Vandaag vroeg wakker coco heeft me voortijdig gewekt. We waren om half elf thuis gisteren avond na een hele enerverende dag. We reden hier om twaalf uur weg. Coco achterin. Rit van ruim anderhalf uur om bij W&H te komen. Coco was rustig in de auto. Wim vindt t altijd weer een pokken eind die rijdt 100 x liever naar Nederland. Dit is grotendeels kleine wegen. We waren er om iets voor twee uur. Coco aan de grote lijn van Matt eerst nog onrustig maar na een poos ging ze toch naast Wim liggen. We dronken thee gingen over op wat fris en hadden flink wat bij te praten.Konden lekker buiten zitten.
Angenietha
H en ik doken de keuken in en bereidden het eten voor. We aten het voorgerecht nog buiten. Omdat t toch kil werd wilden we naar binnen verkassen en keek ik samen met Wim waar we Coco neer konden zetten in de schuur met de deur naar de keuken open. We maakten de lange lijn vast en Coco kon zo of de keuken in of nog net de tuin in. We begonnen te eten en schoorvoetend wilde Coco toch even in de keuken kijken. Er gebeurde iets onverwachts in de keuken en Coco schrok stootte daarbij een krat met flessen om en dat maakte veel lawaai ze nam een run en hoe ze t voor elkaar kreeg , geen idee maar de lange lijn en haar harnais lagen bij de schuur deur en Coco was........... Nergens meer te zien.
Angenietha
Het terrein is niet omheind ze kon dus overal naar toe zijn in grote paniek. Wij naar buiten, we zagen haar nergens meer. Iedereen ging een kant op, tevergeefs geen spoor van Coco. Wim optimistisch als altijd (maar niet heus) zei dat we t wel konden vergeten. Hij pakte de auto en reed een rondje. Kwam terug hij had haar nergens gezien. Teneergeslagen overlegden we. Ik kon geen hap meer eten.
Angenietha
De wetenschap dat Coco daar de omgeving niet kent, haar enorme paniek kennende kwamen we tot de conclusie dat ze wellicht toch terug zou komen naar het huis van W&H. Desnoods kon Wim naar huis en zou ik blijven slapen. H zei zullen wij toch nog maar een eindje gaan lopen? Een van de buurkinderen had gezegd dat ze een blonde hond had gezien en in welke richting die was gerend. We zijn gaan lopen en ik heb iedere keer in mijn handen geklapt en Coco's naam geroepen. Precies zoals thuis als ze in de tuin is. We zagen haar nergens. Ik was ten einde raad.. Ineens zag ik iets rennen. Ik bleef roepen en klappen en kwam ze te voorschijn. Geloof dat zij net zo blij was als ik. Ik kon haar niet pakken en dus bleef ik haar naam noemen en zei kom maar Coco dan gaan we naar Wim. Ze volgde ons. Tot vlakbij het huis. Maar ze wilde t erf niet op.
Angenietha
Wim heeft de achterklep van de auto opengedaan en daar sprong ze uit zichzelf in. Klep meteen dichtgedaan. Wat een commotie!!!!!
Angenietha
Wim heeft haar riem om kunnen doen. En nog even mee kunnen nemen richting tuinstoelen. Daar hebben we nog het door mij gemaakte dessert op kunnen eten. Alle vier zo opgelucht. Gelukkige bijkomstigheid is dat W&H een poes hebben Siepie die dezelfde angst heeft als Coco en daardoor begrip hadden voor de situatie en onze enorme frustratie. Maar OMG wat waren we allemaal blij dat we Coco terug hebben. Want we weten zeker dat het niemand gelukt zou zijn haar te pakken te krijgen en wat zou er dan met Coco zijn gebeurd,?
Angenietha
Om iets over negen reden we met een versleten Coco achterin terug naar huis. Maar we weten zeker dat we Coco niet meer naar zo'n bezoekje mee zullen nemen.
Zo blij dat ze mijn stem heeft herkend en kennelijk toch mij zo vertrouwd dat ze me volgde die kilometer achter me aan! Het was een hard gelach maar ook een wijze les.
We moeten dus een ander harnais kopen. Snappen niet hoe ze hier uit is gekomen. Het lag aan die lijn en alles zat nog gewoon dicht en vast!!!!?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten