Een (bijna fatale) glijpartij.................................

Na twee " verplichte" vrije dagen, vanwege de enorm slechte weersomstandigheden, ging ik vanochtend vol goede moed een uur later dan gebruikelijk op pad. Wim waarschuwde dat ik goed moest uitkijken, de routes nationales waren redelijk schoon , maar de kleine zijweggetjes hier en daar nog flink glad. Dus de stoute schoenen aan en gaan met die banaan! Het eerste stuk van mijn dinsdagrit is de route nationale dus dat ging goed. De eerste klanten verblijd met mijn presentje, dat erg op prijs werd gesteld. Moet zeggen het ziet er ook leuk uit en de tekst ( dankzij FF) netjes uitgeprint en geplastificeerd, is ook nog op rijm. Na mijn eerste klanten ging ik verder via een binnenweg die betrouwbaar leek. Helaas na een 150 meter veranderde die weg door het bos in een smeltende sneeuwmassa en opeens begon de hapkar te glijden! Onder die natte sneeuwtroep bleek een enorme ijzellaag te liggen!!!! Ik schrok me echt het apezuur! De weg stijgt, is smal en nergens was een levend wezen te bekennen! Ik probeerde door te rijden, maar de hapkar bleef schuiven, precies de verkeerde kant op natuurlijk. Als ik links stuurde ging de kar naar rechts, aan beide kanten is een greppel en aan de rechterkant het dal, dus al met al hoogst onaangenaam om daar te blijven steken. Ik keek uit mijn geopende deur naar mijn wielen en zette de versnelling in zijn achteruit. Ik weet dat je hem zeker niet in zijn vrij moet zetten want dan ben je verloren. Stapvoets heb ik geprobeerd om in z' n achteruit weer beneden te komen. Het heeft me echt enorme zweetdruppels bezorgd, ik had knikkende knieën van de spanning. Nu moest ik ook nog zien dat ik ergens kon keren want na die 150 meter gaat het weer stijl omhoog. Het is me gelukt, ik heb een plek gevonden om te keren en kon toen weer terug naar af!. Er kwam een tegenligger, die me zag tobben en hij vroeg me door het geopende raam wat er was: toen kwamen de tranen!!!!! Ik was helemaal over de rooie van de spanning. Had alleen maar aan die k... kar gedacht en niet aan mezelf! Te zot voor woorden dus! Ik wees hem op de ijzel en raadde hem af om door te rijden. Wat hij gedaan heeft weet ik niet, dat is me ontgaan. Bij de eerste de beste klant, kwamen weer de tranen, het arme mensje wist niet wat haar overkwam. Bij de fam. B. kon ik gelukkig met een glas thee op adem komen en ben ik gestopt en huiswaarts gekeerd. Jammer dan, ik had het helemaal gehad. Meer dan 75% van mijn goederen is nog bevroren, want het weekend was het min 23 graden. Ik heb heel veel moeten weggooien wat het niet overleefd. Wat een topweek had moeten worden is dus een regelrechte ramp!