Het verslag van Debbie

Uitstapje met Angenietha Bos augustus 2024 Woensdag Een verslag van ons uitstapje, deze keer naar Besançon en omgeving. We hebben een aflevering gezien van Rail Away waar we enthousiast over zijn, een mooie route met de trein langs allemaal mooie en leuke plekken om te bezoeken. In de ochtend heeft Hans mij naar de afslag Langres zuid gebracht waar Angenietha mij even later ophaalt. Bij voorkeur is de binnendoor route altijd zoveel leuker dus dat gaan we ook nu weer doen. Natuurlijk is de mevrouw op de tomtom het niet altijd met ons eens en daardoor stuurt ze ons wel eens een andere kant op, maar we hebben gelukkig ook nog een landkaart en zo komen we aan op de eerste tussenstop in Champlitte. Een prachtig oud plaatsje met een kasteel en leuke tussendoor straatjes met oude huisjes, pleintjes en tuintjes. Heel pittoresk allemaal. We drinken thee bij het chateau in de tuin en gaan daarna weer op pad. De route gaat hoger en hoger en het leidt ons naar bergachtig gebied met mooie vergezichten. Langs een wild stromende rivier met kano’s en bootjes, een dorpje waar we stoppen bij een brug vanwaar we de snelstromende rivier goed kunnen zien. Er staat een originele, oude broodoven met hout op een aanhanger, deze kan brood op de traditionele manier bakken in gietijzeren pannen. Na wat foto’s te hebben gemaakt gaan we verder op pad naar La Source de la Loue maar eerst stoppen we nog bij een kaasfabriek waar Comté kaas wordt gemaakt. Hier kopen we wat kaas en drankjes voor onderweg. Aangekomen bij de waterval moeten we nog een 500 meter lopen in de warme zon. Gelukkig is er ook hier en daar wat schaduw en lopen we heel rustig omhoog. Het is echt de moeite waard, een prachtige natuur op deze bijzondere plek en de waterval wordt druk bezocht. We nemen ruim de tijd om te genieten van dit moois en gaan daarna langzaam terug naar de auto. Even wat kaarten gekocht en dan door naar de B&B in Valdahon die Angenietha voor ons heeft gereserveerd. We komen daar eind van de middag aan en worden verwelkomd door de eigenaresse. Ze brengt ons naar onze kamer op de begane grond en daar zien we dat er niet 2 maar slechts 1 bed is. Angenietha geeft aan dat we bij de boeking hebben gevraagd om 2 aparte bedden en de mevrouw gaat even overleggen. Even later komt ze terug en heeft het in orde gemaakt. We ruilen met een dame die zojuist is aangekomen en gaan nu een etage hoger waar onze kamer zich bevindt. We krijgen een rondleiding door dit enorme pand en zo zien we later veel gastenkamers, een ontbijtruimte op de bovenetage en een zwembad in de ruime achtertuin. Nadat we ons badpak hebben gepakt nemen we een verkoelende plons en voelen we ons heerlijk verkwikt. Na een douche gaan we op zoek naar een restaurant om te gaan eten. Niets gereserveerd, maar gelukkig is het nog wat vroeg en krijgen we een plekje op het terras van restaurant Moderne. Een lekker drankje en dan nemen we een heerlijke burger, sla en frites. Daarna een thee met 3 zoete gerechtjes. We gaan nog langs het station om te kijken voor de volgende dag. Het treintje ( van de Rail Away ) is helaas niet beschikbaar, er wordt deze zomer onderhoud gedaan aan de sporen en stations. Als alternatief rijdt er een bus door alle dorpjes langs dit traject. Morgen een kaartje kopen en nu naar de B&B waar we rond 22.00 in ons bed rollen. A demain ! Donderdag De volgende morgen op tijd wakker en na de douche op naar de zolder voor het ontbijt. Er staat een lange tafel gedekt en we krijgen thee, koffie, yoghurt, vers fruit en lekker brood. Het ziet er goed uit en het smaakt heerlijk.Dan naar het busstation. We kopen een kaartje uit de automaat ( eigenlijk een treinkaartje ) en moeten nog even wachten voordat de bus komt. Er stappen veel mensen in. Het lijkt wel een schoolreisje in de touringcar. We rijden door de meest kleine dorpen met een stationnetje waar nu dus de treinpassagiers allemaal met de bus reizen. De rit duurt ongeveer een uur voordat we arriveren in Besançon. Daar kopen we vast een ticket voor de terugreis en gaan met de tram naar het centrum. Vlakbij de halte is een opstapplaats voor de boot die over de Doubs vaart, we kopen vast de kaartjes en gaan dan verder naar het centrum. Daar aangekomen gaan we een stukje lopen en zien we een leuk terras voor een thee met appeltaart. Na een half uur zal er een stadstreintje komen om ons door de stad te rijden en naar de Citadel, hoog boven de stad. We stappen in en niet veel later zet hij ons af bij de citadel waar hij een uur later weer langskomt voor de rest van de stadstour, zegt hij… We zijn onder de indruk van dit grote bouwwerk en het mooie uitzicht over de stad. De citadel heeft een lange historie en er zijn in de 2e wereldoorlog onder andere 100 mensen van het verzet gevangen gehouden en gefusilleerd. Er zijn 3 musea binnen de muren van de citadel waaronder die van de resistance maar we hebben niet genoeg tijd om ze nu te bezoeken. Als we terug zijn bij de opstapplaats blijkt het treintje helemaal niet te komen op de afgesproken tijd en omdat we al hebben gereserveerd voor de boottocht gaan we dan maar met een stadsbus terug naar het centrum. We kopen wat koele drankjes en iets te snoepen voor op de boot en gaan naar de opstapplaats. De boottocht duurt ruim een uur en vaart onder de citadel door, rond de stad, langs oude gebouwen, mooie parken en door sluizen, genoeg te zien. De kapitein is erg enthousiast en maakt veel grapjes, leuk ook voor de kinderen. We stappen uit en gaan lopend terug naar het station waar de bus ons terug brengt door alle kleine dorpjes, rustig is het niet in de bus want er zitten een aantal personen vlak naast ons die de hele rit aan het praten zijn met de buschauffeur. De rit gaat snel en brengt ons terug naar de B&B. Daar springen we weer onder de douche, voor zwemmen is geen tijd en er zitten ook heel veel mensen in de tuin ( feestje georganiseerd door de eigenaar ) dus gaan we op zoek naar een restaurantje. We kiezen er 1 uit ( L’Etna ) gaan er met de auto naar toe. Ook hier is het druk en gezellig op het terras aan de voorzijde. We kiezen een lekkere salade, ik met zalm en garnalen, Angenietha met mozzarella. En wederom een thé complete. Terug naar de B&B waar het gezellig druk blijft tot in de late uurtjes… Vrijdag De derde dag alweer. Vandaag willen we naar Le Tuyé du Papy Gaby waar een worstrokerij is. Een plek hoog in de bergen, een mooi uitzicht, koeien met bellen en een Zwitserse uitstraling. Als we aankomen krijgen we een kleine rondleiding en mogen we wat worst proeven alvorens we in de grote winkel worden losgelaten. We kijken onze ogen uit, zoveel keus, en ook andere producten zoals kaas, wijn, bier etc. We besluiten op de terugweg wat worst te kopen. Nu nemen we een belegd stokbrood mee om onderweg op te peuzelen. We gaan naar Morteau en hopen vanaf daar met het treintje verder te kunnen tot over de Zwitserse grens. Op weg naar het station komen we over de paardenmarkt, zo leuk om dit te zien. Veulens lopen naast hun moeder en er worden veel paarden gekeurd. Helaas bij het station staat ook daar een touringcar bus, de trein rijdt ook daar niet. Dan maar terug naar de auto en in de schaduw ons heerlijke stokbrood gegeten. Met de auto naar de waterval van Doubs. We gaan naar het startpunt van de boottocht die ons verder de rivier op brengt. Deze keer zien we hele mooie plekken op en langs het water, veel vogels, zowel links als rechts hoge rotsformaties en heel hoge naaldbomen. Het is een mooie tocht. De kapitein laat ons van de boot gaan vlakbij de waterval en zal ons na een uur weer ophalen… Het is weer heel warm en we lopen zo veel mogelijk in de schaduw omhoog naar de waterval. Het valt niet mee maar het lukt ons tot het hoogste punt te lopen. Hier zien we de waterval van grote hoogte omlaag storten, een prachtig gezicht. Na het maken van wat foto’s en filmpjes gaan we terug naar beneden en steken per brug over zodat we in ieder geval even op Zwitserse bodem zijn geweest. Angenietha koopt voor ons een ijsje, heel lekker en verfrissend. We lopen terug naar de Franse kant en gaan naar de boot. Dan terug over de Doubs en naar de auto. Op de terugweg komen we precies om 17.00 bij de worstmakerij aan waar we mogen kijken in de rokerij als het zaagsel wordt aangestoken. Leuk om te zien hoe het werkt en daarna gaan we wat worst kopen om mee terug te nemen. Als we terugrijden naar de B&B hopen we nog even te kunnen zwemmen want het is zo warm geweest vandaag. We zwemmen, kleden ons om en gaan weer op zoek naar een restaurant. Helaas zijn er heel veel in de buurt gesloten wegens de vakantie. Angenietha belt met L’Etna of er nog een plekje is. Gelukkig kunnen we komen. Te gehaast springen we in de auto en parkeren weer op dezelfde plek. Haastige spoed is zelden goed blijkt maar weer want Angenietha valt hard op de straat en bezeert zich. Flink geschrokken lopen we naar het restaurant waar de eigenaar haar een stoel aanbiedt en pleisters plakt op de gewonde plekken. Even later gaan we buiten zitten op het terras en kiezen een lichte maaltijd van omelette met kaas en worst, sla en frites. Na afloop een tarte au citron en merenque, super lekker, samen gedeeld want het was de laatste. Terug bij de B&B gaat de eigenaresse heel lief een kruik maken en smeert een warme crème op Angenietha haar arm. We gaan op tijd naar de kamer, drinken een thee voordat we gaan slapen. Het is druk in de B&B gezinnen met kinderen, slapen gaat moeizaam en Angenietha heeft veel pijn aan haar pols. Zaterdag Op tijd wakker, Angenietha haar pols is heel pijnlijk en ze geeft aan dat ze graag naar huis wil gaan. Natuurlijk is dat het allerbeste. Als het besluit is genomen pakken we de koffers in en sturen een bericht aan de mannen. Dan gaan we een ontbijt nemen en leggen we uit dat we eerder zullen vertrekken. Angenietha gaat proberen hoe het gaat met autorijden en besluit weer de binnenroute te nemen. Na nog een tussenstop aan een camping langs de Saône komen we begin van de middag aan in Maisoncelles waar onze mannen al op ons wachten. Na een lekkere lunch helpt Hans nog met wat boorwerkzaamheden en gaan we richting huis waar we onderweg nog wat boodschappen doen. We hebben heerlijke dagen gehad, veel gezien en gedaan, hopelijk is Angenietha weer snel beter en heeft ze niets gebroken… Wellicht komen we ooit nog eens terug in deze mooie streek, want er is nog veel te zien. Tot het volgende verslag, à bientôt !

Jaarlijks uitstapje met Debbie (6de jaar)

Door het programma Rail away werd ik attent gemaakt op de "route des horlogers" een mooi gebied in en om de Doubs. In overleg met Debbie leek het ons wel een mooi gebied met veel bezienswaardigheden. We prikten een datum en besloten er deze keer 4 nachtjes door te gaan brengen. Ik vond een B&B met zwembad in een plaats net onder Besançon, Valdahon. We spraken af bij de op/afrit van de peage bij Langres Sud om 10 uur jl.woensdagochtend. De Cadillac was de dag tevoren nagekeken (liep allemaal beetje anders dan gepland, dus ergernis alom), maar was rijklaar en comfortabel. We reden via Champlitte, bekeken het kasteel van de buitenkant, dronken een glas thee op een bankje en vervolgden de weg richting Besançon. Aten ergens in een dorpje onze broodjes op en vervolgden de weg. Zagen een verkeersbord met daarop "Gouffre de Poudrey" wat Debbie vrij vertaalde in een wafel met poedersuikerhahahah, we namen de afrit en kwamen op een groot parkeerterrein met flink wat autos en ontdekten dat een gouffre een grot was die je kon bezoeken, inclusief lichtshow. Dat leek ons leuk, totdat we van de cassière hoorden dat we daar ruim 250 treden voor moesten afdalen en later weer omhoog moesten lopen. Mensen met hartklachten ed werd aanbevolden dit NIET te doen. We besloten ons er dan maar niet aan te wagen, ik zou het kwa longcapaciteit zeker niet redden. Jammer dan. In de auto reden we verder en stopten bij een kaasmakerij, daar verkochten ze behalve de overheerlijke comté kaas heel veel streekprodukten. We kochten een stukje kaas en Debbie wat bijzonder bier voor H jr. we zijn daarna gestopt bij La Source de la Loue, een hele afdaling naar de bron van die rivier, prachtige plek maar een flinke wandeling in de warmte, terug berg op vergde de nodige energie.

We arriveerden tegen 18 uur bij onze b&b waar een struise Kameroense de voordeur opendeed en ons hartelijk begroette. Ze bracht ons naar onze kamer waar een groot tweepersoons ledikant in stond en een bank. Dat verbaasde me want ik had duidelijk gevraagd om twee aparte bedden. Oh dat had ze niet zo begrepen en dacht even na. Ze haastte zich naar boven en kwam terug en vertelde dat de mevrouw van de andere kamer bereid was met ons te ruilen! Ze pakte onze koffertjes en stekkerde de trap op, de kamer rook jammergenoeg erg naar sigarettenrook, maar er stond naast een tweepersoonsbed ook een stapelbed. Prima. badkamer en toilet was op de gang. Jammer genoeg bleek later op de avond dat we die deelden met twee andere gasten. We vroegen of we nog in het zwembad mochten , verkleedden ons en waagden ons in het tamelijk koude water. Even brrrr maar later toch wel heerlijk. We stapten onder de douche kleedden ons weer aan en liepen het stadje in op zoek naar een restaurant. Veel was gesloten, maar iemand wees ons op een zaak vlakbij. We hebben daar heerlijk gegeten op het terras. Dag 2 hadden we de avond ervoor besloten om niet met de auto maar met de bus naar Besançon te gaan, de spoorweg werd vanaf B tot en met Morteau gerestaureerd en reed zodoende niet (erg jammer dus). De bus vertrok voor het station van V en stopte bij alle stationnetjes waar het treintje normalerwijze stopt, leuke oude stationnetjes vaak via kleine straatjes bereikbaar, voor de chauffeur niet altijd even gemakkelijk. In B wilden we van het station Viotte richting het centrum lopen maar dat leek best ver weg dus namen we de tram. Stapten uit op Av de la Republique en zagen dat daar een boottocht over de Doubs mogelijk was. We kochten kaartje voor de boot van 15.30 uur. Kregen van een juffie van het Office de Tourisme die daar , heel slim, stond om documentatie uit te delen een stadsplattegrond en informatie. We kwamen al lopend op een groot plein en daar stond zo'n touristisch treintje, kochten een kaartje en stapten in. De chauffeur vertelde dat hij bij de Citadelle stopte en dat je dan in de gelegenheid was om daar wat rond te lopen en later verder te rijden met het treintje, hij vertelde dat hij om kwart voor het hele uur op de parkeerplaats zou staan om de rit te vervolgen! We liepen de grote poort door en stonden op de citadelle, een imposante vesting door Vauban ontworpen. Omdat we een ticket hadden voor de boottocht, overlegden we samen en besloten een andere dag, wellicht zondag, terug te gaan voor het bezoek aan het Musee de la Résistance, we liepen de poorten weer uit kwamen op de parkeerplaats en wat er kwam.... geen treintje. Ik hoorde een meneer zeggen dat er om 13.45 uur GEEN treintje kwam! Dat hadden wij natuurlijk weer! Ik telefoneerde met de maatschappij om te vragen of we dan eventueel na onze boottocht de tour konden afmaken? Ja dat had je gedacht... ze waren een aneder mij dan die van onze bootticket en kon dus niets voor ons doen. Er kwam gelukkig een stadsbus en die bracht ons terug bij de opstapplek voor de boot. Kapitein Aziz had er zin in! Hij draaide een gezellig muziekje, stond wat te swingen en begroette iedereen aan boord van zijn boot. We zochten een plaats op het bovendek, hoedje op, goed ingesmeerd want de zon was flink warm. We gingen door een sluis, werden "geschud", leuk om mee te maken en later vaarden we door een tunnel onder de Citadelle door, de Doubs maakt een bocht om de stad en we hadden een prachtig uitzicht vanaf het water. Aziz maakte de nodige grapjes, de kinderen aan boord werden ook leuk vermaakt door hem. 5 kwartier later meerden we aan bij de steiger, zeiden Aziz gedag en besloten terug te lopen naar het station, weer een hele klim omhoog. Onze bus stond er al en we stapten in. Hadden buiten bij de bus een bijzonder simpel type gezien, Debbie was al soort van bang dat die ook in zou stappen; haha dat was zo aan de andere kant van het gangpad ging die man zitten samen met een juffie die heel druk in gesprek was met de bus chauffeur. De man heette Christian, had drie verschrikkelijk grote voortanden en sprak moeilijk. Toen hij uiteindelijk uitstapte stond er een busje op hem te wachten. We hadden van de b&b meneer begrepen dat hij die avond een Tarot party had in en om het huis en dat het waarschijnlijk wel lawaaerig zou kunnen zijn, we zagen dat er veel autos voor de deur stonden en hoorden veel geroesemoes, dus dan maar niet zwemmen. De aperitief waarvoor hij ons had uitgenodigd hebben we bewust niet aangenomen. Ik belde diverse restaurants maar de meesten waren met congé annuelle! Italiaans restaurant Etna had nog een tafeltje voor twee. Met de auto daarheen, heerlijke salade gegeten en mee kunnen kijken naar de wedstrijd van F.Bol op de televisie in de binnenruimte via het raam. De, ik denk, eigenaar kwam vragen waar we zo naar keken want zijn vriendin achter de bar dacht dat ik naar hem aan te kijken was!!!!! We kozen een thé gourmand als dessert. Dag 3 I.p.v. het treintje namen we de auto richting Morteau, stopten in Gilley bij de tuyé van papy Gabi,een enorme worstrokerij, kregen een rondleiding en proefden een paar kleine plakjes van hun worstspecialiteiten. We hadden de koeltas vergeten, dom dus, konden dus niet echt iets meenemen, het zou in een hete auto er niet echt veel lekkerder op worden! We kochten een met liefde bereidde sandwich met gekookt en gerookte ham , met augurkjes waar we later op de dag op een stoepje heerlijk van genoten. Ook hier hadden we op borden gezien dat er een boottocht ging naar een waterval le Saut du Doubs, we dachten dat het ca.10 minuten rijden was, maar daarin hadden we ons vergist je hebt nl. Onans en Ouhans de boottocht vertrok vanuit dat laaste dorpje en was wel ietsjes verder dan we op een aanplakbord hadden gezien. We waren nog wat vroeg en wilden ergens wat drinken, wagen een restauarntje dus wij daarheen maar die had alleen plek voor eters, dus moesten we iets anders zoeken. We stapten naar buiten twee teertjes af stonden op het trottoir en zagen aan de overkant een terras waar wat stoelen stonden en mensen zaten. Ik stapte mis en lag op straat; twee knulletjes en hun vader kwamen aanrennen en hielpen me overeind. Debbie flink geschrokken was uiterst bezorgd maar ik voelde alleen de duim van mijn rechterhand, die de klap kennelijk had op gevangen. We raapten de uit mijn tas gerolde spullen op en dronken een frisdrank en liepen naar de boot. Ook dit keer een prachtige tocht over de Doubs richting een waterval, we moesten van boord. Aan de linkeroever Frankrijk, aan de rechteroever Zwitserland! (ik had de Zwiterse Franken die we hier thuis nog hadden liggen voor het geval dat maar meegenomen) We moesten een flinke wandeling maken om dan in de diepte de waterval te kunnen zien. Het was druk, zwaar door de warmte, maar echt de moeite van de inspanning waard. We daalden af naar het lagere gedeelte maakten ook daar wat foto's en gingen terug richting boot, staken de brug over naar Zwitserland maar hadden uiteindelijk niet genoeg tijd dus kocht ik twee ijsjes, betaalde met Zwitserse Francs ( aflegger die vent) en liepen terug naar de steiger. In de verte hoorden we de boot toeteren. Terugtocht was heerlijk en we stapten van boord. Reden terug naar Gulley want daar wordt iedere vrijdag om 17.00 uur het vuur in de rookoven aangestoken. Kochten Morteau en Montbeliard worst voor thuis en reden terug naar Armance. Een hele koude duik in het zwembad, was achteraf gezien na een tropische dag, wa misschien onverstandig? Wie zal het zeggen? Debbie douchte zich als eerste en intussen belde ik naar diverse restaurants, ofgeen plek of niet open. Tenslotte belde ik naat Etna, ze herinnerde mijn achternaam, had eigenlijk geen plek meer vrij maar zou prberen iets te regelen maar dan moesten we wel zsm er zijn! Ik startte de auto, we wisten de weg en ook dat we niet dichtbij zouden kunnen parkeren. Ik zette de auto op de overdekte parkeerplaats van leclerc en we liepen richting het restaurant, via het benzinestation, Debbie voorop, ik erachteraan. het enige wat ik me herinner was dat ik hardop zei

OMG, nee niet wéér

lag ik op de grond tussen een auto en de stoep! De oudere meneer die stond te tanken kwam achter zijn auto vandaan Debbie had zich omgedraaid en was duidelijk van slag. Hij kostte me moeite om overeind te komen, kapotte knie, kapotte elleboog, pijnlijke linkerpols! Wat was er nu gebeurd???? geen idee, ik was niet duizelig, misgestapt??? het enige wat ik voelde was de schaafwonden en een zere pols. We zijn arm in arm naar het restaurant gelopen. Naar de bar en daar uitgelegd dat ik gevallen was. De aardige meneer kwam meteen in aktie: glas water, pleisters, desinfectant. We hebben toch iets gegeten en voorzichtig reed ik terug naar Armance sturen ging wel de bocht nemen was vervelend. Zij hoorde ons verhaal en kwam ook meteen in aktie, zalf en een hete kruik! Ik had erg veel moeite om in te slapen en alle senarios van hoe nu verder speelden door mijn hoofd. Debbie rijdt geen auto, Wim moest zaterdagavond en zondagchtend extra werken, Hans was volop in de schuur bezig. Manon zou zondag in de middag aankomen. Zou er een mogelijkheid zijn om ons op te halen? daar waren toch echt twee personen voor nodig. Volgende ochtend (zaterdag) zeiden we tegen elkaar dat het misschien toch het verstandigst was om onze vakantie af te breken en voorzichtig naar hier terug te rijden. Het was niet echt heel erg ver 170km. Debbie heeft alles ingepakt, Armance zorgde voor een verband en nog een zalfje en proviand voor onderweg. Om iets na 9 zijn we vertrokken, nadat we hadden afgerekend JL trok de 4 de nacht van de rekening af en reed ik op t gemak richting huis. Ons jaarlijkse uitje werd dus abrupt afgebroken, terwijl we nog zoveel hadden willen doen en zien! Zo jammer. Ik vond/ vind het het ergste voor Debbie. Ze was zoo bezorgd, een fantastische reisgezellin en de dagen die we in de Jura waren waren weer gevuld met plezier, gezelligheid, activiteit en heerlijk eten en drinken. Misschien moeten we er nog een keer terug om dan toch met het treintje door te rijden naar Zwiteserland, zij is daar behalve die 20 stappen aan de Zwitserse kant van de Doubs nog niet eerder geweest. En ik heb nog Zwitserse francs. Inmiddels dinsdag. Mijn pols is al flink geslonken, blijft wel gevoelig. De schaafwonden drogen mooi op. Meeste ongemak heb ik van mijn rechterzij, de onderste rib doet zeer bij t omdraaien.

My Renault (2)

Zoals jullie weten had ik gerekend op een chargepass van Mobilize met daarop een waarde van 500€; maar helaas ondanks dat de pass geactiveerd was werd na iedere laadbeurt het bedrag van de bankrekening geschreven, vrijwel onmiddelijk. Ik was daar absoluut niet blij mee en heb sinds half mei vrijwel dagelijks of gebeld of gemaild of met de dealer overlegd. Het hielp allemaal voor geen meter. Ik stuurde een aangetekende brief naar het Hoofdkantoor met ontvangstbevestiging, die kreeg ik op 15 juli terug, maar van het hoofdkantoor gééen antwoord! Monsieur R, Eddy, vriendelijke man gaf me tenslotte een telefoonnummer waar ik mijn cadeaucode kon opvragen; maar NEE ik kwam op de lijst niet voor! Hij vroeg me geduld te hebben. Iets wat ik dus niet had. Het zat me niet lekker. Maandag een week geleden belde ik weer met het team MultiMedia van Renault en daar vertelde de telefoniste me dat de aktie van Mobilize alleen geldig was gedurende de maand januari en wij hadden de order getekend in... februari dus??????? Jammer mevrouw Bos u valt niet in de prijzen! gvd. Bij ieder bezoek aan de dealer werd het ons als een gebakje bij de koffie voorgehouden, "U krijgt van ons een chargepass met een waarde van 500€ is dat niet geweldig?" Maar helaas, meneer Eddy belde op en stuurde een mail met de nieuwsbrief van renault als bewijs! We hadden er dus helemaal geen recht op. Maar hij wilde het toch een beetje goed maken en vroeg me langs te komen op zijn kantoor. De volgende dag ging ik erheen en gaf hij mij een cadeaucode, terplekke probeerde ik die op te waarderen, maar dat ging niet. Hij gaf me nog een tweede code en thuis probeerde ik het en......... er stond 100€ op de pass. De tweede code werkte niet en dus stuurde hij me per mail er nog twee. Er staat dus nu 200€ op de pass. Niet de beloofde 500 maar alles beter dan niets, toch?????