Alle drie hebben/hadden deze afgelopen week bepaald!
De eerste koper staat voor onze trouwdag; vandaag 12 en een half jaar getrouwd! Wim bracht een bosje bloemen mee (ik heb hem wel de hele week eraan herinnerd, want ik had graag uit eten gewild, maar hij had daar niet echt veel behoefte aan!) zelf heb ik geen kadootje gekocht en hoop dat het etentje nog komt! Op naar zilver dus; en dan misschien een feestje?????
Zilver en goud daar was ik van de week twee keer mee op pad.
Er kwam een foldertje, dat er in een hotel in de buurt een taxateur/opkoper aanwezig zou zijn en aangezien ik veel spulletjes had van mijn tantetje wilde ik wel eens weten wat echt en niet echt zou zijn. Dus ik erheen, compleet met koektrommel en inhoud! Ik had een meneer in de rij wachtenden voor me, meneer had zijn plaats afgestaan aan een mevrouw die dacht niet veel tijd nodig te hebben; nou dat viel dus achteraf flink tegen. We zaten op een stoel op de binnenplaats van het hotel in de volle zon en het was flink warm, (stom van die hoteleigenaar dat hij niet had gezorgd voor een plekje op zijn terras, had ie nog iets kunnen verdienen aan ons!) Al wachtende kwam er een mevrouw, die al snel geirriteerd raakte vanwege de lange wachttijd! Zij was eerder naar zoiets geweest en toen werd er alleen gekeken en gewogen en eventueel uitbetaald als je wilde verkopen en dat had toen niet zo lang geduurd. Maar toen ik eindelijk na dik drie kwartier naar binnen kon, begreep ik al gauw waarom het zolang duurde: sommige dingen hadden geen merkteken meer en die werden met behulp van een chemisch zuur getest. Meneer kraste met het zilver of goud op een speciaal steentje, smeerde het zuur erover en afhankelijk van de reactie kon hij meteen zien wat wel of niet zilver of goud was en zelfs hoeveel karaat! Dit nam dus vrij veel tijd in beslag, maar daardoor wist ik wel meteen dat veel sieraden neppie waren: Jammer dus! Ik had me intussen al rijk gewaand! De ringen van waarde van mama zijn helaas spoorloos verdwenen dus ook daarover hoef ik me geen illusies te maken.
Zaterdag stopten we de BMW vol met spullen voor de rommelmarkt waar ik me voor had ingeschreven, veel kleine dingen van zowel mama als tantetje. Serviesgoed, dekens, linnengoed ed. Van GvB een hele keurige speciaal daarvoor bestemde vrijmarkttafel geleend die kwam heel goed van pas. Om half zes uit bed en op naar C. daar had ik 5 m1 gereserveerd. Alles uitgeladen en uitgestald. Het was best kil die ochtend dus mijn polarvest aan en een thermos met heet water voor een kopje thee. Marieke wilde niet mee en dus had ik geen hulpje en dat is blijkt achteraf helemaal niet handig! Je kunt niet eens naar het toilet! En het werd nog duidelijker toen er een echtpaar aan mijn tafel stond en zij een 8 karaat gouden ring wilde passen, die ik ter verkoop aanbood. ('s nachts was ik op het lumineuze idee gekomen om een rubberhandschoen op te blazen en daar de ringen aan te schuiven!, zag er goed uit!) Meneer vroeg iets over een schilderijtje achtermij en terwijl ik me omdraaide was, maar dat zag ik achteraf pas, is vermoedelijk de ring in haar jaszak verdwenen! Ik bemerkte dit te laat! echt superlullig dus!
Ik heb toch nog lekker verkocht, het werd 's middags flink druk, maar doordat de zon was weggedraaid en ik op een plek met veel wind stond kreeg ik het best koud en verlangde ik naar huis en een warme douche. Ik heb om half vijf de auto weer ingepakt en ging huiswaarts. Wim had de dag besteed aan het verven van de balken in de tweede woonkamer en was even bij me langs geweest, zodat ik snel even naar de w.c. kon. Alle overgebleven dingen staan nuweer terug op de zolder voor een volgende keer misschien. Omdat het hier niet duur is om een plek te reserveren, is en blijft het altijd wel de moeite waard, maar het is vermoeiend want het zijn erge lange dagen. Maar het is wel een leuke ervaring, ik heb veel bekenden gezien en stond toevallig ook bij klanten voor de deur. Vandaag werd ik er verschillende keren aan herinnerd en een klant vertelde dat hij tijdens een diner ergens hier in de buurt had gehoord hoe men over ons had gesproken: men vindt het hier onvoorstelbaar dat je je vaderland verlaat en elders je leven weer op een totaal andere wijze oppakt. Ze hebben veel bewondering vooral voor Wim. Altijd op tijd, doet zijn werk, werk dat hij nog nooit van zijn leven had gedaan en hier niet veel buiten-staanders, die niet op de boerderij zijn opgegroeid willen doen. De klant zei:"petje af hoor!"
Dat zijn wel even " gouden" momenten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten