Van de week spotte ik de eerste sneeuwklokjes! Heerlijk. In de vaas bloeit de door mij gepikte forsythia. Prachtig. En bij buurman Marcel zijn er al een flink aantal lammetjes geboren. Schattig. Maar als ik nu zo naar buiten kijk, lijkt het erop dat de lente voorlopig nog wel even op zich laat wachten. Het heeft gisterenavond en vannacht weer gesneeuwd. Wim begint een beetje moedeloos te raken van de stookkosten, het is en blijft een aardige aanslag op onze portemonnee! Maar het is niet anders. Iedereen klaagt erover dus zijn we gelukkig niet de enigen. Iedereen is intussen weer opgeknapt. Wim ging vanochtend weer naar de boerderij, Marieke is weer naar school. (Ik heb diverse mensen erop aangesproken, dat ik de manier van de rouwverwerking, na het overlijden van de docent, compleet slecht vind. Marieke vertelde dat daags na de begrafenis niemand meer over Monsieur R. sprak, alsof hij nooit heeft bestaan! Dat mag toch niet mogen???? ik ga er echt nog een keer met Monsieur le Principal over babbelen. Ze zouden ook zo iets moeten hebben als het Ans en Piet draaiboek van het HC!!!!!!)
Het afgelopen weekend heb ik, omdat mijn maandomzet onder een bepaald bedrag zit) weer de balans mogen/moeten opmaken in de hapkar. Een vervelende tijdrovende klus, die volgens de baas zou moeten kunnen aantonen welke producten wel en welke niet verkopen. Nou daar heb ik geen balans voor nodig; dat kan ik ze zo ook wel vertellen! Collegaatje CP had ook de balen ervan, want als zij niet meer omzet maakt is ze ook de klos! Zij krijgt deze hele week snorrewiets mee op toernee: was ze niet blij mee! Woensdagavond jl. kwam degene die ik vervang aan de voordeur met een kennis die kaas wilde kopen, ze was heel vrolijk en maakte nou niet echt een gedeprimeerde indruk! Ze heeft weer een maand uitstel en ik nog steeds geen contract. Wim verklaard me voor gek dat ik zoveel uren maak, voor een hongerloontje, maar ik vind mijn baantje nog steeds heel leuk. Ik kijk uit naar de lente en ben benieuwd wat ik dan allemaal op mijn pad tegen ga komen, in de bossen en de weilanden en langs de kant van de wegen en weggetjes. Ik geniet enorm van de vergezichten en alles wat groeit en bloeit! Wat dat aangaat heb ik een aardje naar mijn lief tantetje, die ook altijd met een snoeischaar op zak liep als ze ging wandelen! De forsythia in de vaas op de vensterbank is daar een stille getuige van!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten