Omdat Marieke nu de hele week niet thuis is, wat trouwens wel heel aangenaam rustig is, hebben we ook dit jaar het Oerhollandse Sinterklaasfeest overgeslagen. Eigenlijk wel jammer maar we doen wat kleine presentjes onder de kerstboom maar hebben wel zondagavond een stukje boterletter en onze chocoladeletter opgegeten. Alle heimweeboodschappen die Manon had meegebracht plus de grote verrassingsdoos van V&H hebben een plekje gekregen in de voorraadkasten. We kunnen dus wel weer even voorruit. We zullen Kerst stilletjes met z´n drietjes vieren vrees ik. Voor Wim zijn dat overigens toch gewone werkdagen, hij heeft nog aardig wat vakantiedagen staan maar of het zal lukken die op te nemen???? Marieke heeft van de week haar cijferlijst gekregen, ze belde afgelopen maandagavond al even op om haar gemiddelde door te geven n.a.v. de voorbespreking. Ze is nl. klassenvertegenwoordigster en neemt haar taak erg serieus. Haar gemiddelde is 13,47 op de 20 dus zeg maar op z´n Hollands een dikke 6,7 gemiddeld! Heel netjes dus. Vrijdag was het tafeltjesavond en daar was ik in de gelegenheid om met 5 van haar leerkrachten te praten o.a. haar mentor. Toen ik hem vertelde dat Marieke sinds 2007 definitief in Frankrijk woont, viel de beste man bijna van zijn stoel! Hij kon het nauwelijks geloven. Wat een topprestatie heeft ze geleverd! Men is dus helemaal niet op de hoogte van het feit dat ze geen basis heeft gehad op een franse lagere school. Chapeau dus! Ook haar docente Frans was erg onder de indruk. We kunnen dus met recht trots zijn. Ze moet iets minder kleppen tijdens de lessen en proberen dit niveau zo te houden, dan kan ze zeker blijven voor een BAC S. en hoeft ze niet van etablissement te veranderen. Zou dus echt super zijn.
Verder is er voor mij nog geen zicht op een baan, er is nauwelijks iets interessants op de sites te vinden. Ik ga dus nog trouw naar mijn babysit adres maar oh jee wat kan het daar een puinhoop zijn. Overal vuile luiers zomaar op de grond, de vuilniszakken helemaal kapot gescheurd in de voortuin, door die lieve Labrador die alles eet wat los en vast zit. De was van dagen geleden nog ongestreken op de bank, de wasmanden die uitpuilen, de afwasmachine waar je alle etensresten nog in ziet liggen van de afgelopen dagen. Een huishouden met de franse slag dus. Ik geloof dat ze het zelf niet overzien en alles belangrijker vinden dan dat! Ik doe wat ik kan en ruim op, stop alles in vuilniszakken, strijk en hang de was op. E is een scheet en kan al tot ziens zeggen. Ook vraagt hij op zijn manier of ik paard met hem wil doen, hij bedoelt dan het versje van een damespaard enz. Hij geniet van dat soort versjes en voorleesverhaaltjes. A is een engeltje, nooit zal ze huilen vindt alles best en eet wat de pot schaft. Helaas zal het na de 15de januari voorbij zijn, dan gaat namelijk het peperdure mobiele museum Pompidou verhuizen naar een andere stad in Frankrijk en is A haar baantje kwijt. We zien het wel, de camping gaat over (te veel adders onder het gras)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten