Door het programma Rail away werd ik attent gemaakt op de "route des horlogers" een mooi gebied in en om de Doubs. In overleg met Debbie leek het ons wel een mooi gebied met veel bezienswaardigheden. We prikten een datum en besloten er deze keer 4 nachtjes door te gaan brengen. Ik vond een B&B met zwembad in een plaats net onder Besançon, Valdahon.
We spraken af bij de op/afrit van de peage bij Langres Sud om 10 uur jl.woensdagochtend.
De Cadillac was de dag tevoren nagekeken (liep allemaal beetje anders dan gepland, dus ergernis alom), maar was rijklaar en comfortabel. We reden via Champlitte, bekeken het kasteel van de buitenkant, dronken een glas thee op een bankje en vervolgden de weg richting Besançon. Aten ergens in een dorpje onze broodjes op en vervolgden de weg. Zagen een verkeersbord met daarop "Gouffre de Poudrey" wat Debbie vrij vertaalde in een
wafel met poedersuikerhahahah, we namen de afrit en kwamen op een groot parkeerterrein met flink wat autos en ontdekten dat een gouffre een grot was die je kon bezoeken, inclusief lichtshow. Dat leek ons leuk, totdat we van de cassière hoorden dat we daar ruim 250 treden voor moesten afdalen en later weer omhoog moesten lopen. Mensen met hartklachten ed werd aanbevolden dit NIET te doen. We besloten ons er dan maar niet aan te wagen, ik zou het kwa longcapaciteit zeker niet redden. Jammer dan.
In de auto reden we verder en stopten bij een kaasmakerij, daar verkochten ze behalve de overheerlijke comté kaas heel veel streekprodukten. We kochten een stukje kaas en Debbie wat bijzonder bier voor H jr. we zijn daarna gestopt bij La Source de la Loue, een hele afdaling naar de bron van die rivier, prachtige plek maar een flinke wandeling in de warmte, terug berg op vergde de nodige energie.
We arriveerden tegen 18 uur bij onze b&b waar een struise Kameroense de voordeur opendeed en ons hartelijk begroette. Ze bracht ons naar onze kamer waar een groot tweepersoons
ledikant in stond en een bank. Dat verbaasde me want ik had duidelijk gevraagd om twee aparte bedden. Oh dat had ze niet zo begrepen en dacht even na. Ze haastte zich naar boven en kwam terug en vertelde dat de mevrouw van de andere kamer bereid was met ons te ruilen! Ze pakte onze koffertjes en stekkerde de trap op, de kamer rook jammergenoeg erg naar sigarettenrook, maar er stond naast een tweepersoonsbed ook een stapelbed. Prima. badkamer en toilet was op de gang. Jammer genoeg bleek later op de avond dat we die deelden met twee andere gasten.
We vroegen of we nog in het zwembad mochten , verkleedden ons en waagden ons in het tamelijk koude water. Even brrrr maar later toch wel heerlijk. We stapten onder de douche kleedden ons weer aan en liepen het stadje in op zoek naar een restaurant. Veel was gesloten, maar iemand wees ons op een zaak vlakbij. We hebben daar heerlijk gegeten op het terras.
Dag 2 hadden we de avond ervoor besloten om niet met de auto maar met de bus naar Besançon te gaan, de spoorweg werd vanaf B tot en met Morteau gerestaureerd en reed zodoende niet (erg jammer dus). De bus vertrok voor het station van V en stopte bij alle stationnetjes waar het treintje normalerwijze stopt, leuke oude stationnetjes vaak via kleine straatjes bereikbaar, voor de chauffeur niet altijd even gemakkelijk. In B wilden we van het station Viotte richting het centrum lopen maar dat leek best ver weg dus namen we de tram. Stapten uit op Av de la Republique en zagen dat daar een boottocht over de Doubs mogelijk was. We kochten kaartje voor de boot van 15.30 uur. Kregen van een juffie van het Office de Tourisme die daar , heel slim, stond om documentatie uit te delen een stadsplattegrond en informatie. We kwamen al lopend op een groot plein en daar stond zo'n touristisch treintje, kochten een kaartje en stapten in.
De chauffeur vertelde dat hij bij de Citadelle stopte en dat je dan in de gelegenheid was om daar wat rond te lopen en later verder te rijden met het treintje, hij vertelde dat hij om kwart voor het hele uur op de parkeerplaats zou staan om de rit te vervolgen!
We liepen de grote poort door en stonden op de citadelle, een imposante vesting door Vauban ontworpen. Omdat we een ticket hadden voor de boottocht, overlegden we samen en besloten een andere dag, wellicht zondag, terug te gaan voor het bezoek aan het Musee de la Résistance, we liepen de poorten weer uit kwamen op de parkeerplaats en wat er kwam.... geen treintje. Ik hoorde een meneer zeggen dat er om 13.45 uur GEEN treintje kwam! Dat hadden wij natuurlijk weer! Ik telefoneerde met de maatschappij om te vragen of we dan eventueel na onze boottocht de tour konden afmaken? Ja dat had je gedacht... ze waren een aneder mij dan die van onze bootticket en kon dus niets voor ons doen. Er kwam gelukkig een stadsbus en die bracht ons terug bij de opstapplek voor de boot.
Kapitein Aziz had er zin in! Hij draaide een gezellig muziekje, stond wat te swingen en begroette iedereen aan boord van zijn boot. We zochten een plaats op het bovendek, hoedje op, goed ingesmeerd want de zon was flink warm. We gingen door een sluis, werden "geschud", leuk om mee te maken en later vaarden we door een tunnel onder de Citadelle door, de Doubs maakt een bocht om de stad en we hadden een prachtig uitzicht vanaf het water. Aziz maakte de nodige grapjes, de kinderen aan boord werden ook leuk vermaakt door hem. 5 kwartier later meerden we aan bij de steiger, zeiden Aziz gedag en besloten terug te lopen naar het station, weer een hele klim omhoog. Onze bus stond er al en we stapten in. Hadden buiten bij de bus een bijzonder simpel type gezien, Debbie was al soort van bang dat die ook in zou stappen; haha dat was zo aan de andere kant van het gangpad ging die man zitten samen met een juffie die heel druk in gesprek was met de bus chauffeur. De man heette Christian, had drie verschrikkelijk grote voortanden en sprak moeilijk. Toen hij uiteindelijk uitstapte stond er een busje op hem te wachten.
We hadden van de b&b meneer begrepen dat hij die avond een Tarot party had in en om het huis en dat het waarschijnlijk wel lawaaerig zou kunnen zijn, we zagen dat er veel autos voor de deur stonden en hoorden veel geroesemoes, dus dan maar niet zwemmen. De aperitief waarvoor hij ons had uitgenodigd hebben we bewust niet aangenomen. Ik belde diverse restaurants maar de meesten waren met congé annuelle! Italiaans restaurant Etna had nog een tafeltje voor twee. Met de auto daarheen, heerlijke salade gegeten en mee kunnen kijken naar de wedstrijd van F.Bol op de televisie in de binnenruimte via het raam. De, ik denk, eigenaar kwam vragen waar we zo naar keken want zijn vriendin achter de bar dacht dat ik naar hem aan te kijken was!!!!!
We kozen een thé gourmand als dessert.
Dag 3 I.p.v. het treintje namen we de auto richting Morteau, stopten in Gilley bij de tuyé van papy Gabi,een enorme worstrokerij, kregen een rondleiding en proefden een paar kleine plakjes van hun worstspecialiteiten. We hadden de koeltas vergeten, dom dus, konden dus niet echt iets meenemen, het zou in een hete auto er niet echt veel lekkerder op worden! We kochten een met liefde bereidde sandwich met gekookt en gerookte ham , met augurkjes waar we later op de dag op een stoepje heerlijk van genoten. Ook hier hadden we op borden gezien dat er een boottocht ging naar een waterval le Saut du Doubs, we dachten dat het ca.10 minuten rijden was, maar daarin hadden we ons vergist je hebt nl. Onans en Ouhans de boottocht vertrok vanuit dat laaste dorpje en was wel ietsjes verder dan we op een aanplakbord hadden gezien. We waren nog wat vroeg en wilden ergens wat drinken, wagen een restauarntje dus wij daarheen maar die had alleen plek voor eters, dus moesten we iets anders zoeken. We stapten naar buiten twee teertjes af stonden op het trottoir en zagen aan de overkant een terras waar wat stoelen stonden en mensen zaten. Ik stapte mis en lag op straat; twee knulletjes en hun vader kwamen aanrennen en hielpen me overeind. Debbie flink geschrokken was uiterst bezorgd maar ik voelde alleen de duim van mijn rechterhand, die de klap kennelijk had op gevangen. We raapten de uit mijn tas gerolde spullen op en dronken een frisdrank en liepen naar de boot.
Ook dit keer een prachtige tocht over de Doubs richting een waterval, we moesten van boord. Aan de linkeroever Frankrijk, aan de rechteroever Zwitserland!
(ik had de Zwiterse Franken die we hier thuis nog hadden liggen voor het geval dat maar meegenomen)
We moesten een flinke wandeling maken om dan in de diepte de waterval te kunnen zien. Het was druk, zwaar door de warmte, maar echt de moeite van de inspanning waard. We daalden af naar het lagere gedeelte maakten ook daar wat foto's en gingen terug richting boot, staken de brug over naar Zwitserland maar hadden uiteindelijk niet genoeg tijd dus kocht ik twee ijsjes, betaalde met Zwitserse Francs ( aflegger die vent) en liepen terug naar de steiger. In de verte hoorden we de boot toeteren. Terugtocht was heerlijk en we stapten van boord. Reden terug naar Gulley want daar wordt iedere vrijdag om 17.00 uur het vuur in de rookoven aangestoken. Kochten Morteau en Montbeliard worst voor thuis en reden terug naar Armance.
Een hele koude duik in het zwembad, was achteraf gezien na een tropische dag, wa misschien onverstandig? Wie zal het zeggen? Debbie douchte zich als eerste en intussen belde ik naar diverse restaurants,
ofgeen plek of niet open. Tenslotte belde ik naat Etna, ze herinnerde mijn achternaam, had eigenlijk geen plek meer vrij maar zou prberen iets te regelen maar dan moesten we wel zsm er zijn!
Ik startte de auto, we wisten de weg en ook dat we niet dichtbij zouden kunnen parkeren. Ik zette de auto op de overdekte parkeerplaats van leclerc en we liepen richting het restaurant, via het benzinestation, Debbie voorop, ik erachteraan. het enige wat ik me herinner was dat ik hardop zei
OMG, nee niet wéér lag ik op de grond tussen een auto en de stoep! De oudere meneer die stond te tanken kwam achter zijn auto vandaan Debbie had zich omgedraaid en was duidelijk van slag. Hij kostte me moeite om overeind te komen, kapotte knie, kapotte elleboog, pijnlijke linkerpols! Wat was er nu gebeurd???? geen idee, ik was niet duizelig, misgestapt??? het enige wat ik voelde was de schaafwonden en een zere pols. We zijn arm in arm naar het restaurant gelopen. Naar de bar en daar uitgelegd dat ik gevallen was. De aardige meneer kwam meteen in aktie: glas water, pleisters, desinfectant. We hebben toch iets gegeten en voorzichtig reed ik terug naar Armance sturen ging wel de bocht nemen was vervelend. Zij hoorde ons verhaal en kwam ook meteen in aktie, zalf en een hete kruik! Ik had erg veel moeite om in te slapen en alle senarios van hoe nu verder speelden door mijn hoofd. Debbie rijdt geen auto, Wim moest zaterdagavond en zondagchtend extra werken, Hans was volop in de schuur bezig. Manon zou zondag in de middag aankomen. Zou er een mogelijkheid zijn om ons op te halen? daar waren toch echt twee personen voor nodig. Volgende ochtend (zaterdag) zeiden we tegen elkaar dat het misschien toch het verstandigst was om onze vakantie af te breken en voorzichtig naar hier terug te rijden. Het was niet echt heel erg ver 170km. Debbie heeft alles ingepakt, Armance zorgde voor een verband en nog een zalfje en proviand voor onderweg. Om iets na 9 zijn we vertrokken, nadat we hadden afgerekend JL trok de 4 de nacht van de rekening af en reed ik op t gemak richting huis.
Ons jaarlijkse uitje werd dus abrupt afgebroken, terwijl we nog zoveel hadden willen doen en zien! Zo jammer.
Ik vond/ vind het het ergste voor Debbie. Ze was zoo bezorgd, een fantastische reisgezellin en de dagen die we in de Jura waren waren weer gevuld met plezier, gezelligheid, activiteit en heerlijk eten en drinken. Misschien moeten we er nog een keer terug om dan toch met het treintje door te rijden naar Zwiteserland, zij is daar behalve die 20 stappen aan de Zwitserse kant van de Doubs nog niet eerder geweest. En ik heb nog Zwitserse francs.
Inmiddels dinsdag. Mijn pols is al flink geslonken, blijft wel gevoelig. De schaafwonden drogen mooi op.
Meeste ongemak heb ik van mijn rechterzij, de onderste rib doet zeer bij t omdraaien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten