's Lands wijs, 's lands eer........

We hebben de hevige storm van afgelopen weekend overleefd, helaas als ik de krant zie en het journaal op televisie bekijk is dat niet bij iedereen in Frankrijk het geval, er is erg veel schade aangericht en er zijn zelfs slachtoffers gevallen! Onderweg vandaag met de hapkar kwam ik veel omgewaaide bomen tegen, ook hier en daar zijn daken vernield en het gerucht gaat dat de klokkentoren van Champigneuilles het ook heeft moeten bezuren. Vanochtend scheen het zonnetje en dan ziet de wereld er meteen anders uit, de begroetingen van mijn klantjes bestaan danook steevast uit:" Vous nous ammenez le soleil?" "On revit quand il y a du soleil n'est ce pas?" en meer van dat soort zinnen van gelijke strekking. Iedereen is dan ook weer wat spraakzamer aan de kar, dat merk je meteen, als het zulk slecht weer is dan zijn het slechts de hoognodige boodschapjes een begroeting en snel weer naar de kachel. Af en toe moet ik wel even naar binnen omdat sommige klanten bang zijn met gladheid uit te glijden dus krijg ik dan vanachter de gordijntjes (die bij sommige klanten wekelijks wisselen) een seintje of ik even kan komen. Het leven van de meesten speelt zich af in de keuken, waar je naast een grote eettafel en een neonbuis een cuisinière ziet staan die volop brandt, veel meubilair staat er veelal niet. Sommigen hebben een echte salon, maar die is alleen op zon- en feestdagen in gebruik of als de kinderen komen; maar dan nog liever maar niet. Bij velen staat de hele dag de televisie aan, wellicht als gezelschap anders is het zo stil. Over het algemeen is het allemaal vrij sober, op het armoedige af. Ook de kleding van de meesten bestaat uit een jasschort voor de dames met daaroverheen een vest, vaak zelfgebreid en een paar wollen kniekousen en een paar pantoffels, soms slaan ze achteloos een oude sjaal of nog een ander vest om hun hoofd te beschermen tegen de wind. Aan mode heeft men lak en je wassen dat doe je hooguit een keer per week(?) Ook bij ons aan de overkant gaat men slechts een keer per week in de douche, onze ge handicapte buurjongen is altijd weer groos als hij gewassen en geschoren nog even de krant komt brengen, de aftershave fles is echt alleen voor de zondagavond na zijn wekelijkse douchebeurt. Nu hij sinds kort in een wasserij werkt ziet hij er doordeweeks wat netter gekleed uit. Hij verdient nu ook een salaris en telt voor het eerst in zijn achtienjarige bestaan mee! Wat dat aan gaat lijkt het er af en toe op of we hier leven zoals vijftig jaar geleden in Nederland! De dorpjes raken steeds minder bevolkt, de jongelui trekken naar de grote stad en af en toe wordt er een huisje opgekocht door een enthousiaste buitenlander die de boel weer een beetje opknapt en wat leven in de brouwerij brengt, vooral in het roddelcircuit! Daar kunnen wij over mee praten, we zijn en blijven in de ogen van sommigen toch buitenlanders!