Het was prachtig weer en D&H stonden me al op te wachten. Tassen overgeheveld H gedag gezegd en op pad. Het was een dikke 600 kilometer en aangezien D niet rijdt, had ik de eer. Airconditioning aan, cruise control aan, Tom Tom die ons de weg wees, wat wil een mens nog meer?
Het was niet druk onderweg dus we konden lekker doortuffen. Namen geregeld even pauze en lunchten in de bloedhitte, waar we met een fles eigengemaakte vlierbloesem champagne een toast uitbrachten op ons tripje. (helaas stond er zoveel druk op de fles dat ik met 2/3de fles op de grond nog een klein slokje over had om te proosten) Lekker spul zeg!!!
Doordat alles zo vlot verliep kwamen we al om 14.00 uur aan bij Limoges en besloten we maar meteen de stad te bezoeken i.p.v. naar het B&B te gaan. We vonden een plekje om te parkeren onder de stadswallen en maakten kennis met een prachtige stad. Niet erg druk en heel gevarieerd. Van kleine schattige vakwerkhuisjes tot hele imposante gebouwen. Helaas was het erg warm en dat is vermoeiend maar desalniettemin namen we de tijd en hebben we die middag al veel gezien. Om een uur of vijf ging mijn mobieltje, de gastheer van de B&B vroeg wanneer wij van plan waren in te checken. We stonden op dat moment klaar om erheen te rijden. Het lag niet erg ver van de stad vandaan, maar nergens een aanduiding in de vorm van een bordje of een huisnummer te bekennen. Later vertelde meneer ons dat hij dat graag zo liet ;wat men niet weet daar kan men ook niets over zeggen! Ik zette de auto voor zijn garage en hij bracht de tassen naar onze kamer onder het schuine dak, zag er keurig uit. Hij stelde ons voor aan zijn vrouw en we zagen in onze ooghoeken een keurig zwembad! yeah! Ze hadden mijn mail met reservering voor het avondeten niet gekregen en daarom waren we genoodzaakt om met de auto naar een zone commerciale te rijden en daar een eettent op te zoeken. We vonden een limousin vlees restaurant en aten daar een flinke burger. Terug naar B&B gereden en moe naar bed. De volgende ochtend (donderdag) kwamen wij in badkleding naar beneden en hebben voor het ontbijt heerlijk gezwommen. Meneer liep mee naar buiten om de poort open te doen en gaf mij aanwijzingen hoe ik achteruit er uit moest rijden, hij gebaarde zo heftig dat ik helemaal van slag raakte en niet meer wist wat te doen, terwijl ik woensdagavond zonder een centje pijn, zo achteruit was weggereden. Op het programma hadden we le Four des Casseaux, het museum en een porseleinfabriek op ons programma staan. Ook bij le Four vonden we snel een parkeerplek. Het was een indrukwekkende stenen oven met 8 vuurplaatsen en twee verdiepingen. Eerste verdieping kon men tot 900° C verhitten, beneden tot 1400°. Erg interessant. We keken ook even in de winkel, maar de prijzen waren schrikbarend hoog. Van daar door met de auto de stad in om in een parkeergarage de auto te stallen. Poeh dat viel vies tegen, zoo smal en zulke kleine plaatsen, maar met een beetje manoeuvreren lukte het me, weliswaar met zweetdruppeltjes op het voorhoofd! We namen de plattegrond mee en liepen naar het museum, helaas sloot dat tussen de middag. We namen ons voor om eerst een porseleinfabriek te bezoeken en dan onze rondgang in het museum voort te zetten. Zo gezegd , zo gedaan. Onderweg kwamen we een bar-tabac tegen die ons echter niets te eten aan kon bieden maar wel het terras aanbood om te lunchen, we kochten bij Carrefour city een stokbrood, wat fruit en voor beiden een kant en klare lunchsalade. Liepen terug naar het cafeetje en al babbelend aten we onze lunch. Ineens ontdekten we dat we onze tijd aan het vergeten waren, pakten snel alles in, betaalden en stapten flink door naar BERNARDAUX want daar was volgens zeggen om 13.30 uur een rondleiding. We kwamen iets over half twee binnen en vreesden dat de rondleiding al begonnen was...... Nee gelukkig niet dat was om 13.45 uur! mazzel dus.
Een schattig kittig juffie (zomerbaantje) nam ons samen met nog twee bezoekers mee voor een hele indrukwekkende, interessante en educatieve rondleiding. We hebben genoten! Wat een moois, wat een handarbeid, fantastisch. Weer terug naar het museum, helaas niet op alle afdelingen was airco.
We hebben verschrikkelijk veel moois gezien.
Tegen vijven gingen we terug richting auto, D wilde nog graag het stadhuis zien, dus nog even sightseeing-en daar, fotootjes maken en op weg naar Verneuil sur Vienne, daar zou die avond volgens zeggen een "Marché festive"zijn.
Daar aangekomen was men bezig lange tafels neer te zetten, werden de grillen en bbq's net aangestoken en zagen we diverse "hapkarren" van o.a. de slager, de kippenboer, de kaasboer, de bakker en de ijscoman staan.Ook was er een stel dikke dames (OMG een was echt zoo schaamteloos dik en dan ook nog met een split in haar rok en een immens decolleté) frites aan het bakken. We snapten het niet helemaal en zijn dus maar een plekje gaan zoeken aan een van de lange tafels. We hadden een paar gezellige buurmannen die al aan het aperitief zaten. Zij legden ons het gebeuren uit. Het was dus de bedoeling dat je vlees of iets kocht en daarmee naar de grill ging het laten bereiden en dan kon je dat dus aan de tafels opeten. We besloten een spies met eendenvlees te kopen en een bakje frites, haalden drankjes (mojito zonder alcohol) en lieten het bereiden. Terug aan tafel was het inmiddels al erg veel drukker geworden en speelde er een bandje. We hebben het super gezellig gehad en hadden met onze buren een leuke conversatie.
We hoopten dat we bij thuiskomst nog even een duik konden nemen....... nou niet dus alles was donker en op onze kamer was het zooo allemachtig vies heet dat we ons even geen raad wisten. Er stond gelukkig een ventilator en in ons ondergoed hebben we afgewacht tot het met geopende ramen en die ventilator wat aangenamer werd. D schreef in haar dagboekje ik whatsappte even naar huis en toen toch maar geprobeerd te slapen.
Vrijdagochtend zelfde ritueel eerst zwemmen ,dan ontbijten. Mevrouw was een gezellige kletskous en kwam er bij zitten. We poetsten onze tanden, pakten onze tassen en wilden gedag zeggen. Meneer gaf aan dat hij ons uitgeleide zou doen. ( ik had al tegen D gezegd de avond te voren dat als hij dat voor zou stellen, ik beleefd maar dringend zou vragen dat liever maar niet te doen!)
Ik durfde hem daarbij niet aan te kijken, maar heb hem op mijn allerbeleefdst verzocht maar liever binnen te blijven. Hij reageerde uiterst verbaasd en D zei later dat hij keek alsof hij water zag branden! tant pis!
Ik reed in een keer van de oprit af en hij deed de poort achter me dicht met een schraal lachje.
 |
| aan het ontbijt |
 |
| zomaar een straatje in Limoges |
 |
| de ongebakken porseleinen voorwerpen, klaar om gedecoreerd te worden. |
Op weg naar Oradour sur Glane.
Daar aangekomen was de parkeerplaats al behoorlijk vol, het opent om 10 uur en dat was het net geweest. We gingen door het herdenkingscentrum, D kocht een plattegrond en we gingen op pad.
In de allee richting het dorp hangen portretfoto's van de mensen die omgekomen zijn 642 in het totaal, de stichting zoekt nog naar foto's want men is er nog niet in geslaagd die van iedereen te hebben gevonden. Door die foto's krijgen de slachtoffers van dit verschrikkelijke drama een "gezicht" en word je vanzelf steeds stiller. We voelden beiden hetzelfde en hadden geen behoefte om foto's te maken van de verwoestingen, de restanten van huizen e.d.. Als je dit ziet, staat het voor altijd in je geheugen gegrift en heb je die beelden al zelf in je hoofd opgeslagen.
We begrepen ook geen van twee, dat sommige bezoekers echt alles fotograferen en naar ons gevoel zich zelfs oneerbiedig gedragen.
Het is goed om het gezien te hebben. Als je met je eigen ogen dit ziet, doet je dat des te meer beseffen dat zoiets nooit meer mag gebeuren.
"Ceux qui oublient le passé, se condamnent à le revivre" Georges Santanyana
Geen opmerkingen:
Een reactie posten