Februari. 2018.... Pensioengerechtigd.

Vorige week was het dus 1 februari 2018 en ben ik voor de Franse wet met pensioen. Het dossier is een regelrechte ramp, ze blijven van allerlei bewijsstukken vragen. Om gek van te worden. Jl. zaterdag kreeg ik weer een mail met een lijstje waar ze nog bewijsmateriaal van willen. Ik heb in 2010 veel weggegooid (had ik natuurlijk niet moeten doen, fout dus) en nu willen ze dus nog salarisstroken zien en het ergste van alles ook een bewijsstuk met scheidingsdatum. Waar hebben ze dat in hemelsnaam voor nodig? Belachelijk, maar ja of ik het wel wil ophoesten! We hebben t over 1993! Wat gaat dat t Franse pensioenfonds aan??? De bureaucratie is en blijft een grote boosdoener waar je nooit aan went. Dus vandaag maar weer een aantal telefoontjes gepleegd en mails verstuurd. Of ik deze maand ook daadwerkelijk iets op de bankrekening zal zien?
Wim is nu ruim twee weken aan het werken bij de nieuwe werkgever. Hij heeft  het wel wat zwaarder, zijn dagen zijn ook langer en t avondeten staat later op tafel dan ooit. Heb hem al voorgesteld tussen de middag warm te gaan eten, maar dat wil hij niet. Zijn werk bestaat niet alleen uit het melken, maar o.a ook het voeren van de kalveren en het schoonmaken van hun boxen. Het is dus wennen, ook voor mij. De eerste avonden liep mijn planning voor het eten flink uit de hand. Hij was wel zaterdag, zondag en maandag vrij. Kon hij bijkomen, ware het niet dat hij begon met verven van de muren in de woonkamer. Die is inmiddels klaar, deuren en kozijnen doet hij later, nu eerst keuken gedaan (dat betekende voor mij meteen de  voorjaarsschoonmaak) Alle kasten moesten leeg, de gelegenheid om de inhoud van de provisiekast meteen te checken op houdbaarheidsdatum. Het leek alsof er een bom was ontploft. Maar alles is weer Spik en span en de nieuwe  kleurcombinatie bevallen ons goed. De slaapkamer is de volgende ruimte om aan te pakken.