Waren de afgelopen weken hectisch en energierovend, i.v.m. het overlijden van mijn moeder en de rug en nekklachten, is er nu nog een item bij gekomen.
Ook al had ik een lichtblauw vermoeden dat mijn baan op de tocht staat, sinds maandag is het allemaal wel in een stroomversnelling geraakt. Ik had jl. vrijdag aan Snor telefonisch doorgegeven dat ik maandag aanstaande weer mijn werk wilde hervatten. Hij zou er nog op terugkomen na het weekend. Maandag geen telefoontje. Dinsdagochtend een sms dat ik contact met de bazin moest opnemen. Ik opgebeld, maar ze was niet te bereiken tegen 11 uur belde ze me terug:Ze stelde me voor nog maar een week of wat in de ziektewet te blijven en langs te komen voor een gesprek! Nadat ik de telefoon had neergelegd, bedacht ik me dat niet zij
maar mijn huisarts beslist of ik wel of niet kan werken! Dus een goede vriend gebeld en de situatie uitgelegd, hij kwam en heeft samen met mij een keurige brief opgesteld en die heb ik aangetekend (als bewijsmateriaal) verstuurd. 's Avonds de personeelsvertegenwoordiger gebeld hoe ik het verder aan zou moeten pakken. Toen kwam het hoge woord eruit: Mevrouw de directrice beschuldigd mij van het hebben van een kasverschil van 13.000 euro!
Ik bleef terplekke in shocktoestand! Dacht echt dat ik van mijn stokje ging. Wat een afgrijselijke beschuldiging. Helemaal van mijn stuk kon ik nog uitbrengen datals ik dat geld zou hebben dat ik dan niet in Maisoncelles zou zijn maar ergens op Hawai zou vertoeven! Hij zei me nog dat ze daar geen bewijsmateriaal over kan weerleggen want ik heb nooit facturen voor ontvangst ed. getekend. Maar toch........................
Wim en Marieke hebben me opgevangen, hoe ik de nacht heb doorgebracht geen idee. Meteen mijn huisarts gebeld, afspraak gemaakt. Helaas had mijn arts een volle agenda, dus bij de plaatsvervanger alles uitgelegd. Heb een verlenging van mijn ziekteverlof gekregen, maar vergat te vragen of hij de uren een beetje flexibeler kon maken zodat ik de deur uit kan, zonder me aan vastgestelde tijden te moeten houden. Toen ik weer bij de balie kwam, stond mijn arts er die mij in tranen zag en ze vroeg wat er was, ik heb haar in korte bewoordingen uiteen gedaan wat me was overkomen. Ze nodigde me uit voor een gesprek aanstaande maandag en heeft mijn formulier zo aangepast dat ik nu inderdaad vrij ben om te gaan en te staan waar ik wil. Een flinke dosis kalmeringstabletten gehaald bij de apotheek (ook een schat van een mens). Thuisgekomen bleek dat mevrouw de directrice had gebeld of ik haar terug wilde bellen. Aan de telefoon vertelde ze me, dat ik aanstaande maandag niet het recht had om mijn hapkar te gaan halen en mijn toernee te doen. Ze heeft mijn route in drieën gesplitst en ik zal mijn rit niet meer kunnen doen. Ze vroeg me of ik bereid zou zijn een baan aan te nemen op het hoofdkantoor ( ze is nl. verplicht mij vervangend werk aan te bieden) Ja gekke gerritje, dat is iedere dag 125 km heen en 125 km terug! wie gaat dat betalen en dan nog voor een hongerloontje! Toen kwam ze met het voorstel mij te willen ontslaan op economische gronden, dan krijg ik geen WW status. Over het kasverschil heeft ze geen woord gezegd. Heb haar laten praten, alles aangehoord en gezegd dat ik dit alles goed wil overdenken, ga niet over een nacht ijs. Ze wil natuurlijk voorkomen dat ik de arbeidsinspectie inschakel. Heb nog gebeld met een collega en er zijn momenteel 3 werknemers zoals ik in een soortgelijke situatie. Misschien is het verstandig om met elkaar de aanval voor te bereiden. Al met al dus einde HAPKAR! Ga zo meteen toch eerst juridisch advies inwinnen. Heb mijn gesprek uit kunnen stellen naar 12 juli aanstaande dus ik heb genoeg tijd om alles goed voor te bereiden. Ik bevind me nu dus in een soortgelijke situatie als mijn voorgangster. Voor zo' n mens wil je niet eens meer werken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten