maandag 14 maart 2011

Veertien jaar geleden, 14-3-97!

Was het onze trouwdag, in een bescheiden gezelschap trouwden we in het gemeentehuis van Maassluis. Daarna vertrokken Wim en ik naar Londen. Marieke, toen bijna 2 bleef bij kennissen. Wat vliegt de tijd. Wat is er veel gebeurd in die veertien jaar. Lief en leed. Gisteren aten we een taartje en nodigden onze overburen daarbij uit. Het was hun eerste zondag samen, de dochter en kleinkinderen zijn na vijf weken weer terug naar hun huis. De twee zonen waren naar voetbal. Ze waren zichtbaar blij even onder de mensen te zijn. Jammergenoeg eist Floyd op zo'n moment erg veel aandacht en is hij in eerste instantie veel TE enthousiast en moeilijk tot de orde te roepen. Ook voor hen zijn de afgelopen jaren, sinds we hier definitief wonen erg bewogen geweest. Zij verloren veel familieleden. Ook onze familiekring is een stuk kleiner geworden,het overlijden van o.a. mama, tante Corretje, Ted en nog vele anderen. Maar ik heb zelf het gevoel dat het hele gebeuren van hun zoon Arnaud er toch uiteindelijk voor ons allemaal het meest heeft "ingehakt", er zijn momenten dat je er niet aan denkt en dan ineens flitsen de beelden weer door mijn hoofd en ik merk dat het bij Marieke hetzelfde is. Ze heeft het er moeilijk mee. We hadden een afspraak bij slachtofferhulp. Ik had aan de telefoon al duidelijk uitgelegd waar het allemaal om ging, maar toen ik aan het bureau van de psychologe zat kreeg ik te horen dat dit niet binnen haar werkkader lag en we dus aan de verkeerde bel hadden getrokken!!!!!Balen dus. of typisch Frans?????Samen met haar hebben we een afspraak kunnen maken met een soort van Jeugdzorg en daar ga ik vandaag met Marieke heen. Hoop dat dat haar helpen zal met de verwerking van dit alles.
Op alle sollicitaties nog steeds geen reactie, halverwege deze week kwam er als pleister op de wond toch nog een briefje van de burgemeester van Nogent. Ze bood haar excuses aan voor de late reactie. (denk dat JMR haar even op haar nummer heeft gezet!) Het is echt vreselijk vervelend als je naar aanleiding van een sollicitatiebrief gewoon helemaal niets hoort, vind het super onbeleefd. Woensdag naar juf voor businessplan, ben benieuwd wat dat gaat worden.

Geen opmerkingen: