Tradities die langzaam vervagen. Sinterklaas daar doen we niet meer aan. Dit jaar geen pepernoten chocolade letter of banketletter. Ik heb daar toch moeite mee. Gelukkig was ik wel
in de gelegenheid om een heel klein beetje Manon's verjaardag te vieren door samen met haar, FM en AM Rotterdam te kunnen bezoeken en zodoende op een gezellige middag terug te kunnen kijken.
Een paar dagen daarvoor was ik voor het verplichte bevolkingsonderzoek (mammografie) naar Chaumont geweest en kreeg daar van de Belgische arts te horen dat hij nog even een echo wilde maken, want hij had iets gezien wat hem niet aanstond. Ik was heel blij met hem in het Nederlands te kunnen communiceren (emoties zijn toch gemakkelijker uit te leggen in je moedertaal!) en hij legde me uit iets te zien in de vorm van een knobbeltje van ca.. 1.2 cm) hij wilde dat toch nader onderzoeken en stelde me een biopsie voor. Afspraak voor 14/12.
Ik ging dus met gemengde gevoelens op stap naar Nederland.
Het spookt toch steeds door je hoofd en zag er ook wel een beetje tegenop. Dezelfde arts deed heel rustig de biopsie, legde alles wat hij zou gaan doen goed uit en het viel me mee. Daarna was het dus weer afwachten. Ik had met Mme L. afgesproken dat ik voor haar een gerecht zou maken en ze wilde ook graag dat ik een appeltaart zou bakken. Ik bracht dat zaterdags tegen 12 uur en tot mijn grote verbazing vroeg ze aan haar zoon om een fles Champagne open te maken om zo te kunnen toasten op Kerst. (voor het eerst dus een glas alcoholische drank i.p.v. een sapje!)
Kerst zouden we samen zijn. Manon had andere plannen en Matt moest die zondag nog werken want Leclerc was open! Daarna zouden hij en Emma bij haar ouders Kerst vieren.
Wim moest natuurlijk werken, er werd niet eens gevraagd of hij plannen had! Kerstavond dus niet echt feestelijk, wel lekker gegeten en tranen met tuiten kunnen huilen bij All you Need.
Omdat hij ook 1ste kerstdag moest werken en een uur later zou gaan beginnen, spraken we af om dan ons kerstdinertje maar om een uur of drie in de middag te nuttigen, want anders zou het wel heel erg laat worden voordat we aan tafel konden. (En hij moet natuurlijk de volgende dag weer om vijf uur eruit). Zo gezegd , zo gedaan. Mijn eigen gezouten en gerookte eendenborst met een groene salade met pijnboompitjes en granaatappel. Gevulde kalkoenborst met gebakken aardappeltjes en stoofpeertjes en lekker eigengemaakte merengue opgemaakt met lemoncurd en fruit ( Eaton Mess). Wim vertrok om iets over vijf richting boerderij en ik kroop achter de pc om te kijken naar een nieuwe aflevering van "Call the midwife" (op aanraden van Debbie en ik kan dat kijken via streaming, ben al een eind op weg en ik ben verslingerd, wat een prachtige serie!).
Tweede kerstdag hebben we in Frankrijk niet en mijn afspraak voor de uitslag van de biopsie stond voor die middag gepland. Voor de zekerheid eerst maar even gebeld of het echt binnenwas en dat was het geval.
Wim had gezegd dat hij die middag niet kwam werken en ging , heel fijn, met me mee.
Jammer genoeg was de Belgische arts niet aanwezig en werd de uitslag aan ons meegedeeld door een collega van hem. Ik was bloednerveus. Ze hebben geen kankercellen kunnen vinden, maar wat er wel zit is niet duidelijk; ze willen dat met een MRI scan proberen aan te kunnen tonen. Nieuwe afspraak gemaakt, helaas pas 24 januari 2018. Nog 4 weken geduld. De borst blijft gevoelig, voelt alsof het beurs is. Aan de ene kant dus positief nieuws, aan de andere kant onzekerheid.
En dan goed nieuws:
Wim heeft m.i.v. 1 februari 2018 een baan bij een andere boerderij, weliswaar iets verder weg, maar betere arbeidsvoorwaarden. Een stel jonge mensen die deze maatschap runnen, het is wel een oude stal, ze werken met een draaimelkstal, de koe staat dan eigenlijk op een draaiende schijf (dit wordt ook wel de rotor genoemd). Als de koe eenmaal goed op haar plek staat, worden de melkbekers door de melker aan de spenen van de koe gezet. In de tussentijd draait de melkstal rustig rond, waardoor de volgende koe alweer naar binnen kan gaan lopen. Dat betekent voor Wim minder lopen! Het gaat daar werken van dinsdag tot en met vrijdag en een keer in de twee weken het weekend. Komt toch aan bijna hetzelfde aantal uren als nu, maar de laatste weken was er zo veel spanning en hij is natuurlijk het vertrouwen in zijn werkgever volledig kwijt. Via vrienden kregen we deze tip en is Wim vorige week een dag mee gaan draaien. Helaas heeft hij een maand opzegtermijn en nog dik 40 vakantiedagen staan, dus nu is het afwachten hoe zijn huidige baas daarmee om zal gaan.
Wel heeft Wim tegen mij gezegd dat als ze het hem lastig gaan maken, hij zich ziek meldt. hij heeft in het verleden gezien hoe ze omgaan met mensen die hun baan opzegden. Ze kunnen heel erg vervelend doen. Morgen gaat zijn ontslagbrief aangetekend met ontvangstbevestiging de deur uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten