We zouden naar NL gaan dit afgelopen weekend, dus afspraak gemaakt voor Floyd voor een verblijf in het pension en hem donderdagavond weggebracht. Dus even rust in de tent voor vertrek. Wim werkte nog vrijdagochtend en dus konden we tegen half elf vertrekken. Het was druk onderweg, veel vrachtwagens en diverse opstoppingen, we deden er dus beduidend langer over dan we hadden verwacht. Marieke zou het weekend met Manon en Gino meegaan naar een Tattoobeurs in Purmerend, dus was de afspraak haar in de zaak af te zetten. Daar troffen we J&L aan, altijd wel weer leuk om te zien wat een waardevolle vriendschap dat is! Het liep allemaal een beetje anders doordat wij later waren dan gepland en ook Manon's idee van samen een pizza eten liep dus volledig uit de hand. Vervelend voor J&L want die moesten bijtijds weer naar een volgende afspraak. We namen afscheid en ieder ging zijns weegs.
Wij bezochten TvW, aten een hapje bij de Chinees ( 17 jaar geleden hadden Wim en ik daar ons eerste afspraakje) en reden naar het huis van Manon. Zaterdagochtend eerst boodschappen in een steeds armoediger wordend Schiedam, toen naar Oma Bos. Achterdeur was op slot, tuin een grote bende, we gluurden door de gordijnen en zagen een opgeruimd huis. Dat was vreemd, normaal is het altijd een rommel van stapels kranten, een volle aanrecht en nu was alles bijna een soort van steriel! Paniek dus want het was zeker geen goed teken! Maar ja, wat zou er met oma zijn? Buurvrouw (ook al flink bejaard) zat op haar stoel te slapen en reageerde niet op aanbellen, andere buren waren niet thuis. Adres van"oom J" hadden we niet, Wim wist wel ongeveer waar hij woont maar geen huisnummer en over de straat twijfelde hij. We hebben dus alle flatgebouwen langsgelopen en op de naambordjes gekeken, maar helaas geen familie Bos te vinden. Toen maar naar Wim's vader, die ons wist te vertellen dat oma een knie had gebroken maar geen idee had waar ze nu zou revalideren. Telefoonboek gekeken, diverse keren geprobeerd maar steeds geen gehoor bij de overige familie. Kreeg een sms van H&E die ons uitnodigden om mee te eten, dus wij naar Schipluiden. Een vorkje meegeprikt van de preistampot en even gezellig bijgekletst. Daarvandaan eindelijk kontakt met de vrouw van JB. Oma had inderdaad een gecompliceerde been breuk opgelopen tijdens een val in huis eind augustus!!!!! en was opgenomen in Driemaashave. prettig om te weten ! 's avonds alle klokken en horloges aangepast naar wintertijd en dus een uurtje langer kunnen slapen.
Wim en ik waren het er beiden overeens dat onze auto prima rijdt, Cruise Control een heerlijke luxe is en je in Nederland in het verkeer ogen te kort komt vanwege alles waar je op moet letten: verkeersborden op elke 50 meter, fietsers, zijstraten, woonerven, de vele auto's en die verschrikkelijke verkeersdrempels.
Zondagochtend op bezoek gegaan, ze is verward en vertelt heel vaak hetzelfde, moet revalideren en wil natuurlijk terug naar haar eigen huis, maar of dat er nog in zal zitten?????? wij denken dat het beter zou zijn van niet, maar wie zijn wij????
Terug naar opa Kees, broodjes gesmeerd en de voor ons bestemde televisie in de auto gezet tussen het heimweevoer, de plantjes, de tijdschriften, de stoofperen van Els en naar het station in Schiedam gereden om Marieke op te halen. De terugreis liep een stuk vlotter dan de heenweg. Waren op redelijk tijdstip weer thuis. Maandagochtend Floyd opgehaald, die erg blij was ons te zien, gisteren naar het CTP bureau en daar afgesproken dat ik wacht op een telefoontje van het bureau wat mijn competenties gaat testen en dan nemen we weer kontakt op. Gisterenavond, dinsdag belde de mevrouw; afspraak voor aanstaande maandag. Het staat dus op de rails.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten