In de JHM, krant van onze regio had ik een artikel zien staan over gymles op maandagavond in Breuvannes en dat leek me wel iets; nu het zwembad (ondanks het prachtige weer) sinds 30 augustus gesloten is, moest ik wel iets gaan doen van mezelf want ik word stijf. Dus besloot ik er vorige week maandagavond heen te rijden meteen uit mijn werk. Het werd een leuk ritje door het platteland, met voor mijn gevoel een omweg, bereikte ik B.en Bassigny. Ik was redelijk vroeg en bleef even in de auto zitten, maar zag al vrij snel andere auto's arriveren. Dus stapte ik uit en voegde me bij het groepje dames dat ook stond te wachten. We maakten een praatje en een van de dames nam me even apart. Ze wilde me ergens van op de hoogte brengen: ze vertelde dat ik niet vreemd op moest kijken dat er straks een flink aantal verstandelijk gehancicapten zouden arriveren met een busje van de CAT van Breuveannes! "Zij doen ook mee met de gym", vertelde ze. Ik antwoordde dat ik dat geen punt vond. Ze zei dat het een hele bijzondere sfeer gaf aan het gymuurtje. Ik wachtte dus vol spanning af. De groep bleek te bestaan uit een grote groep verstandelijk gehandicapten , minstens een stuk of 15! en vrouwen van allerlei pluimage, verschillend in leeftijd. De gymjuf een tante van begin 50, pittig, vriendelijk en een goede gymlerares! Iedereen gaf iedereen keurig een hand en zei Bonjour! De juf installeerde zich op het podium, zette een muziekje op en iedereen verspreidde zich in de zaal. Ik zocht ook een plaatsje en we begonnen op de plaats met oefeningen, regelmatig afgewisseld met rek en strekoefeningen. Ik herkende overigens twee van de mensen van de CAT, de een de dochter van onze gezellige buren! de tweede is Franck een jongen die samen met zijn ouders regelmatig het museum komt bezoeken op zon- en feestdagen. Grappig! We hebben hard gewerkt, tweede helft is op een matje, grondoefeningen voor bil, buik, benen....... poeh viel vies tegen.
Maar ik vond het super, de sfeer is zooo leuk, iedereen doet mee naar eigen kunnen. Echt iets voor mij, ik heb me afgelopen maandag meteen in laten schrijven. Ook toen was het weer gezellig en tegelijkertijd wordt er flink gewerkt.
Donderdag was ik aan het werk en tegen half twaalf stapten, onverwacht,W en M binnen in het museum. Ze waren op de terugweg van hun Spaanse vakantie en hadden op de tolweg het bord gezien van Nogent en de messen- en scharen industrie. Dachten bijzichzelf:"hé dat is toch waar Angenietha werkt???en besloten even langs te rijden in de hoop mij te zien. Ik was echt blij verrast, M kocht even snel wat kaarten en een mooi mes voor een neefje! (we verkopen de laatste twee weken echt zo ontzettend goed, gewoon bizar.) M stelde voor ergens koffie te gaan drinken, W. zei meteen :"kunnen we beter meteen een hapje eten". Dat hebben we toen dan ook maar gedaan, een menuutje bij Cheval Blanc, ik met een lekker wijntje zij met een glaasje water want ze wilden toch doorrijden terug naar Nederland. Het was echt supergezellig, hadden een leuk gesprek en ze waren ook erg geinteresseerd in mijn hebben en houwen! M vroeg zomaar ineens tussen alles door:"Wanneer heb jij voor t laatst iets voor jezelf gekocht?" Ik antwoordde dat ik me dat niet kon heugen, M, de kosten van de dierenarts voor Dunkan (en nu ook nog Emootje die ergens achter is blijven hangen en een grote buikwond heeft en geopereerd moest worden!) gaan toch veelal voor!
Daar wilden ze dus iets aan doen en bij de auto stopte ze iets in mijn tas."koop dit keer lekker iets voor jezelf, doen hoor!!" zeiden ze erbij. In het museum terug schrok ik van hun gulle gave en heb ze via Whatsapp bedankt en gezegd dat ik het goed zal besteden, in ieder geval een paar goede schoenen, die ik echt hard nodig heb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten