In een woord; Triest!

Toevallig kwam het ter sprake bij mme.L vorige week en kreeg ik er deze week mee te maken: Iemand overlijdt en is niet gelovig, dan is er dus een probleem. Het is gebruikelijk om door middel van een mis, afscheid te nemen van de overledene, maar als je niet gelovig bent dan weet men er hier op het platteland geen raad mee. De uitvaartondernemer die heeft een aannemersbedrijf en vandaag staat zijn kruiwagen in zijn busje en daar komt hij de volgende dag bij jou mee en daar zitten dan de kandelaars, de schraag en de overige attributen in om iemand bijvoorbeeld thuis op te baren en dan de overledene naar de kerk te brengen voor de mis. Best raar vond ik dat de eerste keer dat wij dat meemaakten. De meeste ouderen worden op de begraafplaats in hun familiegraf begraven, cremeren is nog niet echt gebruikelijk. Met de gemeenteraad van M'celles zijn we al een jaar of wat bezig om een zg. "jardin de souvenir" en een urnengalerij te laten plaatsen, maar 2 van de wethouders zijn het hier niet mee eens, dus het is nog steeds een punt van felle discussies! Er is dan voor iemand die niet voor een religieus afscheid kiest weinig anders dan meteen naar het graf en dan een kort praatje. heel kil en akelig. Mm.L vertelde over het gebeuren tijdens het overlijden van haar man, hij was joods, ze zegt dat hij als een hond is begraven! vreselijk vindt ze dat nog steeds. Van de week overleed, door verstikking in zijn sandwich, een Engelse kennis. Hij had 14 jaar geleden een hersenbloeding overleeft en was gedeeltelijk gehandicapt. (de verstikking was hier ook een gevolg van bleek). Mijn vriendin GvB belde me op, ze vroeg wat adviers omtrent e.e.a en was niet op de hoogte dat het crematorium in Nogent sinds oktober 23 operationeel is, dus dat kwam voor de familie goed uit. Dichtsbijzijnde is anders Dijon. Met de uitvaartondernemer, mbv de vriend van G (fransman) hebben ze getolkt, de uitvaartondernemer sprak alleen Frans en dus vertaalde B het in gemakkelijk frans naar G en zij legde het allemaal uit in het engels aan SC. (echtgenoot van PC). Zaterdagochtend ging ik naar Varennes om samen met G haar speech te vertalen, S wilde graag dat alles in het frans en het engels gedaan zou woden, G was daar wat onzeker over maar het werd een mooi soort van "gedicht". Onderweg in de auto bedacht ik me dat de laatste zin die ze iedere keer herhaalde in het frans mooier kon, ik stopte de auto belde haar en ze nam het van me aan. De bijeenkomst was om 10 uur en er was geen "nazit", dat leek me niet prettig, vooral voor mensen die van ver komen. Geen koffie of thee na afloop, géén crematiecake! G en ik overlegden en zij kon S ervan overtuigen om dan iets in de zaal van de gemeente te doen. Ik regelde via de messenclub de percolator, bracht die de dag voor de uitvaart naar een ontmoetingspunt waar G die overnam. Ik stelde voor om ipv een gift aan het survivalfonds, twee plateaux mini broodjes te maken, dat vond S heel fijn. De dienst in het crematorium was netjes, de persoon die de leiding had sprak ook alléén frans en dat gaf wat verwarring. De ambiance was keurig, kan niet anders zeggen. Er was genoeg belangstelling. Na afloop reden we dus naar Marcilly naar de zaal, daar was men vergeten de percolator aan te zetten, dus ging iedereen meteen aan de cremant. Ik wilde mijn broodjes nog even laten staan, maar iemand zette die toch op de grote tafel. In een vloek en een zucht, waren beide schalen leeg. Veel complimenten, S super blij met deze geste. Ik heb aan een Nederlands echtpaar mijn visitekaartje gegeven, wie weet Het is dat ik er de leeftijd niet meer voor heb maar anders zou ik eens een praatje in het crematorium gaan maken.