Chateau de Courban.

https://chateaudecourban.com/nl/gastronomisch-restaurant.html

Ik raad jullie aan eerst op deze link te klikken.
De Academie Nationale de Cuisine 52 nodigde ons uit voor een avond in hogere sferen in het Chateau de Courban, jl. zondagavond 1 december 2019.
Ik probeerde her en der of er nog een plekje was om met iemand mee te rijden, helaas zonder resultaat. Wim had ook een uitnodiging gekregen om mee te kunnen, maar
1) lang tafelen is niet zijn ding
2) er hing een behoorlijk prijskaartje aan
3) hij is niet van dat soort uitjes,
zodoende koos hij ervoor om liever thuis te blijven.
Ik moest dus alleen op pad.
Chateau de Courban ligt in de Cote d'Or en dat is niet echt bijzonder ver het ligt op 1.15 uur rijden van ons vandaan naar het westen.
Helaas ken9de) ik het laatste stuk van de route niet dus ik vertrok bijtijds en kwam meteen al bij Clefmont in hevige mistbanken terecht. Ik moedigde mezelf aan dit hele speciale diner niet aan mijn neus voorbij te willen laten gaan en reed voorzichtig door. ter hoogte van Chaumont werd het gelukkig helderder en miezerde het lichtjes. De Tom Tom hielp mij met het laatste stuk en in Courban was het even zoeken maar gelukkig zag ik bekenden en kon mijn autootje naast die van hen parkeren. Gezamenlijk liepen we de cour op en werden door de gerant keurig met een hand begroet. We volgden hem naar de ontvangstruimte. Een groot gedeelte van de leden was al aanwezig. Toen nagenoeg iedereen binnen was gedruppeld, werden de champagne glazen gevuld en liepen er een aantal serveerders/sters rond met prachtig uitziende amuses. Ik stond met een aantal dames heerlijk voor het open haard vuur en had overzicht over de gehele hal die al in Kerstsfeer was gedecoreerd.  De heren uit ons gezelschap werden uitgenodigd in de keuken van chefkok Thakashi Kinoshita (mehh, had ik ook wel even willen zien), toen ze uit de keuken kwamen kwam de chef zelf mee en schudde iedereen de hand. De amuses waren voortreffelijk en de champagne natuurlijk prima. We keuvelden wat onderling en net voordat we aan tafel werden uitgenodigd nam OB het woord en verzocht iedereen zijn/haar medaille om te doen. Hij had een brief in zijn hand en riep mij naar voren (verbaasd stapte ik in zijn richting). Hij had alle voorletters van mijn naam gebruikt voor zijn "petit discours" en feliciteerde mij , hing de medaille om mijn nek, gaf me twee zoenen en heette mij welkom als lid van de ANC ( binnenkort verandert die naam in ADC52). Wat een surprise, ik had daar totaal niet op gerekend en was even perplex. Iedereen hief het glas en proostte op mijn nieuwe status!
Lid van de ANC......................... jemig wat een eer.

En toen aan tafel; er waren in een aparte zaal 3 ronde tafels gedekt met plaats voor 7 personen, ik naam plaats naast  Pierre Pelletier (ooit lang geleden die vervelende baas van Wim in de wijngaard!, met wie ik het altijd wel " een soort van ). Prachtig gedekt en een mooie speciale menu kaart, waarop helaas mijn achternaam verkeerd was gespeld. Bros i.p.v. BOS. (kan ik mee leven).
De witte wijn werd ingeschonken, met een aangenaam praatje erover waar PP natuurlijk nog het een en ander aan toevoegde en ons wat tips gaf. Een vin nature die in eerste instantie op je tong prikkelde en wat azijntonen achterliet, eenmaal gedecanteerd was die wijn zoo lekker!
Het voorgerecht kwam op tafel, uitgebreid aangekondigd door de serveerster.

Het was werkelijk Franse Haute Cuisine met een vleugje Aziatique erover. Zo verschrikkelijk lekker. We hadden leuke conversatie aan tafel, dronken (natuurlijk met mate, i.v.m. de terugweg) heerlijke wijnen en genoten en bespraken tot in de details de heerlijke gerechten. Het was echt zoo waanzinnig lekker, ik probeerde van iedere "gang" een foto te maken, helaas was ik al halverwege de filet mignon de veau (sous-vide gegaard met een korstje van zwart en wit sesamzaad) toen ik bedacht dat ik die was vergeten te fotograferen, sorry.
Na het diner was er thee of koffie met mignardises. Het was volmaakt.
Iedereen was het er over eens dit was subliem, De chef kwam bij OB aan tafel zitten en er werd nog even uitvoerig over nagepraat. Het was toen inmiddels al ruim kwart voor twaalf. Samen met mij stapten ook anderen op. Iedereen gedag gezegd OB hartelijk bedankt, medaille, brief, menukaart in mijn tas en met mijn autootje weer naar huis gereden. Laatste stukje in de Bassigny toch weer mistig, maar om kwart over een stapte ik moe maar zoo voldaan binnen. Wat een belevenis.