Met het oog op morgen..... en overmorgen.

In de week van de 11de januari was het dus even hectisch door het onverwachte bezoek aan de neurochirurg in Dijon. Daaraansluitend kreeg ik de week daarna het telefoontje van de secretaresse, die de data doorgaf. Ik sta op de lijst om op 11 februari te worden opgenomen om 15.00 uur, de 12de volgt de operatie. Ik moet de 4de naar Dijon voor een consult met de anesthesist en de 8ste moet ik een Covid test af laten nemen. Is het resultaat negatief dan wordt ik geholpen. Ik had wel even flink de zenuwen van dit alles, maar het moet gebeuren. Nu wil ik wel alvast eea regelen, w.o. hulp voor mezelf, niet zozeer hulp in de huishouding maar meer hulp voor mij bij het aankleden ed. Maar ik word van het kastje naar de muur gestuurd. Heel fijn dus. Wim heeft nog flink wat vrije dagen en we hebben besloten om Coco naar het pension te brengen dat is voor iedereen een zorg minder. De verpleegkundige kan dan rustiger haar werk doen en ik word 's ochtends dan niet over-enthousiast besprongen als ik de keuken in strompel!! Mme L. leent mij een rollator, handiger dan krukken. Mijn bezoek bij de fysio in Nogent was een ramp; hij bekeek het recept en vond het bijzonder dat ik pré-operatief al behandelingen nodig had. Hij masseerde eerst de onderrug en toen mocht ik aangesloten worden op zo'n apparaat met stroomgolfjes. Het verliep prima voelde ook ontspannend, maar..... toen ik van de behandeltafel opstond, zakte ik door mijn benen. Alsof ze van elastiek waren en mij niet meer konden dragen en pijn! pijn! pijn! geen succes dus, we schrokken allebei. Ik kan niet navertellen hoe ik bij de auto ben gekomen, gelukkig een automaat, en kon mezelf naar huis rijden. Ik heb aansluitend nog twee dagen erg veel last gehad. Heb de volgende sessie dus afgezegd. Dit wil ik niet een tweede keer meemaken. Hij had daar begrip voor. (gelukkig) Vorige week is M een nachtje komen slapen en heeft voor mij twee dozen vol Weck bokalen meegenomen. In het hotel worden die verkocht gevuld met diverse maaltijden, desserts en entrees en ze werden in de glasbak gegooid. (wat een verspilling!) M. heeft van de baas toestemming gekregen om ze te verzamelen en bewaard ze dus voor mij. Super dus. Hij heeft tegelijkertijd al heel veel van de spullen die hier van hen stonden meegenomen. Dat ruimde lekker op. Zo fijn om hem weer even hier te hebben, knuffelen en bij te praten!!! En dan n.a.v. het overlijden van mijn stookmaatje opa Claude; zijn we nog eens ervoor gaan zitten om over begraven/cremeren ed te praten samen en onze wensen. Wim zei na het overlijden van zijn vader dat hij er een beetje spijt van heeft geen familiegraf te hebben gekocht en wilde het liefst in Maassluis begraven worden. Ik deed navraag over de kosten van repatrieren en dat is geen kattenpis! Vind het tegelijkertijd ook onzin, zou hij eerder overlijden als ik dan is hij niet meer in de buurt (?). We zijn dus gaan informeren bij de burgemeester hoe het hier geregeld is, er zijn nog wat lege plekken op de begraafplaats in M'celles. Je koopt zo'n plek voor 30 jaar en kan na 30 jaar verlengd worden. De prijs is een lachertje! In een graf mogen twee kisten en eventueel zolang er nog geen collombarium is (dat staat op de wensenlijst) mag er een urn bijgezet worden. (Ik wil niet begraven worden) We hebben een officiele brief geschreven om een plek te willen kopen en de volgende stap is een plek uitkiezen.