Wim is thuis.

Ik ben nagenoeg alle dagen na de operatie op bezoek geweest, mijn Twingootje kon in de parkeergarage van het ziekenhuis tijdens mijn bezoek opgeladen worden, dus dat was handig maar de verrassing van de kosten viel me rauw op de maag. Je betaalt én de parkeergarage én het aantal geladen kwh, maar ook een starttarief wat ik tot nu toe nog nergens had betaald! Een laadbeurt exclusief parkeerkosten zat gemiddeld rond de 10 euros! Belachelijk duur in vergelijk met de laadpalen bij de diverse supermarkten. Schandalig dat men daar zo veel op wil verdienen. Ik ga echt een brief schrijven naar die maatschappij want ik vind het niet kunnen. Wim verhuisde na twee dagen naar de gewone verpleegafdeling, de eerste twee dagen lag hij op de IC, prachtige ruime kamer met heel veel apparatuur waar hij aan gekoppeld was. Op de verpleegafdeling had hij een 1 persoonskamer, het was er vrij benauwd, er stond een ventilator maar veel frisse lucht was er niet. Wim was na de operatie erg suf en moe. Gelukkig was het goede nieuws dat de hartklep was gerepareerd ipv vervangen!! Dokter L. was erg trots op zichzelf. Ik kwam hem op de gang tegen en hij zei:" Bonjour Madame Bos, u kunt tegen al uw landgenoten zeggen dat een Italiaanse chirurg een staaltje vakmanschap heeft geleverd!" Wim werd met regelmaat in een stoel gezet, maar dat vond hij niet prettig. Het bed was te kort voor hem, hij schoof ook onderuit. Zichzelf op drukken lukte niet. Bellen om hulp vond hij vervelend. Al met al was hij té moe en té zwak. Daar hadden wij maar ook dokter L niet opgerekend. Ook had hij 's avonds ineens koorts, ook heel vreemd, 's ochtends was zijn temperatuur normaal. Ik heb diverse keren met verpleging gebeld, maar ik kreeg als antwoord dat het een zware ingreep was geweest en dat we ons geen zorgen moesten maken. Vrijdag deed ik de boodschappen voor het dorpsfestijn, (14 juillet) er waren 38 inschrijvingen. Aan mij de taak om wat aperitiefhapjes, 3 salades en een dessert te maken. Flinke klus en dus geen tijd om op bezoek te gaan. Wim belde en zei dat hij misschien naar huis mocht. Maar er moesten nog wel wat onderzoeken gedaan worden. Ik stond zaterdag vroeg op en begon aan de bereidingen. Vond het wel vervelend dat ik niet op bezoek kon gaan. Zondag liet hij me weten dat hij na 14.00 uur naar huis zou worden gebracht, maar wel terug moest voor een echocardiographien op woensdag (vandaag dus!). Hij werd op een brancard vervoerd, stond waggelend in de kamer, nog steeds een beetje de weg kwijt. Ik was van tafel gelopen nadat ik wat aangebrande spareribs had a fgekloven om de deur voor hem open te doen en hem op te wachten. Nadat de ambulance was vertrokken heeft hij zich in een stoel geinstalleerd en ben ik de desserts gaan brengen met de vraag iets voor ons apart te houden. Wim zag pips, was futloos en draaide af en toe met z'n ogen alsof hij onder de drugs zat. Ik zocht uit welke apotheek weekenddoienst had en dat viel mee was in Breuvannes, maar ik had het kunnen weten: zij hadden kwa verbandmiddelen niet alles op voorraad. Ik belde met de verpleegkundigenpost om afspraak te maken voor maandagochtend bloedprikken en wondverzorging. check! Blij om in z'n eigen bed te liggen gingen we een onrustige nacht in, het apnee apparaat maakte erg veel lawaai en dat was ik even ontwend. Uit bed stappen was ook een gedoe, het harnas om zijn borstkas zit vrij strak en hindert hem, maar dat is verplicht! Hem zo te zien, zo hulpeloos en moe is erg moeilijk. Ik help daar waar nodig heb lekker kippensoep klaargemaakt maar veel eetlust heeft hij niet. PC kwam alle schalen bakken dozen terugbrengen en ik deed een flinke afwas en ruimde alles op. Men had lekker gegeten, alles was opgegeten! Ik kreeg twee stukken kaas en mijn rekening werd cash betaald. Wim keek de Tour op de televisie, deed een middagdutje. Maandagochtend ging de wekker om half zeven, verpleegkundige kwam om iets over 7. Wonden zien er netjes uit, morgen gaan de hechtingen eruit. Hij is zojuist met de taxi en de aangevraagde rolstoel naar het ziekenhuis vertrokken voor de echocardiographie. Hij was erg onrustig en weer zo moe.