3 dagen in de Alsace

Jl zondagochtend stonden H&D vroeg voor de deur, eerst een koffietje en toen de C2 ingepakt die Wim de dag ervoor even had gecheckt en de ruiten had schoongemaakt. Het was de dagen ervoor al erg warm en het zou de komende dagen ook erg warm zijn, dus dunne kleding, een hoedje en geen jas mee. Een broodje gemaakt voor onderweg, de thermoskan gevuld, de airbnb was geregeld, de benzinetank vol. We vertrokken tegen half acht. In Tendon zagen we een marktplein vol kramen en parkeerde ik de auto en bezochten we de "foire aux pains" waar de meeste standhouders nog druk bezig waren hun kraam in te richten. De enorme kraam met brood trok onze volle aandacht, allerlei heerlijke combinaties zoals munsterkaas met spek, brood met vruchten en zaden, noten brood vijgenbrood. We besloten een broodje met spekjes te kopen en een stuk vruchtenbrood. Daarna stopten even bij het meer van Gerardmer en voelden toen al dat de temperatuur op begon te lopen. In Munster pauzeerden we en dronken een kopje thee met een taartje, We zagen enorm veel ooievaars naar en van hun nesten vliegen op de toren en het dak van het stadhuis. We reden verder en zochten in het centrum van Colmar een parkeerplek die we heel toevallig vonden vlak voor de kathedraal (gratis parkeren en ook nog aan de overkant van Choco city waar we om 16.15 uur een workshop zouden doen). Helaas was het VVV kantoor al dicht. We namen het toeristische treintje en konden op die manier de stad al een beetje verkennen. Het was druk , veel toeristen en heel erg warm. We bekeken op ons gemakje de stad en waren bijtijds in het chocomuseum om voor de workshop alvast een deeel te bezoeken ivm sluitingstijd na de workshop. Ik had aangegeven via een ingesproken bericht op de telefoon dat ik geen donkere chocolade lust (om teleurstelling te voorkomen!, mijn onaangename ervring van de macaronworkshop in mijn achterhoofd). De chocolade workshop chef Mathieu stond op ons te wachten, handen wassen en schort aan en we konden plaats nemen achter de werktafel, daar stonden drie tempereerpotten met respectievelijk witte (yeah!), melk en pure chocolade. Op een velletje lagen 3 marshmallows, 3 geconfijte vruchten reepjes en 4 pralinebonbons klaar. De bedoeling was die in de chocolade te dopen en daarna met diverse andere ingredienten te versieren. Okay beetje simpel, maar om het netjes te doen is het toch noodzaak om secuur te werk te gaan. Helaas was de witte chocolade redelijk dik en droop niet echt gemakkelijk, na het indopen. Maar lekker was het wel! Daarna kregen we een plastic mal waar we vier kleine reepjes konden gieten en decoreren.Stopten de chocolade in een zakje en bezochten het overige deel van het museum. Het was in de auto erg warm, maarde airco deed zijn werk en we reden naar Klingenthal naar ons airbnb adres waar we zochten naar het huisnummjer, ik smste de mevrouw en die vertelde dat ze eraan kwam. Het bleek een appartement te zijn op een heel rustig bungalowpark, we kregen de sleutel van de woning en de slagboom en zij legde ons alles even uit. Zag er netjes uit. Zwwemmen kon niet op zondag,dat hadden we moeten reserveren, maandag en dinsdag kon het wel tussen 10 en 20 uur. We installeerden onze spullen en gingen met de auto op zoek naar een eettentje en vonden een gezellig plekje in t dorp Ottrot. Daar bestelden we een"flammenkuche" met geitenkaas en honing en dronken we een wijntje. Het was heerlijk. ( Maakten kennis met een Engelsman, die een fietstocht maakte en 's-nachts in een hangmat in het bos zijn bivak opslaat, Thuis in de aibnb kopje thee gezet en naar bed. Goed geslapen en bijtijds wakker, we reden naar Strasbourg en parkeerden de auto in een ondergrondse garage. We zochten de VVV op kochten een stadsplan en besloten de uitgestippelde wandeling te lopen. Waren even beetje onze orientatie kwijt maar daarna liep het vlekkeloos. We namen op een terrasje een theetje met taart (die een beetje tegenviel helaas) en trotseerden de enorme hitte in de stad. Hebben het Alsace Museum bezocht, daar was het redelijk koel en zagen en lazen we over de geschiedenis, de gewoonten, de religie en tradities van de Alsace en zijn/haar bewoners. Om drie uur stapten we in de rondvaartboot (airconditioning) en maakten we een mooie tocht door, om en langs Strasbourg, zagen zelfs het Parlementsgebouw en werden we twee keer in een sluis "geschut". We dronken op een terras een frisdrankje en moesten we tot onze verbijstering 0.30€ betalen voor een schijfje citroen in mijn glas tonic, er werd zelfs een andere kassabon voor! Belachelijk!!!! Mme. L had mij voor vertrek gezegd dat we eenmaal in Strasbourg aangekomen moesten gaan naar Place de Corbeau, door zou achter een houten deur een prachtig Middeleeuws hofje zijn. We hebben in die omgeving veel houten deuren gezien, maar geen enkele ging open. Op Place de Corbeau aangekomen, zagen we niets wat daar op leek. Misschien bestond het niet meer? Totdat mijn oog viel op een klein pportje met daarboven een Bord waarop stond << )( CourduCorbeau HOTEL****>> We liepen het poortje door en kwamen op een binnenplein en inderdaad daar was het nog voor 75% helemaal authentiek zoals vroeger. Zo sfeervol. Er waren tafeltjes en stoeltjes een binnen terras dus en we besloten daar een kopje thee te drinken. Het werd het meest luxe potje thee ooit, heerlijke thee op een hele bijzondere plek. Diverse fotoos gemaakt die ik van de week aan Mme.L zal laten zien. Ik vroeg of ik naar het toilet mocht en kwam zodoende binnen in de lobby van het hotel, "wat een luxe , Mevrouw Bos!" We wilden heel graag nog een duik nemen en vertrokken bijtijds uit S. Helaas kwamen we in een file terecht en arriveerden we om net iets voor half acht op het park terug, snel omgekleed voor een duik in het zwembad. Dat was zoo lekker! Snel weer aangekleed. Toen zoeken naar een restaurant, veel bleek dicht, ik belde naar iets in de buurt, volgesn internet geopend tot half negen, we mochten nog komen! Het bleek een restaurant uit de Michelingids, de prijzen niet misselijk en veel was al op het schoolbord doorgestreept, dus niet meer verkrijgbaar. D bestelde een entrecote en ik koos voor vis (espadron= zwaardvis) beiden een garnituur van aubergine met tomatensaus en parmezaan en truffel. Het was superlekker, het bijbestelde wijntje eveneens. Een dessert hebben we niet gedaan, de andere gasten hadden dermate grote porties dat we dat niet meer aandurfden. En het was nou niet echt een tent waar je iets kiest en met z'n tweeen gaat delen! Voldaan gingen we naar huis en toen ging het even fout. Ik nam de verkeerde weg, het was smal en donker en ik dacht op een oprit van een garage te keren...... maar mijn bumper is laag en die schuurde over het grind, draaien was geen optie.... dan maar in z'n achteruit! Boem... er bleek een klein muurtje te staan. Mensen hingen uit het raam, anderen stonden opeens op hun terras! Paniek dus. Ik zette de versnelling in z'n vooruit en reed verder het weggetje in, vroeh aan twee heren of we zo eruit konden komen, maar die adviseerden verderop te draaien. Dat dus maar gedaan en zo kwamen we zonder verdere schade op de parkeerplaats terug van het park. We hadden met de airbnb madame afgesproken te laten weten hoe laat we zouden vertrekken ivm inleveren sleutel, dat mislukte volledig, Mijn telefoon had geen bereik. Maar gelukkig met D's telefoon lukte dat disndagochtend wel. We vertrokken naar Mont Sainte Odile, een monastere niet ver van het vakantiepark vandaan. Hoog op een berg gelegen. Een bedevaartsoord, alles ter nagedachtenis aan Sainte Odile. Heel bijzonder, prachtig gelegen, vredig, rustig, indrukwekkend een plek om bij stil te staan. De meneer die de folder uitdeelde bij de ingang gaf ons heel uitgebreid tekst en uitleg. Adviseerde ons de routing en we bezochten eerst het terras met vergezicht (helaas te heiig) en gingen daarna naar binnen in de kerk en het klooster. Het meest bijzondere vond ik dat er voorin de kerk, bij het altaar ieder uur twee mensen zitten te bidden voor de monstrans, die worden afgewisseld met twee anderen. Mensen die bij een bepaald genootschap zijn aangesloten kunnen zich hiervoor opgeven, zij verblijven een week in het centrum en zij schrijven zich in op een rooster om zodoende 24 uur op 24 en 7 dagen op 7 er onafgebroken gebeden wordt. (behalve tijden de mis, denk ik) mensen van boven de 80 hoeven niet 's nachts ervoor uit bed, dat mogen de jongeren doen. 's Nachts is het overigens een sessie van 2 uur, een kwartier voor de tijd gaat een van de twee de volgende personen wekken, zijn die aanwezig dan lost men elkaar af. Overdag is men vrij om te gaan en te staan, men eet met elkaar. De tombe van St. Odile staat in een aparte nis, zij mist een arm, een keizer heeft die heel lang gelden meegenomen en die arm bevindt zich nu in de grote kerk in Praag. Sainte Odile ( blind geboren, verstoten door haar vader die een erfgenaam wilde en geen dochter, werd door haar broer teruggevonden, werd door een kardinaal gedoopt en kreeg toen haar zicht terug, wijdde zich aan God en richtte het klooster in dat ze van haar vader mocht bewonen om daar voor armen en zieken te zorgen) , maar niet iedereen was in staat om de berg op te komen, dus richtte zij ook een huis in onder aan de berg. D en ik liepen het pad af naar de bron van St.Odile (die spontaan ontstond toen zij de rots aanraakte) een steil pad de berg af naar beneden. Op advies van de vriendelijke meneer liepen wij via de weg terug omhoog. 1100 meter in de zon bij 39 graden was geen pretje, we bleven erg regelmatig staan daar waar maar een beetje schaduw was van de bomen. We reden vanaf daar naar Nazweiler/Struthof het laatste concetratiekamp wat zich op Franse bodem bevindt. Daar wordt je toch wel heel verdrietig en stil van. Ook daar was het niet te doen vanwege de enorme hitte en werd het ons afgeraden naar beneden en weer terug te lopen om de overgebleven barakken te bezoeken. We bekeken de beide gedenkplaatsen en het museum. Dat gaf ons al erg veel informatie. Wat hebben we weer veel gedaan, gezien, genoten. Het is iedere keer weer een kadootje die drie dagen samen op pad. Dezelfde interesses, dezelfde ideeen, het onverwachte, echt super. D merci!