Ouki.

De jongelui in Neufchateau hebben sinds een kleine maand een nieuwe huisgenoot: een prachtige Weimaraner pup. Een vriend van M heeft een volwassen exemplaar en ze waren daar op slag verliefd op en hebben zodoende elkaar voor hun verjaardagen deze pup cadeau gegeven.
Wij (Wim en ik) vinden/vonden dat nu niet echt een goed idee, maar wie zijn wij om ons daarmee te bemoeien??
In een appartement, met twee poezen, weinig vrije tijd en ook nog eens midden in de stad.
Maar goed, zij zijn er gelukkig mee.
Het is een prachtig hondje met een pittig karakter waar wij al twee keer op mochten passen.
Een keer een weekend want toen was er een uitje van M's werk en deze afgelopen week toen de jongelui na het tekenen van een samenlevingsovereenkomst een royale midweek samen op vakantie gingen naar België en Nederland. Wij hadden in de stal nog de bench staan die we ooit voor Floyd hadden gekocht en die hebben ze meegenomen naar N'chateau.
Dat weekend was het te doen, Ouki (zo heet hij) luistert niet echt geweldig en geniet van rennen en doen in de tuin. Onze katten waren niet echt blij, maar we hebben het gered die 3 dagen. Uitlaten is lastig want hij springt van voor naar achter en zit met regelmaat verstrikt in zijn eigen lijn.
Deze afgelopen dagen was het jammer genoeg redelijk intensief qua begeleiding, correcties en hadden we de indruk dat het zo'n zelfde karaktertje is als Floyd! Ik was verre van blij. Was al moe voordat ik naar de kassen vertrok!!! Spark, Nozum en Emo hebben we die dagen weinig of niet gezien, die waren het huis uit gevlucht. De enige die  zich er helemaal niet druk om maakte is Bob onze aanloopkater. Die interesseerde het niets. Ook al sprong Ouki bovenop hem, Bob ging gewoon z'n gang. Aardbeien plukken, of andere tuinklusjes kon ik vergeten. Overal zat hij met z'n neus bovenop. De konijnen hadden ook een moeilijke week. Ouki had niet in de gaten dat ze in een kooi zitten die rondom gemaakt is van stevig draad. Hij wilde steeds maar graven, tot grote ergernis van Wim. Wat was ik blij dat ik Ouki af en toe even in de bench kon doen, even rust voor hem en voor ons. De jongelui kwamen zondagavond terug uit Nederland en hebben alles ingepakt en zagen ook dat het beestje erg snel opgewonden is. Ik heb voorzichtig door laten schemeren dat als zij niet met hem naar puppytraining gaan hij hier niet meer welkom is. Wij hebben geen behoefte meer aan het opvoeden van een pup. Mochten we ooit nog aan een hond als huisdier denken dan wordt het zeker geen pup maar een volwassen hond en ook niet zo'n ras wat toch veelal voor de jacht gebruikt wordt.
Wij hebben daar geen goede herinneringen aan, jammer genoeg.

Maar de jongelui hebben een nieuwe woning gevonden met een tuintje en krijgen volgende maandag de 18de de sleutel. Ouki zal daar in ieder geval naar buiten kunnen. Het is weer een stukje dichterbij M'celles. Maar ze zullen dus iedere dag beiden met een auto naar hun werk moeten, wij hopen dat dat in de praktijk niet teveel tegen zal vallen want het is toch 30 kilometer 's ochtends en 's avonds. Maar zij zijn vooralsnog erg blij met deze sociale huurwoning. Volgende week dus voor de tigste keer verhuizen, hopelijk dit keer voor een wat langere periode dan tot nu toe het geval was. Het appartement in het oude ziekenhuis waar ze nu zitten is een groot appartement, maar er wonen hele rare lui in dit complex. Er gebeuren daar vreemde dingen. We zullen zien.