Wat een geluk dat we sinds deze afgelopen maandag zomervakantie hebben, want we moesten met spoed naar Rotterdam i.v.m. de overplaatsing van mijn moeder van het verzorgingsflat naar de verpleegafdeling. Men krijgt normaliter een week de tijd om de kamer leeg te maken en kaal op te leveren en die week was al voor 85% voorbij, toen we hiervan op de hoogte werden gesteld.
Dus dat betekende de aanhangwagen aan koppelen, de hond wegbrengen naar zijn en Wim´s baas!, alles regelen voor de beestenbende en slaapplaats regelen bij TvW.
De hapkar was zaterdag al gehaald door mijn vervanger, die de camping absoluut niet zag zitten, maar van de bazin wel zal moeten. (of hij dat ook echt doet??????) Dus niets stond ons meer in de weg. De heenreis verliep ondanks de aanhangwagen, toch nog redelijk vlot. De kamer leegmaken, we hadden dat voor maandag gepland, ging mede dankzij de fa. v. M best vlot, de fa. v.M slaat voorlopig even wat grote spullen voor ons op want we hebben geen idee wat we er allemaal mee moeten. We kunnen het wel weer op de zolder zetten; maar wat dan........... We hebben wat kleine spullen bij mijn moeder op de kamer gezet, om het wat op te leuken, helaas wilde mijn moeder er niets mee te maken hebben. Ze was zowel maandag als dinsdag onredelijk, boos op ons en continu aan de wandel om de uitgang te vinden. Gelukkig was ze gisteren toen we gedag gingen zeggen, aanspreekbaar en ze wenste ons een goede reis! Maar helaas die reis verliep verre van vlot. Het was heet, niet al te druk maar net voorbij Brussel kwamen we in een enorme opstopping terecht. Via de radio kwamen we erachter dat er een blokkade was van boze boeren, die de weg van Brussel tot Namen hadden afgesloten! We kwamen met een giga omweg over de binnenwegen toch in Namen maar stonden ook daar weer vast. Het was warm onderweg en met de aanhangwagen doen we er so wie so altijd al langer over maar deze terugreis was de langste in al die jaren vise versa!!!!!!!! meer als 8 uur! echt vreselijk.
Wim heeft in M'sluis nog zijn slag kunnen slaan en kocht bij G. een aantal onderdeeltjes voor ons Renaultje4. Net voor we weg gingen bleek die niet meer te starten. OB denkt dat de startmotor het leven liet. Dus dat was flink balen. Wim heeft hem helemaal schoon gemaakt en flink gepoetst: hij ziet er uit om door een ringetje te halen. Vandaag gingen we samen voor de derde keer met het papier van de notaris in onze zak, weer naar de prefecture voor het op naam zetten van het kentekenbewijs. De eerste keer was het kantoor dicht. De tweede keer trof Wim die vervelende dame van de Peugeot en de BMW en die stuurde hem terug want er ontbrak een bewijs van de notaris. Dat hebben we via email kunnen opvragen en dat haalden we dus op weg naar, vanochtend op. Helaas............................... het was weer niet volledig! De dochter des huizes moet ook toestemming geven, want zij is erfgename!!!! Je wordt er toch niet goed van? Ik had gelukkig de tegenwoordigheid van geest om terplekke het telefoonboek te vragen en haar op te bellen, met het verzoek om naar de prefectuur te komen en een handtekening te zetten. Dat deed ze gelukkig, zodat de ambtenaar ons toch het grijze felbegeerde kentekenbewijs kon overhandigen. Hij is nu echt van ons. Wim startte vanmiddag en.............................. hij doet het weer!!!! is dit nu eindelijk eens een lucky day? Alle goede dingen bestaan uit drie, toch?
vanochtend werden we gewekt door de bezorgers van de wasmachine, die heeft de hele dag op volle toeren alles gewassen. Het kentekenbewijs voor elkaar en het autootje dat het wonder boven wonder ineens weer doet! Of hebben we te snel gejuigd???
Geen opmerkingen:
Een reactie posten