Er zitten nu twee weken werken bij de warme bakker op. Doordat een van de medewerksters ziek was deze week kreeg ik woensdagochtend een telefoontje om iets voor zessen of ik bereid was in te vallen en dus heb ik er een volle week opzitten. Iedere ochtend om kwart voor zes, samen met Wim aan het ontbijt. Hond even uitlaten en dan op pad. Ben dan net iets voor zeven uur in de bakkerij. Monsieur, lui-même, is dan volop aan het bakken en de vloer staat vol kratten met brood voor in de twee camions. De twee dames maken hun brood dan in orde voor de verkoop van deur tot deur, zo'n wagen zit echt mudvol! Ik maak dan intussen de plateau's in orde voor de winkel. En zet de schappen vol met de broden, soms zijn die stokbroden erg dwars en willen ze niet blijven staan, dan vallen ze dus als dominosteentjes om. Heel fijn, maar niet heus! De lichtgebakken staan boven de hard gebakken staan beneden. Iedere klant heeft zo zijn voorkeur en dat is iets wat ik nog niet weet dus ik vraag het dan maar. Ook de bestellingen leg ik opzij. Leg croissants op de schalen, vul de vitrine met gebakjes, zet prijskaartjes neer enz. enz. Intussen staan vanaf half zeven de klanten al op de stoep.Mevrouw komt nadat ze N. naar collège heeft gebracht, een aardige tiener die het tof vindt om met mij Engels te praten. Ik mag tussendoor de bakplaten schoonkrabben en met een oud washandje het vet erin wrijven. Doe de afwas en rol de zogenaamde couches (luiers) op. Dat zijn de grote linnen lappen waarop de bakker de broden neerlegt. Na ieder stokbrood maakt hij een soort golfje zodat ze allemaal vrij van elkaar liggen en ze tijdens het rijzen elkaar niet raken. Hij bestrooit ze eerst met rijstebloem en legt het brood erop voor in de rijskast. Als de broden gebakken zijn moeten ze worden ophangen achter de grote hout gestookte oven en dan zie ik wit van de bloem! Ik moet oppassen dat de stokken waarop ze hangen niet vallen want dan krijg ik ze op mijn neus! Het is een precies werkje en er is weinig ruimte om je ertussen te wurmen. Dan kunnen als ze droog zijn de couches opgerold en weer op de rekken gelegd voor de rijs van de volgende dag. Ik ga zodra de winkelbel gaat weer naar de klant en loop dus aardig wat stappen op zo'n ochtend. Het is niet ongezellig de klanten erg vriendelijk en er komen erg veel mensen even gedag zeggen of een praatje maken met de bakker of met zijn praatgrage vrouw; zij lopen dan vaak meteen door naar achteren. Af en toe vraagt de bakker mij een stuk hout in de kachel te stoppen zodat de temperatuur constant blijft. Mevrouw is een pietje precies, alles moet spik en span en gisteren lag ze op haar knieën achter de toonbank om te zien of er nog kruimels lagen! of ik het stofzuigen nog een keer over wilde doen want ze zag nog het een en ander. "Natuurlijk mevrouw, geen probleem" Als ik naar huis rijd voel ik mijn rug en mijn voeten maar ik ga daar niets van zeggen, ik doe mijn werk, volg alle instructies en zeg Ja en Amen. Ik ga er alles aan doen om in september terug te kunnen komen. Neem de rugpijn en het vroege opstaan voor lief. Nu alleen nog een paar gemakkelijke schoenen aanschaffen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten