vervolg londen zaterdag /dag 3

We werden voordat de wekker afging wakker, zetten thee en maakten ons klaar voor een real english breakfast bij The Orange. Ook daar weer een vriendelijke dame die de bestelling opnam. We bestelden scambled eggs met toast en 3 pannenkoekjes et maple syrup en thee Debbie bestelde ook wat fruit. Het zag er prima uit en smaakt voortreffelijk, okay het was dus niet het typische engelse ontbijt met worstjes aardappels en bonen, maar daar hadden we ook geen trek in. We stapten in de bus naar het busstation en daar zagen we achter haar bureau de grote, aardige, zwarte dame, die ons heel hartelijk begroette. We vertelden haar wat we gingen doen en we wensten elkaar een fijne dag. Op het treinstation kochten we een treinkaartje naar Chatham. Stapten in de trein en in Chatham moesten we verder met de bus richting the dockyard. Daar bleek een groot winkelcentrum waar we nog even rondkeken en toen liepen we naar de ingang. De tour zou om 12.30 beginnen en we hadden nog even tijd dus kochten we een kleine zoete lekkernij die we deelden met een kopje thee. We gingen over het terrein richting het meeting-point waar al meerdere mensen stonden te wachten. Een vriendelijke juf in het zo typische uniform van de vroedvrouwen uit de jaren 50 kwam aangelopen en stelde zich voor als Heather. Ze controleerde onze kaartjes en begon met haar rondleiding, legde eerst nog wat praktische dingen uit en we gingen op stap. Ze vertelde over de dockyard en wat er zich vroeger allemaal had afgespeeld. Over het grote marineschip en waar het in de serie allemaal voor was gebruikt en we hoorden hoe we eigenlijk als kijkers worden beduveld. Ze had foto’s van een scene op de set en liet ons zien hoe ze e.e.a. zo aan passen dat het lijkt of het een deur is en legde uit hoe ze met truukjes dingen kunnen veranderen. Een muur zonder deur wordt met een namaakdeur ineens een totaal ander gebouw. In de studio kunnen ze het dan zo doen lijken of er daadwerkelijk iemand door die deur het gebouw in stapt. De straat met kinderkopjes waar we de vroedvrouwen op hun fiets doorheen zien fietsen is in het echt misschien maar een meter of 20 terwijl je in de serie ze een heel eind ziet fietsen. Het allerleukste was de grote ruimte waar je het winkeltje van Violette ziet met alles erop en eraan, de dokterskamer, de grote eettafel in Nonnatushouse gedekt en wel. De trouwjurk van Trixty, het kleed van de nonnen. De waslijnen die in de straten hangen. Te veel en te leuk om te zien. Mijn vraag over de baby’s die in de serie geboren worden werd uitgebreid beantwoord. Zwangere vrouwen kunnen zich op een lijst inschrijven als ze hun baby mee willen laten spelen in de serie. Liefst tweelingen van max 20 dagen oud, ze kunnen dan elk van de twee maximaal 20 minuten filmen. Er worden ook robotbabies gebruikt die nauwelijks herkenbaar zijn als namaak, zo levensecht zijn die gemaakt en kunnen geeuwen, huilen enz. Zodra een baby na de “geboorte” vastgepakt wordt is dat altijd door de echte moeder, zodra zij de baby in een doek heeft gewikkeld neemt de “verpleegster” het weer van haar over. Nonnatushouse alleen een gevel die wordt gebruikt en die bevindt zich elders. Heather legde uit hoe ze dan de straten veranderen m.b.v. een wit poeder ed. en liet ons daar ook foto’s van zien. Al met al een hele leuke rondwandeling waar we volop van hebben genoten. We keken nog even in de souvenirshop van de enorme touwslagerij (de grootste en langste van de wereld). De verkoopster liet ons zien hoe we sneller bij de bus konden komen en we besloten om halverwege de treinreis uit te stappen voor een afternoon tea in Rochester. Helaas bleek al snel dat alles gereserveerd was en moesten ze genoegen nemen met een beetje sober cafeetje annex tearoom en konden we nog net voor sluitingstijd een cream tea bestellen. (= een scone met clotted cream en jam) was erg lekker. We stapten terug in de trein, namen de metro en kwamen aan op het busstation maar daar was onze gezellige vriendin jammer genoeg niet achter haar bureautje. Dit keer ging het met bus 97 een stuk beter en kwamen we moe van het lopen (ruim 14.000 stappen) terug op ons slaapkamertje. We installeerden het tafeltje, warmden de rest van de overgebleven pizza op in de oven en na een douche en het uitstippelen van de vertrektijd voor de volgende dag vielen we in slaap.