Wim ging zaterdagavond om half vier naar de boerderij en vroeg aan mevrouw of ze de brief had ontvangen, ze antwoordde dat ze die had gekregen. Wim vroeg vervolgens of ze daar iets over wilde zeggen, nee dat vond ze niet nodig! Daarna vroeg hij wat ze van plan was met die 40 vakantiedagen, daarover wilde ze geen antwoord geven en aangezien de boekhouder vakantie had tot en met dinsdag na Oud en Nieuw wilde ze eerst wachten om met hem/haar te overleggen. Wim reageerde daar verbaasd op en zei dat het toch niet de boekhouder is die beslist over wel of niet betalen. Afijn conversatie liep danig uit de hand, dat Wim zijn spullen heeft gepakt en voortijdig de boerderij heeft verlaten. Hij was daardoor tegen vijf uur thuis en was vastbesloten; hij gaat niet meer terug werken.
We weten dat dat ons duur kan komen te staan, maar "so be it", hij heeft er geen trek in zich nog langer te laten gebruiken en als oud vuil te worden behandeld.
Ik heb aan de toekomstige bazin gevraagd of zij een verklaring kon afgeven omtrent de arbeidsovereenkomst bij haar m.i.v. 1 februari 2018. Dat was geen probleem en aan het eind van de dag zat er inderdaad een "promesse de travail" in de mailbox, per 1 februari 2018 gaat Wim dus bij hen werken voor 35 uur in de week, werkt niet op maandag en werkt 1 x in de 14 dagen het weekend. Dat is wel even heel wat anders na bijna 10 jaar met regelmaat 7/7 dagen!
Het is wel wat verder weg, maar ik reed ook iedere dag dik 45 km.
Dus we mogen denk ik niet klagen.
Maar inmiddels is er dus vanuit de boerderij geen nieuws en hopen we dat hij de maand december betaald zal gaan worden, hoe het zal gaan met die vakantiedagen , dat is een groot vraagteken.
Jl. vrijdag zijn we naar de Arbeidsinspectie geweest, ze beginnen ons te kennen daar!
Wij kunnen niets, slechts hopen dat Mme C. Wim niet aanklaagt bij Prud'homme, dat zou ze kunnen doen. Vandaag dus nog maar een aangetekende brief gestuurd om te vragen of ze a.u.b. het opzegtermijn van een maand niet zal verlengen i.v.m. Wim's afwezigheid.
We zien het wel hebben voor hetere vuren gestaan.
---------
Woensdag de 3de januari hadden we een afspraak bij de dierenarts en hebben we afscheid genomen van onze lieve makker Dunkan. Hij bleek toch zieker dan alleen last van arthrose, zijn lever funktioneerde niet goed meer en hij was in nog geen drie weken tijd blind geworden. Het was een verschrikkelijk moeilijke beslissing, maar we gunden die schat eeuwige rust. Kan niet anders zeggen dan dat de jonge Belgische dierenarts hem (en ons) met enorm veel respect heeft geholpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten