Sinds afgelopen maandag heb ik een nieuw baantje. Ik had nl. op de internetsite van het Arbeidsbureau een advertentie gezien van een jong stel dat een oppas zocht voor hun 2 kinderen hier erg dicht in de buurt. Ik mailde dat ik geïnteresseerd was en kreeg dezelfde dag nog de vraag of ik als oppas stond ingeschreven. Ik was hiervan niet op de hoogte en belde de diverse instanties. Ik kreeg, zoals dat hier wel vaker voorkomt, verschillende antwoorden en mailde terug dat het officieel niet hoeft als de kinderen in hun eigen huis verblijven en ik daar als oppas zou zijn. Mevrouw Z. mailde terug dat het dan helaas over ging. Zij kreeg dan geen vergoeding en dat vond ze wel erg aantrekkelijk. Gemiste kans dus!
Vrijdagavond ging de telefoon en belde mevrouw Z. op; alle kandidaten waren niet wat ze zocht en ze vroeg of ik toch kon komen kennismaken. Zaterdagochtend heb ik dat gedaan. Ze wonen in een huis wat ik ken van het erlangs rijden, een voormalig huis van een zusterorde met een kleine kapel er naast. Een prachtige plek en een leuk huis om te zien vanaf de buitenkant. Ik werd hartelijk ontvangen en maakte meteen kennis met de twee kindjes: een meisje A van 8 maanden een een knulletje E van net 3 jaar. Ze zocht oppas vanaf jl. maandag want ze heeft een tijdelijke baan bij het mobiele museum Pompidou uit Parijs dat 3 maanden in Chaumont is gehuisvest.
Ik had bij het arbeidsbureau navraag gedaan naar een eventueel bijbaantje en ook daar kreeg ik weer allerlei informatie die steeds weer anders was. Uiteindelijk is het dus verboden om iets te verdienen en word ik meteen gekort. Nou daar voel ik dus weinig voor! Mevrouw Z en ik zijn dus overeengekomen dat ze me zodoende op een andere manier betaald, want ze wilde me maar wat graag als oppas.
Gisteren, maandag dus was mijn eerste dag. Begintijd was kwart voor twaalf als E uit school komt, ik kook en wij eten dan gezamenlijk daarna gaan de twee naar bed. E had het een beetje moeilijk en wilde niet alleen boven zijn en is op de bank in de woonkamer in slaap gevallen. Er stonden twee enorme wasmanden om te vouwen en te strijken dus dat heb ik maar aangepakt. De wasmachine was klaar en dat heb ik opgehangen op de rekken. Het is een beetje een huishouden van Jan Keja, je ziet dat ze handen tekort komt en andere prioriteiten heeft. Ze was vanochtend dus reuze dankbaar dat alles aan kant was toen ze gisteren thuiskwamen. Ik maakte toen ook kennis met meneer. Vandaag ging het allemaal wat soepeler, E kent me nu en ging weliswaar met moeite toch boven naar z'n bedje, heeft niet echt lang geslapen maar hij was even rustig boven. Morgen mag ik al vroeg beginnen, het wordt waarschijnlijk een lange dag. E heeft dan geen school en aan het kleine meisje heb je geen kind, zo zoet als ze is. Wat een scheetje!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten