Om jullie eerlijk de waarheid te zeggen; nou eigenlijk niet maar je moet jezelf toch af en toe eens iets gunnen?
We hadden tenslotte allebei een royale week vakantie en om dan thuis te blijven plakken is ook zo wat. Het leven gaat dan gewoon z'n gangetje en profiteer je nergens van. Dus mijn plannetje om een paar daagjes erop uit te trekken nam vastere vormen aan en zodoende zijn we uiteindelijk donderdagochtend samen naar Zwitserland vertrokken. Marieke had nauwelijks last van een jetlag en we lieten haar, samen met onze beestenboel, met een gerust hart achter. Het is eigenlijk helemaal niet zo ver weg, jammer alleen dat de TomTom ons het eerste stuk helemaal binnendoor liet rijden, dat kost veel tijd, maar nauwelijks drie uur later passeerden wij de Frans/Zwitserse grens. We parkeerden de auto in een parkeergarage in Basel en liepen een paar uurtjes door de stad. Toen verder op weg naar Zürich.
E&A hadden voor ons de gastenkamer in orde gemaakt en zouden de toegang open laten.
Helaas bij aankomst bleek het niet het geval te zijn: zij hadden door een overvol programma (op het bureau ligt een maandplanner en het is onbegrijpelijk hoe vol hun programma is) de deur toch dichtgetrokken. Een heel behulpzame buurvrouw deed het nodige en binnen afzienbare tijd konden we de kamer binnen. 's-Avonds aten we met elkaar en het weerzien was allerhartelijkst. We hadden elkaar al meer dan 15 jaar niet meer gezien! Volgende dag ondernamen Wim en ik samen, dank zij een vrij-reizen kaart, een treinritje naar Zürich centrum. Daar stapten we op de boot die ons Zûrichsee vanaf het water liet ontdekken. Onvoorstelbaar hoeveel er om dat meer werd en nog steeds wordt gebouwd. Ieder vrij plekje wordt benut en sommige gebouwen zijn meer dan verschrikkelijk, van de oude echte Zwitserse huisjes is nauwelijks meer iets te zien. Doodzonde! Ook de familie B heeft het ouderlijk huis af moeten breken en nieuwbouw gepleegd; een prachtig huis met een super uitzicht maar ook dit is van buiten gezien net een blokkendoos. Het avondeten hebben we met z'n viertjes genuttigd en onverwachts kondigde zich via de telefoon ook nog hun dochter I. aan. Aangezien de agenda van de familie B meer dan vol is hadden we in onderling overleg met elkaar besloten dat wij na een gezamelijk ontbijt op weg zouden gaan naar de dames F. in Fraubrunnen. Samen met A stippelden we een route uit zodat we nog iets van het Zwitserse landschap zouden zien. Het was een prachtige tocht, we namen allereerst de pont naar de overkant van het meer en toen over landweggetjes naar Fraubrunnen. Daar is het even hele andere koek. HF is intussen 92 jaar, vergeetachtig en niet meer goed ter been, dochter R (mijn leeftijd) heeft een vreselijk hectisch leven; haar tweelingdochters wonen met haar in huis. Beide dochters (ook niet getrouwd), hebben allebei een kind. Dus al met al een heel huishouden, waar de beide dochters een beetje maling hebben aan de huishouding en dergelijke en de kleindochters vast en zeker ADHD hebben. Ik heb meelij met R. Zij draait overal alleen voor op. Ze had er min of meer op gerekend dat wij zouden blijven slapen, maar eerlijk gezegd zagen wij dat niet zo zitten en hadden we een goed excuus om diezelfde middag nog naar huis te rijden. Thuisgekomen was alles goed gegaan, helaas heeft een van onze katten de kattenbak niet kunnen vinden en konden we op zoek naar iets wat vreselijk stonk en smerig was om op te ruimen. Maar ook dat hebben we voor elkaar gekregen. Daarna nog een drietal daagjes samen en vanaf gisteren ben ik weer in het museum. Wim moet maandag weer aan de bak! Maar voor hoelang???? De baas heeft besloten over te stappen op een melkrobot! Hoe lang hebben ze Wim nog nodig? Wat hangt hem boven het hoofd?? We weten niets en durven eerlijkheidshalve ook niet te vragen hoe dat zal zijn in de nabije toekomst!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten