Ongemakken, ouderdom of stress????

Wim klaagt nog steeds over zijn rug en komt af en toe in eens met een stijve nek thuis. Ook de stoel in de Scenic is voor hem geen pretje. We hebben al een kussentje aangeschaft op lende hoogte als steun, daar heeft hij een beetje baat bij. Een andere stoel is geen optie, dus  zal hij het ermee moeten doen. We denken dat het vooral het gevolg is van de werkzaamheden in de melkput, die is voor hem eigenlijk te laag, bij iedere koe (het zijn er inmiddels 150!) moet hij om de uiers schoon te maken en de apparatuur aan te leggen even bukken. Dat is denk ik (maar ik ben geen arts of fysiotherapeut) de oorzaak. De tien voorgeschreven fysiobehandelingen hebben de pijn verlicht maar het blijft zijn zwakke punt. Zelf heb ik (maar dat zal de leeftijd wel zijn) ook hier en daar wat "auwtjes" o.a. rusteloze benen vooral 's nachts en dat gaat soms gepaard met kramp. Ik heb in het verleden al vaker mijn spataderen laten behandelen bij de fleboloog, maar ze komen terug. Er is momenteel nog maar een arts die de behandelingen doet en die is officieel met pensioen, maar om zijn patiënten toch de gelegenheid te geven is zijn praktijk een keer per maand geopend, helaas was ik net te laat met het maken van een afspraak want in de zomermaanden injecteert hij niet.
Ook Wim zijn "bazin" had Wim's klachten opgemerkt en  aan hem een telefoonnummer gegeven van een meneer die diverse klachten behandelt. Weliswaar niet echt in de buurt maar waarom niet????
Dus toch maar gebeld en een afspraak gemaakt. We hadden geen idee of het een magnetiseur, een kraker of een hocus spocus gedoe zou zijn.
JL vrijdag was het zover: afspraak in Beauchemin om 10h45. Meteen na zijn werk, (even overall uitgetrokken natuurlijk) en op pad. Adres snel gevonden en er stond al een ander persoon voor de deur te wachten. iets voor elf liet meneer ons binnen, op plastic slippers en in zijn korte broek ontving hij ons in zijn eetkamer. Hij vroeg aan Wim wat hem mankeerde en vroeg hem zijn overhemd en
t-shirt uit te doen en op de eettafel te gaan liggen met zijn bovenlijf op een handdoek. Meneer betastte de ruggenwervels een voor een van beneden naar boven en zei meteen: "Ja hoor, ik voel het al, er zit iets scheef en een zenuw beknelt de boel". Hij zette zijn vuist op de desbetreffende wervel en duwde en draaide tegelijkertijd, ik zag Wim's gezicht verschieten van kleur en ik zag dat het niet lekker aanvoelde. Meneer volgde de rest van de wervels en maakte op verschillende punten diezelfde handelingen, "Volià" zei hij en toen mocht Wim op een stoel gaan zitten en nam hij een voor een zijn armen beet en deed daar ook van alles mee, Wim's stijve nek bewoog weer gewoon en hij mocht zich aankleden! Ik vroeg hoe het was en kreeg de indruk dat de stijve nek verholpen was. Het voelde een beetje beurs hier en daar zei hij tegen me. Ik vroeg aan de meneer of hij een volgende keer iets voor mij kon doen i.v.m. mijn benen. Hij keek op de klok en had nog wel even.
Ook ik mocht met mijn bovenlijf op de handdoek plaats nemen, liggend op mijn buik met mijn armen boven mijn hoofd ging hij in eerste instantie hetzelfde te werk als bij Wim. Bij de wervel net boven mijn billen stopte hij. "Ja dat is de boosdoener", zei hij en vervolgens voelde ik een vlammende pijn . Vervolgens zette hij zijn hand in mijn flank en ook daar deed hij iets wat absoluut geen pretje was, eerst de rechter en toen de linker kant. "Voilà!!, dat zal wel helpen", er zat ook bij mij iets bekneld volgens hem. Ik mocht nog even mijn beide benen optillen  terwijl hij die beetpakte, draaide en trok voelde ik iets wegschieten. Met een gevoel bont en blauw te zijn, stond ik heel voorzichtig op, het leek alsof ik geradbraakt was. Een rekening krijg je niet, meneer is geen arts, doet dit omdat hij een "gave" heeft en laat het aan zijn "patiënten" over wat je er voor over hebt. Hij nam de envelop aan en stopte die in een kistje in de buffetkast, zonder verder ernaar te kijken en wenste ons een fijne dag en met een tot ziens stapten we beiden de deur uit. Buiten stond een oudere man te wachten die ons met een glimlach passeerde. Ik wist niet hoe ik in de auto moest gaan zitten. Alles voelde beurs.
Vannacht heb ik sinds lange tijd geslapen zonder benen die je het het liefst af zou willen schroeven en zonder kramp. Vandaag voelen mijn heupen nog steeds beurs, maar dat zal wel over gaan (toch?). Wim heeft geen stijve nek meer en zijn rugpijn is beduidend minder, maar voelt ook waar er precies is gedrukt en getrokken. Ik ben optimistisch, misschien moet Wim nog een keer terug? We zullen zien!