Hamsteren!!!!!!

Ook al wonen we dus al lang niet meer in Nederland, we kijken nog steeds (en naar mijn zin véél te veel) Nederlandse televisie. Voor Wim zou het stukken beter zijn om naar de Franse uitzendingen te kijken, vooral voor de taal. Helaas is het tegenovergestelde het geval. We zijn dus ook op de hoogte van de reklameboodschappen en zodoende kennen we ook de uitspraak van AH als het gaat over de hamsterweken!
JL maandag had Marieke dé afspraak bij de kaakchirurg voor het onder volledige narcose laten verwijderen van haar 4 verstandskiezen. Zij had daar zelf voor gekozen omdat ze best huiverig is voor prikken. Alle voorbereidende dingen waren gedaan: bloedonderzoek, bezoek aan de anesthesist en het wachten was dus op de opname jl. maandag in het ziekenhuis van Chaumont.
Afspraak om 7 uur, nuchter verschijnen dus vroeg op.
Toen de chirurg kwam, bleek haar dossier niet compleet. Bloedgroepkaart ontbrak en ook de foto van haar gebit was nergens te vinden. Hij was een beetje geagiteerde en wilde me naar huis sturen om e.e.a op te halen. Ik vertelde hem dat ik om 10 uur op mijn werk moest zijn en dat het dik 90km vv is en dat ik dat niet echt zag zitten. Ook dat er een kopie van de foto in zijn praktijk aanwezig was, want die hadden we niet teruggekregen. Hij beende weg en liet ons in vertwijfeling achter. Ik was daardoor best aangedaan en Marieke werd met de minuut nerveuzer. Ik ben een verpleegkundige op gaan zoeken omdat ik wilde weten hoe het verder moest. Zij stelde me gerust en vertelde dat het niet ernstig was en dat er een oplossing gezocht zou worden.
Naast Marieke kwam een ander meisje en al heel snel kwamen wij erachter dat ook zij Nederlandse was! Wat is de wereld toch klein; we hadden gemeenschappelijke kennissen!
De meisjes hadden aanspraak aan elkaar en ik heb haar veel sterkte gewenst en ben naar het museum gereden. De afspraak was dat ik Marieke na mijn werk kon ophalen tegen zessen. Tussen de middag ben ik toch snel heen en weer gereden, ik vond het allemaal best ingrijpend en was blij haar even tot steun te kunnen zijn. Ze had het niet gemakkelijk, was duizelig, misselijk en had pijn. Het buurmeisje was al een poos terug van de ok en marieke werd net wakker. Het viel vies tegen. Toen ik om half zeven weer op haar kamer stond was ze niet in orde, had een erge lage bloeddruk en was nog steeds misselijk! Ze mocht niet mee naar huis. We kregen instructies en er werd verteld dat we in ieder geval tot negen uur moesten wachten en kijken of haar toestand verbeterde.
Dit was dus helaas niet het geval en werd er besloten dat ze de nacht moest blijven.
Daar hadden we niet op gerekend. Ik mocht de volgende morgen om 9 uur terug komen.
Maar ook toen mocht ze nog niet mee naar huis. Ik was blij dat ik vrij had die dag doordat er in het museum iets was verschoven op de planning. Kon dus bij haar blijven en na een bezoekje van de kaakchirurg en een laatste controle mocht ik haar mee naar huis nemen. Haar wangen waren inmiddels ongeveer twee keer het formaat van normaal.Vandaar dat het ons even deed denken aan de hamsters van de hamsterweken van AH! Eten en drinken was/is lastig; hele kleine hapjes en drinken met een rietje.
Nu het einde van de week nadert gaat het dagelijks een beetje beter. We zijn blij dat ze heeft gekozen voor het verwijderen van allevier tegelijk, ik vrees dat ze anders nooit terug zou gaan voor de volgende twee kiezen!