds richting Vogezen. Het sneeuwde nog steeds en dus nam ik de tolweg, had geen zin in verrassingen onderweg op de smalle landweggetjes. Ik was nog maar net van de grote weg af of Snorrewiets belde op en meldde dat ze vanuit het hoofdkantoor die dag voor mij telefonisch zouden gaan werven en dat ik dan na mijn rit alsnog naar de geworven klanten zou moeten doorrijden. Hij noemde twee plaatsnamen, die ik niet kende waar zij hun telefoonactie zouden voeren. Hij zou later nog wel bellen. Geïrriteerd verbrak ik de slechte verbinding en ging verder. In de loop van de ochtend belde hij me verschillende malen op, maar mijn mobieltje haperde en zoals gewoonlijk maakt hij zijn verhaal nooit helemaal af en eindigt dan met ik bel straks nog wel.... Ik was intussen al aardig aan het balen, want er was ouderavond op school bij Marieke vanaf 17.00 uur en dat zou ik dus van z' n lang zal ze leven niet gaan halen. Ik vervolgde mijn toernee, wijzigde mijn route i.v.m een altijd zeer slecht begaanbare weg als er sneeuw ligt en kwam tenslotte om half twee aan in de hoofdstraat van D. Tijdens het helpen van mevrouw en meneer Q. belde S weer op. Ik nam bewust niet op en hielp eerst mijn klanten. Kroop achter het stuur en wilde hem terugbellen, maar er was geen bereik. Gaf op en wilde weg toen hij weer belde en ik hem niet kon verstaan en de verbinding weer werd verbroken. Zwaar geflipt vertrok ik naar de volgende klant. Gevolg......................... een enorme crash met een telefoonpaal die mijn NIET GESLOTEN KLEP finaal van de hapkar afrukte en ik door de enorme klap weer bij mijn positieve kwam!!!
De ravage was niet te overzien, tussendeurtje ging niet meer open, de klep hing nog aan een stuk ijzer maar lag boven op een muurtje. Ik barstte in tranen uit en was radeloos. Uit het niets dook er een meneer op die me zijn hulp aanbood. Ik stapte uit en wist werkelijk niet wat ik zag. De hele hapkar lag aan de zijkant in kreukels! Meneer hielp me met het naar beneden halen van de klep, we forceerden de achterdeur en binnen in de kar was het een grote ellende. De paashazen allemaal onthoofd, appels over de vloer alle spullen van de toonbank lagen her en der verspreid. Het schap op de toonbank was uit zijn voegen. Het was echt vreselijk!!! In tranen belde ik met de telefoon van een passant snorrewiets ( die ik wel kon killen!) en vertelde hem wat me was overkomen. De vloeken zal ik jullie besparen, maar het zal duidelijk zijn dat hij niet blij was! De klep moest de kar in en of ik dan maar wilde zorgen dat ik mijn rit af zou maken en hij zou dan intussen bellen naar ClB of ik daar meteen naar toe kon voor een spoedreparatie. Mijn rit afmaken had geen enkele zin met die klep in het gangetje kon ik nergens bij, dus dat kon ie vergeten. Ik moest dus 80 km met alles open aan de zijkant naar ClB rijden, dat was geen lolletje; de plastic tasjes, de saladedoosjes alles vloog langs me heen en het was echt ijskoud in de kar van de tocht. Aangekomen in ClB schrokken de monteurs ook van de ravage, mijn kar is dus vroeger al eens eerder gecrasht en ze vroegen zich af of zit wel te repareren zou zijn! Het hele karkas is ca 10 cm verplaatst. Wim was zo lief om me te komen ophalen. (daar wordt niets eens naar gevraagd hoor, hoe je denkt thuis te komen!) want een reparatie zou minstens een week, wellicht langer gaan duren. Alle aan bederf onderhevige artikelen heb ik in de koeling gestopt. Nog even overlegd en toen met de schrik en emotie in het lijf naar huis. Toch nog een paar docenten over Marieke' s vorderingen kunnen spreken 's avonds en Wim was voor het eerst in zijn leven niet op tijd op zijn werk!
Vrijdag kwam er niet veel uit mijn handen. Aan het eind van de middag kwam het telefoontje dat ik vandaag zaterdag in MsS 50km hiervandaan een vervangende auto kon gaan halen.
Hoe het verhaal verder gaat, dat lezen jullie morgen want het verhaal krijgt nog een hele onaangename wending!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten