Een « pensionaire ».

 

Vorige week op het VVV kantoor belde er een mevrouw op, zij vroeg of ik haar kon informeren over kamers in en om Nogent voor haar dochter die een week stage zou gaan lopen op een manege in Nogent. Ik informeerde nog op het stadhuis omdat daar ook regelmatig kamers worden aangeboden, maar dat bleek alleen voor meer dan een maand huren te zijn. Zoals afgesproken belde ik haar terug met de mededeling dat ik niet echt veel verder was gekomen en zei dat ik anders wel een logeerkamer aan kon bieden in ons huis. Ik rijd tenslotte iedere dag naar Nogent voor mijn werk,

 dus dat zou voor mij geen probleem zijn haar in huis te nemen. Mevrouw zou het in overweging nemen en noteerde ons telefoonnummer (ze sprak Nederlands) en ik gaf haar ons adres van de website zodat zij een indruk kon krijgen van ons huis en meer. Vrijdagavond ging de telefoon en belde mevrouw me op om te zeggen dat ze het erg fijn vond als we iets voor haar dochter konden regelen, ze had niets kunnen vinden en de stage begon al maandag. We kwamen tot overeenstemming en ‘s maandags maakte ik kennis met moeder en dochter. Ik haalde L ’s- avonds op en we reden naar huis. Ik liet haar haar kamer zien en daarna aten we gezamenlijk. Het bleek een heel vriendelijk rustig typetje, spreekt Nederlands en Frans dus we wisselden het een beetje af. Ze is de hele week gebleven en vrijdagochtend bracht ik haar voor de laatste keer naar de manege, we namen afscheid en ik zei haar dat als ze ooit nog weer een keer naar Nogent kwam voor een stage ze altijd van harte welkom is. We hebben zo een beetje B&B gespeeld en ik moet zeggen dat het mij niet is tegen gevallen. We krijgen van e zomer een paar logés maar het blijft me toch maar in het hoofd spelen om dit verder uit te kristalliseren, kijken of het toch niet haalbaar zou zijn, de kamer boven wat vaker te kunnen « verhuren ». Het is net dat beetje extra wat af en toe heel hard nodig is.