Donderdag 24 maart, een beetje gevroren aan de grond vannacht maar intussen een strakblauwe lucht en het zou rond de 17 graden moeten worden! Zo op het eerste gezicht dus het begin van een mooie dag; helaas de werkelijkheid is anders. Ik schrok om kwart voor zeven wakker, luisterde of ik de douche boven hoorde, maar het was muisstil in huis. Ik vloog uit bed en riep onder aan de trap naar Marieke's kamer haar naam, er kwam een klein slaperig stemmetje en ik begreep onmiddellijk dat ze zich wéér had verslapen. Gisteren namelijk ook al. Ik rende naar boven en spoorde haar iets te fanatiek naar haar zin aan om op te schieten. Maakte in de keuken haar ontbijt klaar en toen het allemaal te lang naar mijn idee duurde holde ik weer naar boven. Fout! Ik kan me beter maar niet mengen in haar zaken! Het gaat de laatste anderhalve week niet goed met haar, veel erge boze buien ook op school. De docent Engels had haar zelfs in de hoek gezet!!!! Belachelijk natuurlijk want een leerling van bijna 16 zet je niet als een kleuter in een hoek en ik heb me voorgenomen daar aanstaande maandag tijdens de Conseil de classe ook wel iets van zeggen. Dat is te zot! Ze heeft het erg moeilijk, slaapt slecht en reageert met boosheid! dat is niet goed. Maar tegelijkertijd ook vreselijk verdrietig.
Ook ik begin er een zwaar hoofd in te zien; sollicitatiebrieven worden niet beantwoord. Het getuigt van weinig respect dat men niet eens de moeite neemt om je te melden dat je het niet bent geworden, althans dat vind IK. Ik blijf trouw kijken naar alle advertenties maar zie ook weinig schokkends dus ben ik nu mijn huiswerk aan het maken en bereken kostprijzen van diverse belegde broodjes en heb een lijstje gemaakt met de keukenbenodigheden en de prijzen opgezocht. Kontakt gehad met de "beste worstmaker" van Nederland en hij heeft me wat nuttige tips gegeven en me voorgesteld een aantal produkten zelf te gaan maken. Ik herinner mij zijn gebraden gehakt en de roastbeef versgebraden uit de oven en kan me de geur nog herinneren!!!!
Misschien komen hij en zijn vrouw op weg naar hun huis in LdF hier langs met wat voorbeelden. Ze moeten daar wel wat kilometers voor omrijden. In mijn hart begin ik me er zo langzamerhand mee te verzoenen dat dit toch de toekomst zal zijn: een eigen tokootje want kans op een baan daar krijg ik een hard hoofd in. Als Marieke in september naar het Lycée gaat zullen de kosten van het internaat en de schoolbenodigdheden ons boven het hoofd stijgen. WW is dus geen optie.
Wim heeft al zijn energie de afgelopen dagen gestopt in het eraf hakken van de stuclaag op de muur aan de achterkant. Die is nu kaal en ziet er prachtig uit, kan gevoegd gaan worden maar zouden we dat zelf kunnen???????? Een megaklus! Gisteren begon hij vol enthousiasme aan de muur van de voorkant, helaas zijn we een aantal lelijke plekken tegengekomen dus daar moeten we nog met een prof over praten hoe we dat kunnen aanpakken. Het puin is echter een ander probleem, alles zit onder het stof en er ligt een enorme berg puin. ( voorlopig de laatste zegt ie dan, dat zegt ie dus al 10 jaar!!!!!!) Ik heb de buurboer gestrikt, die heeft beloofd vandaag de manitout neer te zetten met de grote klep daar kan het dan in gegooid. Maar of ie echt komt dat is altijd weer de grote vraag! Fransen he!!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten