Ze is nu sinds de 9de maart bij ons, maar het gaat niet over rozen. Ze is zo ontzettend angstig en schrikt van ieder voor haar onbekend geluid. Ze loopt keurig aan de lijn, maar is snel afgeleid bij t minste geringste. Dat heeft nu twee keer geleid tot vervelende situaties. De eerste keer liep ik in de schemering met haar het weggetje af naar beneden richting wasplaats, dat ging goed totdat er ineens in de verte een tractor aan kwam......... ik wist niet wat ik meemaakte; ze raakte zo enorm in paniek dat ze om me heen draaide mij daardoor omver trok en hoe ze het voor elkaar kreeg weet ik niet maar uit haar halsband los kwam en het op een rennen zette. Ik stond op en maande de tractor om stil te staan. De chauffeur ( E.K, veelal met een neut op achter het stuur) begreep het eerst niet, ik schreeuwde sta stil en zet ajb de motor uit. Intussen was Coco nergens meer te zien!
Het zette de motor uit en ik liep richting de weg naar Levécourt, ik zag Coco in de verte, toen zij ook mij had gezien ben ik heel langzaam en steeds haar roepende richting huis gelopen, ze volgde en voor de deur stond ze stil. Ze wilde niet naar binnen. Ik ben toen naar de keuken gegaan en heb met de bak kattenbrokken staan schudden, dat had effect Coco was binnen!!!! En ik een pijnlijke duim.
De volgende dag M opgebeld en gevraagd of hij niet nog zo'n tuig (harnas) overhad, dat had hij dus heb ik die een beetje gefatsoeneerd en daar zit Coco in ieder geval een stuk beter in en kan ze niet zomaar eruit. Haar uitlaten is dus niet gemakkelijk, ze heeft teveel te ruiken , horen en zien en gunt zich geen tijd om haar plas te doen. In de tuin loslopend, gaat dat soms wat gemakkelijker. heel anders dan Dunkan of Perusse die plasten bij iedere grasspriet. Coco doet een grote plas en soms maar drie keer op een dag. Helaas dus ook al een paar keer in huis. En wat kan ze hard rennen, dat is niet te geloven het lijkt wel een hazewindhond.
's Nachts was het in het begin wat moeilijk allemaal, ze blafte flink, dat wordt beetje bij beetje gelukkig beter. Wim's nachtrust is al niet top.
Twee weken geleden op vrijdagmiddag was ik op het knustelklubje toen mijn mobieltje ging: Wim.
Hij stond bij de dokterspost, of ik hem kon komen halen want hij mocht geen auto meer rijden!
Ik erheen en wat bleek: het zelfde als wat ik had meegemaakt...... een tractor!
Wim had de lus van het tuig vastgepakt, maar Coco draaide rondjes van paniek en Wim's middelvinger zat in de lus klem, gevolg een uit de kom gedraaide middelvinger. Het zag er zooo akelig uit. We moesten naar de Eerste Hulp in Neufchateau. Daar bleek het razend druk te zijn, heel veel wachtenden voor ons en zo nu en dan nog een "spoedje". Wim's hand werd steeds dikker en blauwer. Hij werd na lang wachten geroepen, ik mocht niet mee. Na het maken van foto's hebben ze geprobeerd de vinger weer op z'n plek te krijgen, dat lukt niet. Er moest een chirurg bij komen, na plaatselijke verdoving is het met veel pijn gelukt. Hij kwam met een spalk weer terug uit de behandelkamer. Een briefje met een "arret de travail" voor 7 dagen!
Inmiddels is hij weer gaan werken, maar vinger is nog erg gezwollen. Hij zal voorzichtig moeten zijn en maar hopen dat de koeien niet schoppen.
Coco heeft inmiddels wel in de gaten dat ze ons kan vertrouwen, maar ze is en blijft erg bang. Auto's gaat nu wel. Helaas is haar behoefte doen nog steeds een probleempje. Nu is ze sinds eergisteren ook nog verschrikkelijk aan de diarree, dus dat is geen pretje, ik heb het idee dat ik niets anders doe dan opruimen en soppen.
Ik heb inmiddels ook verschillende keren naar de vorige dierenarts en fokker gebeld. Zij weten van niets!! Ze heeft natuurlijk anderhalf jaar in een box gezeten, af en toe vrij lopend in een omheinde tuin, ze is dus niet gesocialiseerd, daar zullen wij aan moeten werken. Maar die angst zouden we die kunnen verminderen???
Ik heb gebeld met een "comportementaliste" die komt in principe maandagavond langs, maar zei meteen al aan de telefoon dat we geen wonderen moeten verwachten.
Jammer wat het is zo'n lieverd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten