2021,

 Allereerst aan iedereen de beste wensen, voor een gezond en gelukkig(er) nieuw jaar. 

Wij zitten sinds gisteren met een vervroegde avondklok, mogen na 18.00 uur niet meer naar buiten; alleen voor werk! Het schiet allemaal niet op en ik hoor vanuit het ziekenhuis in Dijon ook helemaal niets. Ik vrees dat dat ook nog wel een tijdje zal gaan duren. Dat is best vervelend want plannen kun je niet maken.

Er staat dus niets op de agenda. De kids konden hier niet zijn met de feestdagen, het was een saaie boel.We hadden een afspraak met onze vrienden in de Meuse voor de zaterdag na Kerst, maar zij moesten die afspraak annuleren omdat H.H. in contact was geweest met een buurvrouw die Corona bleek te hebben. Heel sneu voor hen, want ze gingen meteen in quarantaine. Wim en ik zijn die zaterdag maar naar Dijon gereden om wat dingetjes te doen die allang op het lijstje stonden. Coco was in het pension dus we hadden de tijd.

Oudejaarsdag bakte ik traditiegetrouw oliebollen en appelflappen, na afloop wilde ik zo snel mogelijk de pan met hete olie buiten zetten maar dat ging dus flink fout!

Het had gesneeuwd de grasmat was nat en ik gleed uit met de pan met hete olie, lang languit en de olie spatte uit de pan, het siste en stoomde als een gek en ik kreeg een scheut olie over mijn rechterhand! Ik rende naar binnen meteen onder de kraan met die hand, het deed flink zeer. Wim lag op de bank en kwam kijken en werd witheet van woede. Hij waarschuwt al jaren dat ik die pan moet laten staan, maar het leed was dus al geleden, Ik rende naar de badkamer en bleef met de hand onder de lopende kraan. Hij wilde dat ik de huisarts belde, maar die wisten er geen raad mee. Er was geen dokter en dus moest ik maar de 15 bellen. Dat gedaan, situatie uitgelegd en ik kreeg een dienstdoende arts aan de telefoon. Hij adviseerde onder de kraan teblijven met de hand, lauw water!!!! tot dat de brandweer kwam. Wim hielp me met het uittrekken van de vuile kleren vol modder.

Dat duurde een half uur en die kwam met drie man. Stelden veel vragen, controleerden bloeddruk, hartslag en verbonden uiteindelijk de hand. Ik moest naar het ziekenhuis en werd in de auto geparkeerd, op een stoeltje met mijn rug naar de rijrichting. (Wim ging naar z'n werk , mocht niet mee) De twee vrijwillige brandweerjongelui bleven naast mij staan. Het was een dollemansrit en mijn hand deed verschrikkelijk zeer. Ik werd er niet echt blij van en werd misselijk van het heen en weer geslinger. Bij het ziekenhuis in Neufchateau aangekomen, deed de "chef" de nodige administratieve handelingen en ik werd gelukkig vrij snel geholpen. Dokter checkte de wond en gaf aan de verpleger de opdracht het te verzorgen en verbinden. Ik kreeg een recept mee voor pijnstillers, verband, gaas en zalf. En een recept voor wondverpleging aan huis voor 14 dagen. Moest nieuwjaarsdag terug komen voor controle. Het zag er akelig uit, maar gelukkig is het niet echt heel vreselijk verbrand.

Inmiddels is het zondag, de verpleegkundige is gisteren en vandaag geweest, de hand ziet er heel gezwollen en rood uit hier en daar wat kleine brandblaren. Morgenochtend voordat zij komt eerst naar de apotheek want er is geen verband en zalf genoeg. Ik ben me er heel erg van bewust dat ik zoo ontzetend veel geluk heb gehad, het had zoveel erger kunnen zijn. 3/4 van de olie is op het gras terecht gekomen en NIET op mij. Ik heb, zeker weten, een beschermengeltje op mijn schouder gehad. Ik heb wel overal spierpijn van het vallen.