We hielden het niet voor mogelijk, maar de Friese staartklok die we van mijn lieve tantetje hebben ge"orven" hangt sinds een week in de nieuwe kamer. Wat schetst onze verbazing.........
zonder enig fratsen, deed ie het meteen!!!!!!! Toen hij van het woonhuis verhuisde naar het bejaardenhuis, was ie niet aan de gang te krijgen. Een kennis is er uren mee bezig geweest en met veel pijn en moeite kreeg hij 'm aan de praat, helaas had het verzorgende personeel er kennelijk weinig zin in iedere ochtend de ketting op te trekken dus stond ie meer stil dan dat ie liep. Altijd als ik op bezoek kwam zette ik hem gelijk en trok het gewicht omhoog. Nu hangt ie dus te pronken in de kamer en tikt en slaat ie keurig. Marieke had in het begin wat moeite met het slagwerk, maar we horen haar er nu niet meer over. Er is alleen een maar..................... Atlas en beide engelen die er bovenop horen te staan, zijn destijds bij het inpakken dermate goed ingepakt dat ik ze op de zolder (waar het intussen net een brocante winkel lijkt) nog steeds niet heb teruggevonden! Zoiets is echter niets voor mij, ik zou willen blijven zoeken maar Wim zegt dat ze tzt vanzelf wel tevoorschijn zullen komen. Ik baal dus vreselijk, maar ga toch binnenkort weer snuffelen. Als de kerstspullen van zolder moeten dan is er misschien weer wat ruimte.
Of we een kerstboom neer kunnen zetten met Emo in de buurt is nog maar de vraag; onze drie vogeltjes hebben zijn aanwezigheid ook niet overleefd. De kerstboom is een nog grotere verleiding denk ik! Kregen gisteren een mail van Manon en Gino dat ze naar aller waarschijnlijkheid deze kant op komen voor Kerst. Dus "we won' t be lonely, this Xmas!!!" dat is dus heel fijn nieuws. Vond het al helemaal niet leuk, het is hier ook maar 1 dag Kerst en dan moet Wim ook nog eens gewoon melken, want de koeien doen niet aan zon- en feestdagen. Dus baalde ik al bij voorbaat. Blijk dus weer te voorbarig te zijn geweest. Dat overkomt me de laatste tijd wel vaker!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten