Goede raad, is duur.............

De derde maandag op het Office, tussen de middag na twee boterhammetjes kaas en een met ontbijtkoek en een glas thee kan ik de rest van mijn lunchtijd benutten voor het schrijven van mijn blogje. Ik reed vanochtend naar Langres met een opkomend rood zonnetje, het dal in een dikke mistlaag gehuld , de torenspits stak er nog net boven uit, de bomen volop in herfstkleuren, een vos die heel op zijn gemakkie nog even overstak, dus al met al dik genietend met de radio op Nostalgia, dan valt zo´n trip van 40 kilometer wel mee! Kreeg tijdens de ouderavond van Marieke een telefoontje toen ik in de gang voor een lokaal stond te wachten van snorrewiets van de hapkar. Ik vertelde dat ik hem onmogelijk te woord kon staan en dat ik hem wel zou terugbellen. Mede op verzoek van de directeur van het Office, die wel wilde weten waar hij aan toe is, belde ik hem dus vrijdagmiddag terug en het goede nieuws is dat .................................ik mag 3 november beginnen, meneer de directeur van Office was niet zo gelukkig en zei dat ik nog spijt ga krijgen, maar ik geef toch de voorkeur aan een vaste baan ipv steeds een tijdelijke, iedere keer als je je draai eindelijk begint te vinden dan is het weer fini en moet je weer op zoek, ze hebben er bij de hapkar het volste vertrouwen in, dat ik de juiste persoon op de juiste plek zal zijn en nu rijdt ik iedere dag bijna 90 kilometer op eigen kosten in eigen tijd, straks rijd ik in hun wagen in hun tijd op hun kosten waarschijnlijk het zelfde aantal kilometers per dag maar ben klaar voor de deur. Mij lijkt het erg leuk, maar het zal ook af en toe zeker niet meevallen, kan alleen nooit meer zeggen dat ik niets in huis heb, want de kar staat voor de deur met alles erin wat je nodig hebt, vlees groenten fruit lekkers! Zaterdag weer naar mijn cursist geweest, het is leuk om te doen we kletsen wat af samen. Vrijdag belde een van de meiden van de camping dat een bureau HappyFormation(nee geen huwelijksbureau maar een taalinstituut) iemand zoekt voor Nederlandse les of ik mijn CV wilde sturen, als het mee/of tegen zit , het is maar hoe je het bekijkt heb ik het straks nog drukker dan in Nederland net als al die andere Roer Ommers/Ik vertrekkers die dachten dat ze het rustiger zouden krijgen. Het is natuurlijk ook maar net wat je naar je toe trekt. Heb straks gelukkig ook weer tijd voor het koor dat red ik nu niet ik ben te laat en om halverwege binnen te vallen is ook zo wat. Want ontspanning hoort er toch ook echt bij. Zondag bij GvB geweest om even met de niet voltallige dames van 52 bij te praten en donderdagavond bij de Geitenkaasboer en boerin gegeten omdat de twee Nederlanders daar de hele week waren om alles van dichtbij en in het echt mee te maken; zij zijn enthousiast en onder de indruk maar of zij het echt daadwerkelijk over willen gaan nemen? Wat kunnen wij er van zeggen? Ze komen in een gespreid bed, het is rendabel genoeg, maar wat geven ze er voor op? Zouden zij het uithouden in zo' n gehucht, 7 van de 7 dagen per week hard en continue aan het werk? Wat geef je die jongelui voor advies? Iedereen ervaart het toch op zijn eigen manier, wat laat je in Nederland achter? Hoe sterk hang je aan familie? je carrière? je loonstrook? en wat krijg je ervoor terug? Ze hebben toegezegd om als de geboortegolf van de geitjes begint nog een paar dagen over tekomen om ook dat mee te maken en dan zullen ze een keer moeten beslissen, van daar mijn "titel" van deze blog: Goede raad is duur!