Een uitstapje ivm familiebezoek.

Een paar weken geleden kreeg ik een berichtje van Calvin Veltman mijn familielid die tegenwoordig in Montréal Canada woont. Hij zou samen met zijn vrouw Sylvie weer in Frankrijk zijn voor haar werk en vroeg of ik het leuk vond om samen met Wim met hen te lunchen!
Hartstikke leuk natuurlijk maar..... Zij zouden in Strasbourg verblijven en dat is hier toch dik drie en een half uur vandaan. Daarbij kwam ook nog dat de dagen waarop zij daar zouden zijn, midden in de week vielen. Niet zo handig voor Wim dus.
Alleen met de auto, was een optie, maar het leek me toch te vermoeiend. Dus op zoek naar mogelijkheden met de trein.
Moeilijk, moeilijk, moeilijk of verschrikkelijk, belachelijk duur.
Na veel gezoek besloten om met de auto naar Nancy te rijden en daar een rechtstreekse trein naar Strasbourg te nemen. De ticket viel mee qua prijs en parkeren was ook niet al te kostbaar. Ik vertrok bijtijds, je weet maar nooit, toch?
Parkeergarage was vlakbij het station en ik had nog tijd voor een bakkie thee en een croissant.
Aangekomen op het perron in Strasbourg zag ik Calvin al staan, niet veel veranderd en de begroeting was allerhartelijkst. Het was inmiddels lunchtijd ,hij kende de weg en nam me mee naar een gezellig restaurant aan het water midden in het centrum. Sylvie had de hele dag conferences en kon er niet bij zijn. We lunchten met een lekker glas Riesling en wandelden daarna door de stad. Ik had een afspraak gemaakt met een oud collegaatje om haar een bezoekje te brengen om de baby te bewonderen en dus nam ik om 5 uur afscheid van mijn neef hij dropte me met ticket en al bij en in de tram. Ik had haar huis snel gevonden en samen haalden we baby E. af in de crèche. Het was een gezellig weerzien en GJ is net een poppenmoedertje. Schattig om te zien. Om iets over zes ging mijn trein terug naar Nancy. GJ ging met me mee naar het station en daar stapte ik weer in de trein.
In Nancy ging het met onze Tomtom volledig mis, ik ben ruim drie kwartier aan het etteren geweest, steeds weer leidde de TT mij terug naar de parkeergarage!!!! Ik werd flink nijdig en nam op een gegeven moment een gok in de richting van Epinal. daar kwam ik ineens een naam van een dorp tegen dat ik ken en zo belandde ik uiteindelijk op de Nationale naar Neufchateau, jammer genoeg dus geen tolweg maar in ieder geval de goede kant op naar huis. Ik stopte bij Mc Donald's en kocht in de drive een frietje, had trek. Thuisgekomen deed ik (niet zo aardig) mijn beklag over de TT tegen Wim, lullig natuurlijk want hij kon daar ook niet veel aan doen.

De volgende dag ging ik eerst naar een vergadering met de CCAS groep om het vervolg af te spreken van de kooksessies met de voedselbank. 's middags weer naar de kassen en ging ik door met het verpotten van de kool en de slaplantjes. Erik vroeg of ik i.p.v. zaterdagmiddag , zaterdagochtend de tent kon runnen want hij had een medische afspraak. Zodoende kon ik 's middag toch mijn gezicht laten zien in Biesles waar we een opendag hadden met de messenvrienden. Ik had toen ook al een beetje last van een zeurende pijn in mijn kaak. Zaterdagavond thuis kreeg ik veel meer pijn, ik probeerde of er een tandarts weekenddienst had, helaas dat was niet het geval. Die nacht sliep ik voor geen meter. Ik mocht zondagochtend vanaf 9 uur bellen , maar toen nam de dienstdoende tandarts niet op.
Ik bleef het proberen want inmiddels was de pijn ondragelijk aan het worden. Om iets voor elf kreeg ik een tandarts aan de telefoon die me zei dat hij niets kon doen, behalve antibiotica voorschrijven. Ik stemde daarmee in, belde onze apotheek en mevrouw ging het voor me regelen. Wim haalde de medicijnen op. Helaas weinig van te merken en de pijn werd alleen maar erger. De nacht was verschrikkelijk en maandagochtend 9 uur had ik de tandartsassistente aan de telefoon, ik was ten einde raad. Ze noteerde de afspraak om 14.30 uur. Wim ging gelukkig mee, ik had zo'n pijn.
Tandarts zag mijn tranen en zei dat hij me er maar beter ineens vanaf kon helpen door de kroon, waaronder een abces zat er meteen maar uit te halen. Mij kon het op dat moment niets meer schelen ik wilde van die afschuwelijke pijn af. Ik kreeg een paar verdovingsprikken en daarna begon hij te wrikken, rukken, duwen trekken en brak de kroon in stukken, de wortels moesten er ook uit en hij liet me zien dat het zakje met de ontsteking er ook uit was! Het was pijnlijk maar in ieder geval een stuk minder dan een kwartier of wat daarvoor. We spraken af dat ik dit eerst maar laat genezen en dat we in september elkaar zullen zien om te kijken wat de mogelijkheden zijn. Bridge, implantaat ????
Het is nu een dag verder, buiten is het 37°, verschrikkelijk heet dus en Erik stuurde een sms dat ik er verstandig aan deed om thuis te blijven want hij kan me geen werkplek bieden uit de zon! En we willen natuurlijk niet dat ik nog een keer een appelflauwte krijg.
Dit is de laatste officiële werkweek van mijn contract. Denk dat ik dus vermoedelijk niet mee zal werken, het blijft de hele week zo heet, Hittegolf! Code Oranje.