Vorige week was hectisch, een overvolle agenda: Babysitten, ontvangst V voor de boerderij bij Wim's bazin, een sollicitatiegesprek, tolken op de geitenboerderij, verplicht verschijnen op het arbeidsbureau, aquagym en het klaarmaken van een koffertje voor een reisje naar Gembloux.
Al met al heel wat kilometers gereden, uitgebreid gekookt, gastenkamer in orde gemaakt, naar het station om V op te halen en donderdags weer terug te brengen, al met al druk dus. Maar ook wel weer erg leuk. Ik denk dat V een andere keuze zal gaan maken, vooral Wim's bazin had duidelijk erg veel moeite met het feit dat ze absoluut geen Frans spreekt en dat is voor de functie die ze zou moeten gaan vervullen toch wel een vereiste. Zelfde geldt voor de overname van de geitenboerderij/kaasmakerij ook zij spreken niet echt een volzin Frans, dus dat is lastig. Maar ik heb mijn best gedaan, denk ik.
En toen woensdag het sollicitatiegesprek voor een baan als bedrijfsleider van een camping, ik had in mijn telefoongesprek al aangegeven dat ik geen buffer heb voor de pacht van de camping maar ik maakte kennelijk een goede indruk en kreeg een uitnodiging voor een gesprek. Het verliep daar allemaal wat rommelig en na dik een half uur wachten was de burgemeester eindelijk zover. Het werd een uitvoerig "verhoor" hij wilde ook alles weten over de camping an La Liez en noteerde alles. Toen het gesprek weer over het onderwerp pacht ging, bleek dat het enige negatieve punt. Op het arbeidsbureau tijdens het gesprek bleek echter dat er wel degelijk mogelijkheden zouden zijn. Dus dat heb ik dezelfde avond nog aan de burgemeester doorgemaild. Wim en ik gaan aanstaande donderdag de camping en het restaurant wat er bijhoort bekijken. We vinden het jammer dat zo'n mogelijkheid er niet 5 jaar gelden was, maar staan er positief tegenover. We zien het wel.
België, liever gezegd Gembloux was weer helemaal gezellig. Dit was nu de vierde keer voor mij, we hebben het heel gezellig gehad. De mannen hebben heel goed verkocht en dat hebben we uitbundig gevierd en weer ben ik enorm in de watten gelegd.
Vorig jaar heb ik ze allemaal door middel van een kaart bedankt, maar de vertaling van verwennerij werd wat TE letterlijk opgevat dus daar waag ik me niet meer aan. Dat veroorzaakte toen de nodige opschudding en blozende wangen, maar ze weten dat ik het enorm waardeer. We hebben vooral op de terugweg ( in dichte mist) het hele 70-ties repertoire gezongen en enorm gelachen. Ik heb er nu nog pijn van in mijn lachspieren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten