Ongeduldig en een dipje ;

Na die enorm hektische dagen in Langres, was mijn accu leeg en had ik en heb ik nog niet voldoende nieuwe energie kunnen laden. Het weer werkt ook niet echt mee en april is heel wispelturig, hagel, natte sneeuw, koude en heel veel regen met af en toe een beetje zon. J.L. zondag ging zelfs het haakwerk aan mijn plaid mis! Bizar want dit was de derde acanthus, maar ik kwam er niet uit. De laatste bloemen zijn klaar, nog 5 van die moeilijke grote stukken en dan kan ik verder aan elkaar zetten en aan het omhaken beginnen. Ik ben er trots op dat ik al zover ben gekomen. Het wordt heel bijzonder en nog geen idee waar ik m voor zal gaan gebruiken. Wim plaagt me door te zeggen dat Peppie het wel heel comfortabel zal vinden om op te liggen; maar néééé dat gaat niet gebeuren. De pastorie organiseert een tweede weekend maar ik denk niet dat ik daar aan deel zal nemen, het haken kan ik zelf, dat moeilijke breien "fair isle" is niets voor mij. Ik heb dus de afgelopen dagen weer lekker met deel 8 van een prachtige reeks boeken, op de bank gezeten met een koptelefoon op. Maandagochtend heb ik de twee grote buxushagen gesproeid met gif, ik had er al een vermoeden van maar Wim was er heilig van overtuigd dat de hond van B, die er iedere dag tegenaan piest de boosdoener was. Maar nee op een of andere manier hebben die vlinders toch eind vorig jaar eitjes weten te leggen en zitten er dus nu heel veel "rupsjes nooitgenoeg!" Het is lelijk en kaal, nu hopen dat het gif adoende zal zijn. Daarna de vriezer uitgemest, ijs eraf gekrabt en overnieuw ingedeeld. Was hoog tijd. Ook dit samen op een ochtend was te veel voor mijn lijf, ja sinds 18/4 72dat is te merken!!!! Verjaardag was afgezien van de vele berichtjes, felicitaties, telefoontjes, appjes en kaarten best ongezellig. Ik heb zodoiende besloten om wanneer het haalbaar is in 2025 een knalfeest te geven. Dat is het Paasweekend dus dat komt wellicht voor een hoop mensen goed uit(?). Ik ben van de week begonnen met het koken en wecken van een aantal kant en klare maaltijden voor de camping van R&F, kijken of dat rendabel is voor mij en voor hun. Beginnen met 3 verschillende maaltijden maal 4 stuks. En dan nog het laatste nieuws. Ik wacht vol ongeduld op een telefoontje van de Renault garage in Neufchateau want................................ we hebben een leasecontract getekend voor 3 jaar voor een electrische TWINGO. Klein pittig wagentje die mijn C2 moet gaan vervangen ;aan de ene kant spijtig maar de C2 heeft z'n beste tijd gehad. Ik heb er enorm veel kilometers mee gereden, altijd met veel plezier. Hopelijk vinden we een liefhebber om m over te nemen. De verwachte levertijd van de twingo was in eerste instantie juni, maar bij een bliksembezoek met nog wat brandende vragen , bleek dat het waarschijnlijk eerder zal zijn. Deover eind dealer had het over eind april, begin mei en dat is het al bijna, Had dat beter niet kunnen zeggen.

Salon: "Lames a Langres" 2024.

Donderdag 4 april was de inauguratie van de nieuwe expositie in het museum en daar trof ik heel veel bekenden. De expositie ziet er fantastisch uit, helaas was het te druk om alles uitgebreid te bekijken. Ga zeker z.s.m een keer op mijn gemak kijken. Ook O.B. was er (voorzitter ADC) die me even tussen neus en lippen door vertelde dat hij voor het weekend in Langres hopeloos omhoog zat en van mij verwachtte dat ik er zaterdagh ook de hele dag zou zijn. Dat was absoluut niet mijn bedoeling, alles ivm de voorbereidingen van het aperitiefbuffet voor 70 personen waar ik al de nodige inkopen voor had gedaan. Ik was even van mijn stuk en zei dat mij dat erg slecht uitkwam, maar hij kende geen pardon. Ik ging naar huis met een brok in mijn keel, hoe ging ik dat voor elkaar krijgen? Thuis nog aangeslagen, wist ik dat dit met Wim onbespreekbaar was, die gaat ervanuit dat het allemaal voor de lol is en je van verplichtingen niet kan spreken. Ik besloot om dan vrijdagmiddag maar mijn aankopen vast naar Langres te brengen, PB zou daar ook zijn om de zaal in orde te maken. Ik was om een uur of half drie bij de zaal en zette alles in de koelkast, liet de "chambre froide" leeg voor de Academie. Zaterdagochtend ging ik dus vroeg op pad, haalde nog snel bij de Aldi wat radijsje en komkommer en reed naar de zaal Jean favre. In de keuken trof ik O.B. zijn dochter, NB, d.D en een onbekende aan een chef van het restaurant aan lac de Liez A.R. Iedereen was druk in de weer. ik sneed samen met N de kaas en deed die op 95 schoteltjes samen met een toefje sla. O.B verwachtte 90 couverts te serveren. om een uur of 11 kwam E. een vriendelijke vrouw van 74 die van wanten weet. Zij had de taak de tickets voor de lunch te verkopen en had er om half twaalf 50 verkocht. DD had een etuve meegebracht en alles ging daar in. De flan was al klaar, het dessert ook. Het vlees zat in de oven en de aardappeltjes klaar in de etuve. Het menu bestond uit: * salade van een pasta soort met gerookte zalm * pampanelle: varkensgebraad in paprikasaus, met grenaille en een flan van verschillende groene groentes. * kaas * panna cotta met gecarameliseerde appel Iedereen had een taak, ik stond bij de plateaux, legde daar een stuk brood op, het bestek, de kaas en het entree, de maqnnen schepte het vlees met garnituur op een voorverwarmd bord en zo ging het op het plateau naar de exposanten en bezoekers. We hadden het razend druk, uiteindelijk verkochten we 97plateaux! Daarna de verschrikkelijke afwas en het scheidden van het afval. NB deed geen klap, ma ar noch E noch ik durfden daar iets van te zeggen. Om 4 uur gaf ik het op, moest aan het werk voor mlijn hapjes en de drank. De koelkast 5 de concierge had me gewaarschuwd, was gaan vriezen dus komkommer, wortels en radijs waren bevroren. Ik maakte een tropical punch met rum errug lekker) en een mocktail van diverse sapjes. Ik had in de Vendee twee prachtige houten planken gekocht en daar dresseerde ik verschillende worst en vleeswaren op met wat mosterd, augurkjes, olijven ed en op de tweede plank diverse kaas, rauwkost en hummous. Zag er mooi en aantrekkelijk uit.

Het ging erin als koek, van de 10 liter punch was al heel snel geen druppel meer over. Ik vulde nog het een en ander qua hapjes aan en kon uiteindelijk om half acht huiswaarts, versleten! Zondag werd ik om half negen verwacht, de kokkies waren met een man minder en ook NB was er niet, dus aan de bak. Brood snijden, kaas op bordjes, roeren in de rijst. Deze dag rekenden we op 60 couverts. Het werden er uiteindelijk 86! menu: * persillé de volaille * risotto, garnalen, asperges * kaas * ananas clafoutis met een caramel au beurre salé saus Deze keer beduidend minder restjes, ik had het bvrood niet in 5 maar in 6 stukken gesneden, dat scheelde al aanzienlijk. Tijdens het afgeven van de gerechten op de plateaux waren we met een persoon meer, Martine ook74!, een pittig tantetje die er goed de vaart in heeft hielp mee en het ging als een speer. Ik deed de clafoutis op een bordje, beetje saus erbij, rennen naar de andere kant van de keuken om de plateaux in orde te maken, ik heb heel wat stappen gezet. We gingen om 15.00uur zelf aan tafel! Daarna de enorme afwas en het opruimen van de keuken, dat valt na een wijntje niet echt meer mee om je daar toe te zetten. Alle materiaal in de aanhangwagen en iedereen kreeg zoals te doen gebruikelijk wat restjes mee voor thuis. Ik kon geen pap meer zeggen. heb thuis niet veel meer gegeten. Maandag en dinsdag heb ik weinig gepresteerd, had last van mijn voeten en benen. Maar het was weer een mooi weekend. De beurs was goed bezocht, niet iedereen heeft goed verkocht, maar de sfeer is uitstekend en iedereen is ook dit jaar weer vol lof over onze goede zorgen, vooral wat eten en drinken betreft. As. Maandag evaluatie!

La maison du curé, de pastorie..... een inspirerend weekend!

Op FB zag ik een vermelding langskomen op de groep "Rondom de Vogezen", er werd een weekend georganiseerd in Vougécourt. De tekst sprak me aan:

Ik schreef me in en was reuze benieuwd wie en wat ik daar aan zou treffen. Ik reed zaterdag ochtend, nadat ik afscheid had genomen van G&J die weer huiswaarts gingen, via BlB naar Vougécourt. Een klein uurtje. Daar aangekomen parkeerde ik de auto op een pleintje, ik zag huisnummer 1 maar dat leek totaal niet op de fotos die ik op FB had gezien en besloot dus maar op te bellen. S nam op en zei dat ze naar buiten zou gaan dan kon ik zien waar ik de ingang kon vinden. Bleek dus toch het huis te zijn waar ik voor stond. Binnen waren er al enkele dames en we stelden ons aan elkaar voor. De tafel stond vol met koffiekopjes, thee en een schaal lekkers. De andere vrouwen stroomden ook binnen en er was een jongen bij van 13. In totaal waren we met 12. Ik kwam hier ook EvdP tegen van het Nana schilderen. Onze twee begeleidsters stelden zich voor en we deden een kennismakingsrondje, tevens werd er ons naar ons haakniveau gevraagd. Er werd eerst iets verteld over het Crochet Along project en over Jane Crawfoot. We kregen wat voorbeelden te zien en ieder kreeg een tasje, waarin de materialen voor het weekend en een map met de patronen. Alles keurig en gezellig verzorgd. Ieder van ons moest eerst een proeflapje haken. Beginnen met 20 lossen, daarop 4 rijen halve vasten, 4 rijen vasten, 4 rijen halve stokjes, 4 rijen stokjes en aan het eind een rand picootjes. Op basis van deze proef werden we ingedeeld in twee groepen, beginners en gevorderden. Ik bleef met nog 3 anderen in de eetkamer, de anderen vertrokken naar de salon. De twee begeleidsters J en M bleven in de buurt. We pakten ons tasje uit en begonnen met het maken van de "vergeet-me-niet". Tegen half een kwam er een grote soepterrine op tafel, manden stokbrood, een quiche en een glutenvrije taart, flessen wit , rood, water en limonade. We lunchten gezellig met elkaar er was voor elk wat wils. Geanimeerde gesprekjes tijdens het eten en na het afruimen gingen we weer vrolijk verder. Om iets voor half vijf werd de tafel opnieuw voorzien van allerlei lekkers voor het apéritief. Lekkere kaas, nootjes, olijfje en de wijn kwam terug op tafel. Iedereen was enthousiast en ik was inmiddels al een aardig eind op weg met mijn bloem. We zeiden elkaar gedag en ik reed, stomme maps, een andere vervelender weg terug naar huis, met een laag zonnetje wat ik erg hinderlijk vond.

Ik had na het avondeten geen zin meer en keek dus televisie. Op tijd naar bed want de avond ervoor met G&J was het redelijk laat geworden. Dag 2 begon met de rit naar V, ook dit keer gewoon via BlB. Aankomst om iets over 10. Ik was weer een van de eersten. Er stond op de tafel een schaal met weer allerlei lekkers dit keer de zoete, maar verrukkelijke blondies van J. We keken een fimpje over en met JC en gingen weer aan de slag. S. de zoon van P was ook al aardig op weg en had de smaak te pakken. Ik maakte de vergeet me niet af en begon vol goede moed aan de aster. Dat viel niet mee, dus uithalen en opnieuw beginnen, ik al een eindje op wegtoen bleek dat ik een verkeerde kleur had genomen, weer uithalen. Maar het lukte met behulp van J om het voor elkaar te krijgen. Tegen half een verscheen de lunch op tafel: een aubergine dip, kikkererwtenpompoencurry met rijst en raita met flatbread. Het smaakte prima. Na de lunch pakten we de draad weer op, ieder op haar eigen tempo.Tijdens de borrel evalueerden we met elkaar onze bevindingen. Ik vond het echt vreselijk leuk, heel inspirerend, een leuke groep vrouwen en een super goed georganiseerd weekend. S stelde voor een whats'app groep te starten en we wisselden onze telefoonnummers uit. Wetend dat J&M voor raad en daad voor ons beschikbaar zijn. De rit terug verliep wéér niet hetzelfde als de heenweg(?), wéér een andere route. Ik was om iets voor zessen thuis en mijn handen jeukten om de aster af te maken. Ben razend enthousiast vind de Fruitgarden deken een beauty en ondanks dat ik het vermoedelijk niet allemaal alleen zal kunnen, maar mischien mbv de videoos eruit kom heb ik in overleg met M vanochtend op een Franse website de bollen wol besteld. De parchement and caramel deken spreekt me zo aan.

https://www.stylecraft-yarns.co.uk/Content/Downloads/CAL0533Fruit_Garden_Intro_DUTCH_V2.pdf

In een woord; Triest!

Toevallig kwam het ter sprake bij mme.L vorige week en kreeg ik er deze week mee te maken: Iemand overlijdt en is niet gelovig, dan is er dus een probleem. Het is gebruikelijk om door middel van een mis, afscheid te nemen van de overledene, maar als je niet gelovig bent dan weet men er hier op het platteland geen raad mee. De uitvaartondernemer die heeft een aannemersbedrijf en vandaag staat zijn kruiwagen in zijn busje en daar komt hij de volgende dag bij jou mee en daar zitten dan de kandelaars, de schraag en de overige attributen in om iemand bijvoorbeeld thuis op te baren en dan de overledene naar de kerk te brengen voor de mis. Best raar vond ik dat de eerste keer dat wij dat meemaakten. De meeste ouderen worden op de begraafplaats in hun familiegraf begraven, cremeren is nog niet echt gebruikelijk. Met de gemeenteraad van M'celles zijn we al een jaar of wat bezig om een zg. "jardin de souvenir" en een urnengalerij te laten plaatsen, maar 2 van de wethouders zijn het hier niet mee eens, dus het is nog steeds een punt van felle discussies! Er is dan voor iemand die niet voor een religieus afscheid kiest weinig anders dan meteen naar het graf en dan een kort praatje. heel kil en akelig. Mm.L vertelde over het gebeuren tijdens het overlijden van haar man, hij was joods, ze zegt dat hij als een hond is begraven! vreselijk vindt ze dat nog steeds. Van de week overleed, door verstikking in zijn sandwich, een Engelse kennis. Hij had 14 jaar geleden een hersenbloeding overleeft en was gedeeltelijk gehandicapt. (de verstikking was hier ook een gevolg van bleek). Mijn vriendin GvB belde me op, ze vroeg wat adviers omtrent e.e.a en was niet op de hoogte dat het crematorium in Nogent sinds oktober 23 operationeel is, dus dat kwam voor de familie goed uit. Dichtsbijzijnde is anders Dijon. Met de uitvaartondernemer, mbv de vriend van G (fransman) hebben ze getolkt, de uitvaartondernemer sprak alleen Frans en dus vertaalde B het in gemakkelijk frans naar G en zij legde het allemaal uit in het engels aan SC. (echtgenoot van PC). Zaterdagochtend ging ik naar Varennes om samen met G haar speech te vertalen, S wilde graag dat alles in het frans en het engels gedaan zou woden, G was daar wat onzeker over maar het werd een mooi soort van "gedicht". Onderweg in de auto bedacht ik me dat de laatste zin die ze iedere keer herhaalde in het frans mooier kon, ik stopte de auto belde haar en ze nam het van me aan. De bijeenkomst was om 10 uur en er was geen "nazit", dat leek me niet prettig, vooral voor mensen die van ver komen. Geen koffie of thee na afloop, géén crematiecake! G en ik overlegden en zij kon S ervan overtuigen om dan iets in de zaal van de gemeente te doen. Ik regelde via de messenclub de percolator, bracht die de dag voor de uitvaart naar een ontmoetingspunt waar G die overnam. Ik stelde voor om ipv een gift aan het survivalfonds, twee plateaux mini broodjes te maken, dat vond S heel fijn. De dienst in het crematorium was netjes, de persoon die de leiding had sprak ook alléén frans en dat gaf wat verwarring. De ambiance was keurig, kan niet anders zeggen. Er was genoeg belangstelling. Na afloop reden we dus naar Marcilly naar de zaal, daar was men vergeten de percolator aan te zetten, dus ging iedereen meteen aan de cremant. Ik wilde mijn broodjes nog even laten staan, maar iemand zette die toch op de grote tafel. In een vloek en een zucht, waren beide schalen leeg. Veel complimenten, S super blij met deze geste. Ik heb aan een Nederlands echtpaar mijn visitekaartje gegeven, wie weet Het is dat ik er de leeftijd niet meer voor heb maar anders zou ik eens een praatje in het crematorium gaan maken.

Les Mesdames du passé,

Eind januari was de 95ste verjaardag van Mme. Bernadette Delorme, de moeder van Christophe, mijn Au-Pair "kind". Ik stuurde, zoals ieder jaar een kaart. Twee dagen later ontving ik van C. een messenger bericht dat zijn moeder op haar geboortedag was overleden, na een fikse longontsteking. Helaas dus. Ik neem/nam me al jaren voor een keer bij haar langs te gaan, maar het is er jammer genoeg dus nooit van gekomen. Sneu en niet erg sympa van mijn kant. De rouwkaart viel gisteren in de bus. De begrafenis is donderdag as. om 11 uur in Montparnasse. Had er eigenlijk wel heen willen gaan, maar dat zou betekenen dat ik om 6 uur in Chaumont met de trein moet anders zou ik het qua tijd niet redden. Ik heb zodoende een condoleancekaart gestuurd en daarop vermeld dat ik helaas er niet bij zal kunnen zijn en heb per telefoon (God zegen de greep!) een rouwboeket besteld. Op 2 februari wer Mme.L 88 jaar. Ik had voor haar een amaryllisbol gekocht, een klein tulbandje gebakken, een stukje verse vis en een leuke diamond painting verjaardagskaart in mijn mandje en ging haar feliciteren. Het eerste wat ze zei was dat het als het aan haar lag dit de laatste verjaardag zal zijn, voor haar hoeft het niet meer. Ze klaagt de laatste tijd veel, te veel over haar conditie; haar handen die ze niet meer goed kan gebruiken ( zij wijt het aan haar mediciatie) en ze is ook wel eenzaam. Ze vond het allemaal lief en aardig van mij. We zaten even samen aan de keukentafel en ze vertelde over een familielid en over vroeger. Ook zei ze dat haar hulp F eind van de maand maart er twee weken niet zal zijn en daar zit ze nu al over in. Ik heb haar beloofd dat ik in zal springen daar waar nodig. Dat stelde haar gerust. Ik had haar verteld dat Wim en ik zondag 10 maart as. een weekje gaan oppassen op onze kleine man in de Vendee, iets waar we samen erg naar uitkijken. Een buitenkansje waar wij nooit van gedacht hadden dat dit ons zou ten deel vallen. Ik heb in de buurt een studiootje gehuurd, want 24/24 dat is voor ons allen een beetje te veel van het goede. A. komt oppassen dus daar zijn we ook blij mee.

21 januari 2024 op stap met de Académie Départementale de Cuisine.....

De wekker stond op kwart over zes. De dagen ervoor maar steeds niet kunnen beslissen wat ik aan zou trekken, Een dejeuner in een superchique restaurant maar ook een wijnproeverij in de kelders van Auxéry en dat alles met de touringcar. Het weer was koud en nat, 's ochtends nog -5. Na veel wikken en wegen een warme jurk met maillot uitgezocht. Maar toen nog het dilemma welk schoeisel.. ik ging vrijdag en zaterdag nog bij twee schoenenwinkels naar binnen maar het is de voorlaatste week van de uitverkoop dus zoek dan maar iets in maat 40! dat lukt niet. Mijn oude laarsjes van Rieker waar mijn inlegzooltjes inpassen maar uit/van de stal gehaald. Na mijn ontbijtje in mijn autootje naar Chaumont gereden, het was toch hier en daar beetje glad dus ik nam de tijd maar was toch royaal op tijd op de parkeerplaats en kwam tegelijkertijd aan met monsieur le Président met vrouw en dochters.Om iets over half negen kwam onze touringcar aangereden , met de bij ons zo bekende Fred de chauffeur, hij gaat (-logisch) heel graag met ons mee want hij mag van alles meegenieten! Leuke vent! Een gedeelte van de leden zouden opstappen op de inrit van de péage naar Lyon. In totaal waren we met Fred inbegrepen 19 personen. We waren nog geen half uur op weg toen JJ ons een glas cremant aanbood. Het begon dus al goed. We reden naar Meursault in de Borugogne, overal alleen maar wijnstokken; geen wonder dat er momenteel een overschot aan wijn is in Frankrijk! De ontvangst in de kelder van de proeverij was vriendelijk, er stonden op de tafels planken met comté kaas en grote stukken worst. We kregn uitleg over de streek en hoorden dat we hier niet in een cave van een producent waren, maar bij een soort van representant van alle wijnen uit de streek. We mochten 5 wijnen proeven w.o. twee grand cru's! (54€ per fles). Het was nog vroeg en met een lege maag was het wel even een dingetje dus veel netjes uitgespuugd ipv doorslikken De kaas en worst zorgden in ieder geval voor een bodempje, maat ik wilde me ook niet volstoppen want er stond ons nog een prachtig menu van Takashi te wachten! Een paar lioefhebbers kochten een doos van hun favorieten. Die gingen in de berging van de bus en we reden naar het Chateau de Citeaux. Wat een imposant entrée. Een vriendelijke sommelier nam pons eerst mee voor een bezoek aan de kelders, vol enorme wijnvaten, ooit door monniken gegraven, het chateau werd pas vele jaren later op die fundamenten gebouwd. Het si momenteel dus een hotel met heilzame spa's en restaurant waar ons ADC lid Takashi sinds mei vorig jaar de scepter zwaait.Boven aan de indrukwekkende trap met rode loper stond hij zelf om ons ieder persoonlijk met twee zoenen te verwelkomen. Officieel is er bij hem op zondagmiddag géén dejeuner maar hij had speciaal voor ons een uitzondering gemaakt en serveerde samen met 4 obers en 4 japanse keukenhulpjes een onvoorgetelijke lunch. Ieder bordje is een schilderij, een explosie van smaken, alles is eetbaar, WAT een belevenis! Allereerst een glas cremant met wat kleine amuses, een bladerdeeghapje met heerlijke gesmoltenkaas en mosterd, daarna een klein stukje tonijn in een sausje met een espuma van een heerlijke boterzachte creme. Toen werd de witte meursault geserveerd en begon het déjeuner met een klein blikje van Franse caviaar waarin een tartaar van langoustines lag op een mousse van Brillat Savarin op een kom met ijsschilfers en geserveerd met een klein linzenpannenkoekje.

Een prachig bord met 3 coquilles St. Jacques gebakken in boter en meursault, met spinazie, jonge sla blaadjes en een prachtig gebakken kransje van boekweitmeel en koolstof met een ecume van safraan.

De Kip uit Bresse op twee manieren een gedeelte gebraden in lindenbloesemhoning op het bord gedresserd met schorseneren gewikkeld in nori een litchi gecarameliseerd en een puree vbollztjz van zoete aardappel met een truffelsabayon en het vlees van de poten opgediend als tempura koekje met een salade er werd een heerlijke VOLNAY bij geschonken.

Het dessert was een prachtig taartje van kastanjes dat zat onder een koepeltje van isomalt met een klein gaatje erin, (omdat ik geen bittere chocolade eet sloeg ik de chocolade saus af) de warme gepeperde chocolade werd door het gaatje geschonken en loste het koepeltje een beetje op. daarbij serveerde men een kopje met een kastanje soufflé en gegarneerd met kastanjejam

K vieder haar verjaardag en Takashi kwam met de 4 japanse keukenhulpjes voor haar in het japans zingen. Daarna werdezn er enorm veel fotos gemaakt ik sta vast ergens op maar heb de foto nog niet voorbij zien komen op FB. Het schaaltje mignardises had voor mij in de foyer bij de koffie en thee geserveerd mogen worden, maar ach... We werden naar de foyer begeleid, doken weg in chesterfield banken en stoelen en dronken koffie of thee en een aantal mannen genoeten samen met takashi van een paar specialiteiten op het gebied van likeurtjes. Later dan verwacht stapten we in de bus en kwamen we om half acht aan in Chaumont. WAT EEN DAG. WAT EEN LUXE Madame BOS Dit zijn de geneugten van het lid zijn van de ADC, zelf zou ik en ik denk meerdere leden van de club niet in staat zijn ons zo'n déjeuner te veroorloven. Ook al staat daar soms het schillen van kilo's uien, het afwassen van vieze schalen, pannen en het soppen van aanrechten tegenover.

Eindejaarsfeesten2023

December, De maand waarin Manon 43 werd! We géén Sinterklaas vierden. Er weinig bezigheden buitenshuis waren. De Académievergadering werd geannuleerd. Ik kreeg geen informatie over de deelname aan de kerstmarkt in Nogent. Vond dat ik het niet kon maken om de kerstmarkt dan wèl te bezoeken , maar niet actief deel te nemen aan de kookdemonstraties. Ik bracht mijn 12.5 kilo gepelde walnoten naar Monsieur Boss en kreeg royaal een week later bijna 10 liter olie die nog zeker 3 weken moet staan, voordat ik ze bottel. Kerstmis viel op zondag en maandag, toevallig in het weekend dat Wim moest werken! Zondagavond (kerstavond) was er in St. Thiebault een mis om 17.00 uur, daar had ik geen goesting in. Nergens in de buurt wordt er nog een nachtmis gevierd en ik had ook geen zin om de moeite te nemen om dan nog ergens heen te rijden, zo midden in de nacht. Ik merk dat ik me daar steeds minder prettig bij voel, het is zoo donker en alle nieuwe autos hebben zulke felle verlichting. Zeker als het regent vind ik het niet meer fijn. Maandag keken we naar een paar zoete kerstfilms en aten we heerlijk mals vlees van de steengrill. We zaten niet echt uitgebreid aan een kerstdiner, maar namen er wel de tijd voor. Ik zag in de dagen voor kerst op FB op de pagina van "Rondom de Vogezen" een uitnodiging staan voor een muzikaal onthaal in de Vogezen, om toch een beetje een tweede Kerstdag ervan te maken ( in frankrijk is er maar 1 kerstdag). Ik schreef me in, had niets te verliezen, stelde voor wat hapjes mee te nemen. Dat werd erg op prijs gesteld. Ik reed om iets over enen naar Senaide, was er keurig om iets voor half drie. Ik kende in eerste instantie niemand, maar later die middag kwam de "biokapper" van GvB met zijn vrouw binnen en een ander stel wat ik al eens op een vernissage had gezien. Zij hebben een mini camping in Arbigny. De muziek van 3 gitaren maakte er een gezellig sfeertje van. Kreeg veel complimentjes over mijn amuses, deelde visitekaartjes uit en sprak uitgebreid met Rob van de camping. Hij was er wel achter gekomen dat het best hard werken is en hij niet overal aan toe komt en wel wat meer aan de gasten aan zou willen bieden. Hij zou wel contact opnemen. Volgende dag een leuke mail in mijn mailbox De mail begon met......... Nagenieten= Angenietha zoo grappig gevonden! Hij is momenteel in Nederland maar wil met me om de tafel. We gaan t zien ,misschien zo nu en dan een schnabbel zou ik leuk vinden. Oud en Nieuw was het slecht weer en Wim moest natuurlijk gewoon werken de volgende dag. Géén oliebollen maar wafeltjes, die minder goed gelukt waren maar met een flinke klodder slagroom er wel ingingen. ( Mme L. had er zelfs een opmerking over!). En nu wacht ik op de bittere sinaasappels die onxderweg zijn. Ik heb een bestelling van 15 potten. Gisteren de potten schoongemaakt, maar die etiketten lijm eraf krijgen is een ramp. NB: Het electriciteits verhaal van H&D loopt nog!

un coup de main

In de zestien jaar dat we hier wonen zijn er al diverse keren mensen op ons pad gekomen die af en toe wat hulp kunnen gebruiken op n'importe welk gebied dan ook; o.a. * op administratief gebied zoals..... een vaste telefoonaansluiting, een officieel document wat ingevuld moet worden, de vertaling van een document, navraag bij een officiele instantie, contact met een notaris, architect, jurist maar soms ook het meedenken, meehelpen zoeken naar een huisarts, of specialist, Men weet inmiddels wel dat ik bereid ben te helpen. Er zijn medelanders die hier in het verleden schandalig misbruik van hebben gemaakt. (voor niets gaat de zon op!) Medelanders die intussen al weer terug zijn gegaan naar Nederland omdat ze het hier niet voor elkaar kregen. Medelanders die het prima voor elkaar hebben en profiteren van het Franse systeem en iedere maand keurig hun bijstand gestort krijgen zonder daar ook maar iets voor te hoeven doen!En dan ook nog zwart erbij schnabbelen. Zuur voor anderen die hard, keihard moeten werken zoals Wim, nog steeds soebat voor het wettelijk vastgestelde minimumloon, met een klein beetje extra vanwege het aantal arbeidsjaren bij dezelfde baas. Maar goed, wij kunnen naar onszelf eerlijk in de spiegel kijken. Voor sommigen bekenden voelt het helemaal niet als een straf straf om iets voor hen uit te zoeken of hen te helpen, ware het niet dat........ het soms zo ontzettend veel moeite kost vanwege administratieve rompslomp, bureaucratie, diverse instanties tegelijkertijd die zich ermee bezighouden zodat het op een gebed zonder eind begint te lijken. Ik heb het over de aanvraag van eerst bouwstroom en daarna de verlenging en straks de definitieve aansluiting voor H&D bij de EDF/ENEDIS. De regelgeving, de normen, de juiste "route" voor aanvraag e.d zijn geen kattenpis. De eerste keer was al een hele tijd geleden en nu is H inmiddels zover dat hij graag een definitieve aansluiting wil op het electriciteitsnet. Maar dat gaat zomaar niet; een electricien moest zorgen dat er aardedraad getrokken werd. Dat is gebeurd. Toen contact met de afdeling aansluiting stroom, alles kan via internet maar vergt tijd en valt niet mee. Dus veel mails, telefoontjes over en weer.10 oktober zou er een groep techniciens komen om de voorbereidende werkzaamheden te doen, maar die gingen na inspectie en onverrichterzaken naar L terug. Weer via telefoon een inspecteur kunnen regelen, die kwam en ik was ter plaatse. Hij stelde een aantal dingen vast die H nog miet doen, maar eerst moest er nog een bezoek van de Consuel komen. Dat contact verliep ook absoluut niet van een leien dakje, brief was nooit aangekomen(?), dus alles in de herhaling. Vanochtend reed ik (weer) naar Aulnoy voor de afspraak met de CONSUEL, 10.15uur we kwamen tegelijkertijd aan die meneer en ik. Het was aan het sneeuwen toen ik hier wegreed, maar gelukkig werd het verderop richting Langres beter weer. In de schuur was het barkoud. Meneer heeft alles, maar dan ook alles nagekeken, nagemeten en er zijn nog een aantal dingen die aangepast, anders gedaan moeten worden. Er komt een rapport thuis en dan kan H als alles gedaan is, de attestation de conformité aanvragen en dan pas kunnen ze definitef aangesloten worden. D had al een brief gestuurd om de bouwstroom op te zeggen, dat is dus te vroeg. Heel toevallig belde een werknemer vanmiddag om een afspraak te maken voor het afsluiten van de bouwstroom, ik kon dus tegelijkertijd aangeven dat dit nu nog niet kan gebeuren. Puhhhhhh! H&D komen zondag, maandag doet hij als het goed is de dingen die de technicien hem heeft opgedragen en dan kan de 14ded december het buitenwerk gedaan worden. Maar voordat de definieve stroom er komt moet eerst het rapport van de Consuel afgerond zijn. Bouwstroom blijft gelukkig nog tot eind februari 2024. Dan zien we wel weer verder!

Wintertijd,

Alweer bijna de verjaardag van Elio, twee jaar wordt hij as. donderdag. Niet te geloven zo hard als het gaat. Hij heeft z'n verjaardagskado al gekregen iets voor onderweg toen ze op vakantie gingen, V tech muziek, verhaaltjes enz. Toch nog een kleinigheidje op de post gedaan. Van H&D een grote doos met lego duplo en daar zitten nog wat dingetjes in voor Kerst. Ze hebben een leuke verlanglijst voor Kerst, maar dat zien we nog wel. Matt is begonnen bij een ander bedrijf, eerst een week op proef via uitzendbureau en eind van die week meteen een vast contract gekregen. Hopen dat hij het hier wat langer vol zal houden! Ik zou niet eens kunnen zeggen hoe vaak hij al in de vendee van baan is veranderd. Maar er is daar werk genoeg, gelukkig! Ook Manon heeft sinds 1 november een andere werkgever, wederom in de voedingssupplementen ed. Wij kregen bezoek van G en J een lang weekend en hadden het weer erg gezellig met elkaar. Zowel J als Wim hadden rugklachten dus weinig ondernomen behalve de maandag toen Wim naar Luxemburg dichtsbijzijnde dealer moest met de Cadillac voor een garantiegevalletje ivm de airbag!! (auto uit 2008, maar kennelijk te belangrijk en dus werden alle klanten opgeroepen de auto bij een garage te laten nakijken, onze uitvoering is met zo'n malafiede airbag uitgerust en nu moet hij volgende week terug om deze te laten vervangen) wij gingen naar NOZ en kochten daar een flinke partij wijnen. Achteraf weer te zuinig geweest want het is klassewijn voor een prikkie. H&D waren ook in Aulnoy ze kwamen een bakkie doen en we kregen het nodige sint snoepgoed. Ik ben voor hen nog steeds met de EDF/Enedis/ARE/ Consuel bezig, het is net een soap. Het schiet voor geen meter op. 10 oktober jl. kwamen twee technici de definitieve aansluiting maken , maar helaas ik was er min of meer voor niets want het was te complex en ze durfden het niet aan. Terplekke nog telefonisch contact met diegen met wie ik de afspraak had gemaakt, er moest een inspecteur langs komen om de stand van zaken van dichtbij te bekijken. Ze zouden wel contact opnemen. Vorige week weer de nodige telefoontjes gepleegd en vanochtend ging ik weer naar Aulnoy. Afspraak tussen 8.15 uur en 9.15 uur. Ik was er 10 minuten eerder en de vriendelijke meneer was ook keurig optijd. Hij keek buiten, checkte de nieuwe kast, daar staat al stroom op bleek, daarna naar binnen. Ook daar uitgebreid polshoogte genomen, weer buiten kijken hoe het zou moeten. Ik schreef alles op. Hans heeft nog wat huiswerk te doen maar dat moet binnen 80 dagen, anders..... moet er een nieuwe aanvraag gedaan worden en begint het weer van voren af aan! Maar dan NIET door mij. De vriendelijke meneer zou nog met de instantie bellen die de stroomvoorziening in Aulnoy aan het moderniseren zijn en overlegde nog met de burgemeester. Ik reed via langres terug stopte nog bij NOZ maar daar is het in vergelijking met Neufchateau een puinhoop. Ook PvS hing weer aan de bel, maar daar ga ik echt mee stoppen. Die "dromer" droomt maar lekker verder. Afgelopen twee weken had Mme L. haar zoon uit La Reunion op bezoek en kookte ik diverse keren voor haar. Een heerlijke Label Rouge kip en een Kersvers geslacht konijn van de Fam. L uit Germainvilliers! Top heerlijk vlees voor een nette prijs. De bestelling voor G&B staat klaar, 1 kilo pate de fruits van kweepeer, 6 potten jam, 12 k&k maaltijden in weckbokalen en een flesje vliersiroop, ga dat zo afleveren en rijd dan meteen naar de bouwmarkt om de BA plaat voor H&D te kopen, door dde helft gezaagd/gesneden zou dat in mijn C2 tje moeten passen.

30 september 2023

Het begon allemaal hiermee:

Deze affiche met een foto uit het verleden werd door ons overal en nergens verspreid en we vergaderden meerdere keren met de messenvriendjes en de nieuwe directeur FP van het museum, (wat een dynamiek die man en wat jammer dat ik niet meer in zijn team werk! een en al actie, ideeen en enthousiasme heel wat anders dan in de tijd van LG). Er werden tijdens de vergaderingen veel spijkers met koppen geslagen, machines uit gezocht die konden worden aangeschaft, geld is er genoeg voor dat soort zaken. Vrijdag de 29ste deed ik de boodschappen en maakte zoals afgesproken een liter of tien minestrone soep. had stokbrood besteld voor de lunchpauze en croissants om de dag mee te beginnen. Haalde bij die geweldige slager in Bugnéville ham, varkensgebraad voor de sandwiches. Had SB uitgenodigd om ook te komen , dan kon ze haar eigen zakmes maken, daar had ze wel oren naar. Ik ging met een volgeladen auto op pad en kon nog precies voor de grote partytenten alles uitladen en een plekje zoeken voor de auto.De meesten waren al aanwezig, machines werden geinstalleerd en het meerendeel stond stand-by om het publiek te ontvangen. S was vroeg en was zodoende ook de eerste die door AV werd begeleid.Ik zette de percolator aan, zette de croissants neer en ging richting tot "keuken"gebombardeerde ruimte aan de sandwiches te beginnen.Keek af en toe even om de hoek waar het alsmaar drukker werd.Tegen half twaalf schonk het personeel een aperitief , maar er werd geen speech afgestoken. Van OB had ik een inductieplaatgeleend om mijn soep op te warmen en ontdekte te laat dat aluminium op inductie niet werkt, paniek dus! Hoe krijg ik de soep warm. hellup........ gelukkig bracht na een telefoontje MM de oplossing mee; een grote rvs pan. Soep overgeheveld en die kon geserveerd. Er was gretig aftrek en ook de sandwiches gingen hard.

Het is al met al een fantastische dag geworden, veel bezoekers, perfecte ambiance, hard gewerkt en uiteindelijk zijn er 8 mesjes gemaakt door o.a wat jongeren. Een succes dus.

Om 18 uur was het afgelopen, ruimden we met z'n allen de materialen op, demonteerden de kleine partytenten en zette iedereen zijn of haar thuisgemaakte gerechten op de tafel en aten en dronken we een glas op de geslaagde dag. Vanochtend kwamen de fotos binnen en kunnen we terug kijken op een fantastisch geslaagd evenement. Volgende week een evaluatie en kunnen we ons voorbereiden op een vervolg in 2024. Ideeen genoeg!

Vakantie sept. deel 2

In het dorpje waar we onderweg bij toeval doorkwamen en er heel leuk uit zag , ging ik op zoek naar een apotheek, dat had ik in de dagen ervoor al eerder gedaan maar zonder resultaat. Of mijn medicijnen waren ook daar niet op voorraad, of mijn laatste keer dat ik ze had gehaald was nog te kort en wilde men ze niet aan me geven. Maar ik had hier dus echt mazzel de apothersassistente "verkocht" ze aan me, (zo kan ik mijn recept thuis nog weer een keer gebruiken! Ik dolblij want die pilletjes doorknippen is geen doen! en 's avonds dreigde ik het ook nog te vergeten in te nemen.

Ik was even de naam vergeten, maar weet het weer Terrasson-Lavilledieu. We reden door naar Chatel-Guyon en al snel zaten we bijna klem boven in het dorp, smalle straatjes en eenrichtingverkeer, Wim kan daar slecht tegen en werd een beetje kribbig. We waren iedere keer heel dicht in de buurt maar konden er niet komen, via een omweg zagen we ineens een bordje. gevonden dus! Maar wat een desillusie zeg die B&B. Allemaal ouwe meuk, t zag er niet uit en in de badkamer een ligbad zonder gordijn of scherm met een douchekop die je nergens kon hangen. We besloten het douchen maar over te slaan en zochten naar een restaurantje om iets te eten. Dat was in de buurt. Er hingen twee grote platen met zwart-wit fotos van lang geleden, zo leuk het was toen al een kuuroord. We liepen terug en zagen op het bed een deken, behhh die maar ver weggelegd. Er waren 4 kamers wij kregen de nog niet gerenoveerde vrees ik, de fotos hadden er anders uitgezien. Het ontbijt zou om 8 uur zijn, maar de deur naar die ruimte zat nog op slot! Ook een ander stel gasten, wat ouderen mensen gingen maar op de trap zitten. Op de karige ontbijttafel met vier halve sneetjes brioche en opgepiept stokbrood stonden drie potjes jam met een flink aangekoekte opgedroogde rand. De mysterie guest van omroep Max zou het geheel vermoedelijk een 4 hebben gegeven. Ik gaf de chewue en we ging zsm op weg naar Vulcania maar stopten nog benedden in het stadje. Een kuuroord wat vroeger vast en zeker een luxe toestand moet zijn geweest.

Daarna reden we naar Vulcania, in dde hoop wat meer te leren over de vulkanen in de Auvergne, dat viel een beetje tegen, het is een attractiepark met achtbanen ed. Niet echt iets voor ons. We waren onder de indruk van een prachtige "voorstelling" over het sterrenstelsel. We zaten in een zaal met boven ons een 360° koepel waar we uitleg kregen over alle sterren, dat was fantastisch. Onderweg waren we langs de Puy de Dome gekomen en Wim wilde daar wel erg graag naartoe, we kochten daar een kaartje voor een trein naar boven, de Tour de france was er dit afgelopen seizoen ook geweest! We hadden verder kunne klimmen maar hetr was warm en te steil. Het uitzicht was prachtig.

Het zat erop, de" weg naar huis ging redelijk vlot en we stapten tegen 21.00 hier de deur weer binnen. Ook hier was alles prima gegaan. We kijken terug op een fijne vakantie, waarin we veel gezien en gedaan hebben. Wim's been heeft ons niet gehinderd en het rijden ging prima. het bewijs......2600 kilometer op de teller erbij. De rekening van de peage die krijgen we nog! Dat zal wel tegenvallen.

Eindelijk vakantie!

Na de periode van ziekteverzuim van Wim, leek het ons niet gepast om vakantiedagen op te nemen en overlegden we (ik) met zijn bazin. We besloten om die dagen na de schoolvakantie op te nemen en wilden so wie so naar de Vendee om eindelijk onze kleine E weer te zien. We hadden hen sinds februari niet meer gezien en omdat M nou niet echt vaak iets van zich laat horen en al helemaal niet vanvideobellen houdt, waren we erg nieuwsgierig naar hun wel en wee. Ook M en E hadden vakantieplannen en AvD ook een feestje in het vooruitzicht had stelden we de data vast op vertrek 9 september. AvD vertrok donderdagnacht en stond vrijdagochtend om 8 uur voor de deur. De koffer was gepakt, de picknickmand was klaar, maar....... donderdag aan het eind van de dag kreeg ik een whatsapp van neef/oom Ed! Hij schreef dat hij met zijn lieve poes Maudje naar de dierenarts was geweest en dat het niet langer zo verder kon gaan ; ze was al ruim een jaar sukkelend en helemaal op, bijna 20 jaar en de dierenarts had hem gezegd dat euthenasie echt de enige oplossing was. Hij vroeg of hij haar bij ons mocht begraven. Ja, daar kon ik natuurlijk geen nee tegen zeggen. Hij had vrijdagmiddag om 15.00 uur een afspraak en wilde dan meteen in de auto stappen hierheen. Ik ben verder nergens op in gegaan, wilde zijn plannen niet overhoop gooien. Toen Wim dit hoorde was ook hij "verbaasd" maar we wilden hem dit niet weigeren. Ed liet vrijdagmiddag weten dat hij direct na het overlijden Maudje in een doos had gelegd en op de bijrijdersstoel had gezet, naast hem in een dekentje gerold. Het was natuurlijk (vrijdagmiddag) druk onderweg en hij reed ook nog eens verkeerd en kwam uiteindelijk om iets na middernacht hier aan. We babbelden nog even en iedereen zocht zijn bed op. Vroeg vertrekken zat er voor ons niet in. Na het ontbijt heeft hij haar bij de andere vier (Kruimel, Boef, Spark, Emo) in de put gelegd en was toch wel erg verdrietig. We zeiden hem dat hij gerust nog een paar dagen mocht blijven, maar hij had zich voorgenomen zaterdags terug te rijden en we begrepen van AvD dat hij tegen een uur weer terug naar Vlaardingen was gereden. Wij vertrokken zodoende pas tegen half tien, met de 700 km voor de boeg richting Les Herbiers. Ik had de route voor de vakantie uitgestippeld en de overnachtingen gereserveerd. Eerste twee nachten bij Mme en M Bonneau (inmiddels de vierde keer), daarna twee airbnb's een in Cestas (in de buurt van Bordeaux) en de tweede in Tarnos (bij Bayonne), waar we steeds twee nachtjes zouden verblijven en de laatste B&B in Chatel Guyon bij Clermond Ferrand omdat we graag Vulcania wilden bezoeken. We gingen na inchecken bij de bonneau's meteen naar M&E en die kleine, wat was hij gegroeid en veranderd, maar een pittig kereltje met een "kop" erop. Zondag's gingen we naar een soort kinderboerderij/dierenpark waar je tussen de beesten door kon lopen. Jammer dat het zo verschrikkelijk heet was, achteraf gezien ook stom om geen badkleding mee te hebben genomen want het strand had vast en zeker aangenamer geweest.

Thuisgekomen gingen ze met z'n drietjes lekker in het zwembad. Ze hadden hun spa ingepakt want dat is niets met die kleine. Nu had ik al een tijd geleden gezegd dat mij dat wel heel lekker leek en zodoende kwamen we overeen de spa in de auto te stoppen, weliswaar zaten we er dan de hele vakantieperiode mee in de auto maar goed, er was plek genoeg. Maandagochtend na het ontbijt reden we naar de kust, stopten in la Rochelle

en zakten langzaam maar zeker af richting Bordeaux. We waren erg verbaasd om op een gegeven moment door een duingebied te rijden en daar alleen maar verbrande naaldbomen te zien staan en hier en daar karkassen van wat ooit strandtenten en campings moeten zijn geweest. We spraken toen we uitstapten een echtpaar die ons vertelden van de enorme bosbranden in 2021! Het schijnt vreselijk te zijn geweest. Kilometers duingebied en de naaldbomen zijn toen verwoest en nu is men nog steeds aan het puinruimen. Cestras was niet moeilijk te vinden en mme Valerie uiterst vriendelijk, de kamer zag er netjes uit en ze had zelfs ene klein koelkastje met wat sapjes en een mandje met madeleines en pain au chocolat klaarstaan voor ons ontbijt. Enige minpunt... het was in de ruimte heel erg benauwd, helaas ivm de "tijgermugjes" moest alles dicht blijven! wat een rotbeestjes zijn dat, steken zoo venijnig en zijn vrij klein dus om ze op te sporen een ramp. De luiken zaten dicht en ventileren was niet mogelijk. (waarom plaatsen ze geen horren???) Het was dus behoorlijk warm gedurendde de nacht. V had ons uitgelegd hoe we gebruik konden maken van het OV en met een dagkaart op de parkeerplaats gratis konden parkeren, dat was ideaal. Naar het centrum van Bordeaux ging zodoende vlot en geen gedoe om een geschikte parkeerplek te vinden. We verwachtten mooi weer en namen dus niets uit de auto mee, dat bleek niet handig want het begon verschrikkelijk te regenen. Voor 2 euro een parapluutje gekocht, dat kwam goed van pas. Bordeaux is best een mooie stad , maar wat is het daar druk!!! Heel heel heel veel jongelui, fietsers, steps en trams en bussen!

s'Avonds aten we in ons kamertje een maaltijd uit de weckbokaal die ik had meegenomen, handig dus en een gekocht toetje. Woensdagochtend reden we verder langs de kust richting Tarnos, daar vlak in de buurt zag Wim een verkeersbord staan met de afstanden naar o.a. San Sebastiaan in Spanje , dat bleek slechts 100 km te zijn en dat sprak hem wel aan. In de airbnb ( weer heel warm en weer die k muggies, overlegden we en besloten dat de volgende dag gewoonte gaan doen. Donderdag reden we dus naar S.S. wat een stad Fantastisch, echt zoo de moeite waard. We namen de Hop on-Hop off bus, en zagen zo een groot gedeelte van de stad, namen ook een tandradbaan naar boven en hadden een fantastisch uitzicht over de kustlijn.

Leuke straatjes, overal barretjes met pinchos, dat zag er zo aantrekkelijk uit. We stopten bij een van die tentjes en konden moeilijk kiezen, wat zag het er smakelijk uit. Ik nam er een glas witte wijn bij, Wim een colaatje. Geen spijt zeg. 5 begreep van Manon dat je eigenlijk van barretje naar barretje gaat en zo je buikje vol kan eten, wij hielden het er maar bij een tentje maar het was verrukkelijk.

Op de terugweg stopten we nog in La Bastide de Clairence een prachtig baskisch dorp met hele schattige huizen met rodde luiken. Vrijdag reden we eerst naar Bayonne en toen door naar de Auvergne.

Het verslag van onze Londen trip door Debbie

LONDEN ZOMER 2023 Ik had een grote wens en dat was nog eens naar Engeland te gaan en Highclere Castle te bezoeken. Ik heb de serie en de films van Downton Abbey gezien en was meteen onder de indruk van het decor, de kostuums en acteurs. Nu had ik daar al een aantal keer over gesproken met Angenietha en zij opperde dat het leuk zou zijn om ons jaarlijkse uitstapje dan naar Engeland te plannen. Zo gezegd, zo gedaan. In januari van dit jaar begonnen we met de planning en organisatie. Wanneer zouden we gaan en wat wilden we allemaal zien en doen ? Dit is het verslag van onze vakantie. Dag 1 Angenietha heeft voor ons treintickets geboekt vanaf Chaumont naar Parijs en omdat de trein al vroeg zal vertrekken logeren we een nacht in Maisoncelles vanwaar Hans ons de volgende ochtend ( donderdag ) naar Chaumont brengt. Het is dus vroeg opstaan en Angenietha heeft een heerlijk ontbijt gemaakt en we smeren broodjes voor onderweg. Op het station van Chaumont is het nog erg rustig en we wachten in de wachtkamer. Ik ben een beetje nerveus over de reis, komt de trein wel op tijd en zitten we straks op de gereserveerde plekken in de Eurostar die ons naar Londen brengt ? We kregen kort voor vertrek nog een mail daarover. Al snel vergeten we onze zorgen. Als we in de trein stappen begint onze reis, we hebben er zin in. Onderweg genieten we nog van het Franse landschap en na een flinke tijd komt de trein aan op Gare de l’Est in Parijs. Na de reis is het fijn om lopend naar Gare du Nord te gaan, het is maar 10 minuutjes wandelen. We zijn mooi op tijd en kunnen zelfs nog een terrasje pakken voor thee en heerlijke aardbeiengebakjes. We kijken onze ogen uit naar de toeristen om ons heen, wat een pluimage ! Dan gaan we het grote station binnen naar het platform waar de Eurostar straks vertrekt. Het is enorm druk en we gaan van de ene naar de andere controle, ticketcontrole, bagageband, paspoort, nog een extra controle, en dan door naar de grote wachtruimtes waar de reizigers voor de trein voor ons al bijna kunnen vertrekken. We kunnen nog even naar het toilet en gaan dan lekker zitten wachten en rondkijken. Als het tijd is gaan we in lange rijen het perron op en lopen we naar ons treinstel waar het dringen is, wat veel mensen en koffers die allemaal een plekje moeten krijgen. We vinden onze stoelen en tillen de koffers in het rek. De trein vertrekt mooi op tijd en daar gaan we richting de kanaaltunnel. Het is een mooie rit en af en toe lezen we informatie over de snelheid van de trein en over de tunnel die ons onder het kanaal zal brengen in slechts 20 minuten. Als het zover is geeft de machinist ons een seintje. Voordat we het beseffen zijn we aan de overkant en zien we duingebieden. Nu schiet het al lekker op. Als we aankomen in Londen ziet het er al heel anders uit, volle wijken, huisjes dicht op elkaar en wat is het druk ! Als de trein het station binnen rijdt maken we ons op voor de volgende etappe. We gaan met de metro maar eerst kopen we een Oyster Kaart waar we saldo op kunnen zetten voor het openbaar vervoer. We reizen vanaf St. Pancras met de Victoria Lijn naar het busstation van Walthamstow vanwaar we de bus moeten nemen naar ons logeeradres. De metro is vol en lawaaierig, ook is het er erg warm. Na even zoeken verlaten we het station waar Angenietha een heerlijk verfrissend drankje voor ons haalt. We gaan naar de bus en vragen de chauffeur ons te waarschuwen als we eruit moeten. Helaas gebeurt dat niet en we gaan de halte voorbij. Dus stappen we uiteindelijk uit om weer terug te rijden aan de andere kant. Als we bij de juiste halte uitstappen, moeten we nog een flink eind lopen totdat we bij de airbnb aankomen. De sleutel zit in een sleutelkastje met een code en na wat gestuntel lukt het ons de deur te openen en gaan we naar binnen. Het appartement is klein en we maken gebruik van een kleine kamer met 2 bedden en delen de keuken en badkamer met de eigenaar. We zien al snel dat het een beetje behelpen zal worden, er is geen ruimte om even te zitten en te eten en er is een poes in huis die af en toe probeert onze slaapkamer in te kruipen. Al met al gaan we hier alleen maar slapen en douchen dus we gaan er niet al te veel tijd doorbrengen. Als we ons hebben opgefrist gaan we op zoek naar een plek om te eten. We besluiten te gaan eten in een Brits Pakistaans restaurant waar we buiten eten en bijkomen van de enerverende dag. Lekker op tijd naar bed. Dag 2 Vandaag hebben we eigenlijk niets gereserveerd dus we kunnen lekker rondkijken in Londen stad. Angenietha heeft in de Franse krant gelezen over de veiling van de nalatenschap van Freddie Mercury bij het veilinghuis Sotheby's. Er zijn kijkdagen voor alle belangstellenden en we besluiten daar in ieder geval naar toe te gaan. Na ons ontbijt op de kamer gaan we op pad. Met de bus en de metro naar het centrum waar we door Bond Street lopen. Daar zijn leuke winkels waar we vast wat kaarten kopen en postzegels. We zijn precies om 11 uur bij het veilinghuis waar al een hele lange rij mensen staat. Gelukkig is er weer genoeg te zien en we maken praatjes met andere belangstellenden dus voor we het weten staan we bij de ingang en gaan we naar binnen. Wat een prachtig veilinghuis en wat hebben ze met veel zorg en aandacht alle ruimtes ingericht met de persoonlijke meubels, schilderijen, lampen, vazen, kunst, gouden platen, kleding, handgeschreven brieven, songteksten, serviezen en nog veel meer items. We kijken onze ogen uit. Diep onder de indruk verlaten we het pand, dit was zeker de moeite waard en een kans die we niet hadden willen missen. Dan is het tijd voor een lunch, we eten heerlijke broodjes en nemen even onze rust. We kregen de tip om een boottochtje te maken over de Theems, er is echter geen plek meer op rondvaartboten dus kiezen we toch voor de hop on hop off bus. We kiezen de panoramatour die ongeveer 2 uur zal duren, tijd genoeg om alles te zien en lekker op het bovendek uit te rusten. En wat zien we veel mooie plekken van Londen, het is echt heel leuk. Als de chauffeur bijna aan het einde van de tour naar boven komt en zegt dat de mensen bij de Tower kunnen uitstappen, hebben wij niet door dat dat ook voor ons geldt, tenslotte moeten wij blijven zitten tot het eindpunt. Even later parkeert de bus en stapt de chauffeur uit. Angenietha ziet hem weglopen en besluit beneden polshoogte te nemen. Tot onze grote verbazing blijken we samen in een lege bus te staan, zonder chauffeur en de deuren zitten potdicht ! Nadat we goed en wel van de schrik zijn bekomen, proberen we een noodnummer te vinden in de folder. Het is eigenlijk een hilarische situatie en we geloven niet dat dit ons moet overkomen. Gelukkig keert de chauffeur weer snel terug en hij ziet tot zijn verbazing 2 zwaaiende dames in zijn bus. We leggen hem uit wat er is gebeurd en waarom we niet waren uitgestapt. De chauffeur vertelt dat het nu zijn pauze is en brengt ons lopend naar een volgende halte vanwaar we de tour kunnen vervolgen. Achteraf kunnen we er gelukkig om lachen. We besluiten terug te gaan naar ons logeeradres en daar iets te eten. We eten een Turkse pizza en nemen de rest mee naar onze b&b Moe maar voldaan schrijven we een kort verslag en de kaarten voor de thuisblijvers. Dag 3 Vandaag besluiten we buiten de deur te ontbijten bij een tentje in de buurt, in the Orange cafe. Het is een gezellige plek met aardige bediening en we bestellen pancakes, scrambled eggs, fruit, koffie en thee. Het smaakt ons goed en nadat we hebben afgerekend gaan we op pad voor de Call the Midwife Tour in Chatham. Ook daar hebben we ons op verheugd. Dus weer de bus in, met de metro en nog een paar haltes met een bus naar de historische haven. Een rondje gelopen in de shoppingmall en ingecheckt en thee genomen met een citroengebakje. We lopen naar het verzamelpunt waar we even rondkijken naar de grote schepen die daar liggen en een mooi monument. Onze midwife komt bij ons staan en geeft ons alle informatie over de tour. Ze vertelt ons over alle gebouwen en het schip dat in de serie dienst doet als decor voor de opnames. Het zijn kleine straatjes, trappetjes, tunnels, pakhuizen die ons doen denken dat we in Poplar zijn net na de 2e wereldoorlog. We genieten van de rondleiding en leuke anekdotes. We gaan een pakhuis in waar veel requisieten, kleding, meubels, winkeltjes zijn opgesteld en waar veel foto's uit de serie zijn opgehangen, allemaal erg herkenbaar voor ons als liefhebbers van de serie. We hebben zin in thee dus gaan we met de trein terug en stappen uit in Rochester, een mooie oude stad met een kasteel, kerk, en schilderachtige straatjes waar we op zoek gaan naar een tea room. Dat valt nog niet mee, alles zit vol en is gereserveerd. Uiteindelijk vinden we plekje waar we neerploffen en genieten van een cream tea, scones, clotted cream en aardbeienjam, zo lekker, we komen helemaal bij ! Op de terugweg gaat het een beetje mis, we willen met een andere bus terug naar de airbnb. Na heel veel haltes stoppen we bij een halte in een omgeving die we helemaal niet herkennen. De chauffeur weet ons ook niet te helpen. Hij wil ons wel naar bus 97 rijden om daar weer verder te rijden. Gelukkig komen we erachter dat we op 2 minuten lopen van ons logeeradres zijn. We stappen uit en even later staan we voor de deur en besluiten we de pizzapunten van gisteren op te warmen en zittend op ons bed op te eten. Wat een avontuur weer 🙂 We gaan die avond vroeg slapen. Dag 4 Vandaag gaan we naar Highclere Castle. Het is een georganiseerde busreis vanuit het centrum van Londen. We moeten ons om 9 uur melden bij de uitgang van het metrostation. Ik maak mij echt zorgen dat we de bus gaan missen dus de wekker staat erg vroeg zodat we ruim de tijd hebben. Als we aankomen bij het station hebben we nog ruim de tijd voor koffie en iets zoets aan de overkant. We gaan buiten zitten en genieten van de drukker omgeving maar niet van de afvalzakken aan de kant van de weg die bijna wegwaaien. We gaan aan de overkant bij de bloemenwinkel wachten en langzaam komen steeds meer dames en heren onze kant op. We hebben een beetje binnenpret omdat er ook een echtpaar bij is dat lijkt op Richard en Hyacinth uit de serie Keeping up the appearances, een leuke serie van lang geleden. Onze reisleider komt zich melden en we lopen een stukje naar de touringcar. Er zijn 24 passagiers in de bus als we vertrekken richting Bampton. Onderweg maken we nog een kleine stop voor het toilet en om wat sandwiches te kopen. Dan op naar Bampton, een pittoresk dorp waar veel van de buitenopnames zijn gemaakt voor de serie Downton Abbey. Hier krijgen we een leuke rondleiding en herkennen we veel gebouwen en pleintjes uit de serie waaronder het ziekenhuis, het huis van Isobel, de kerk etc. We krijgen te horen hoe de opnamen werden gemaakt en wat er met vrij eenvoudige aanpassingen werd veranderd om ons de indruk te geven dat het om een dorp van meer dan 100 jaar geleden gaat. We kopen een paar souvenirs en gaan terug naar de bus. We eten even een broodje en gaan dan door naar Highclere Castle in Hampshire. Onze chauffeur is voortdurend aan het gapen dus ik hoop maar dat hij niet in slaap zal vallen op de snelweg.. Als we bij het landgoed aankomen krijgen we een toegangskaartje en meer informatie over de diverse kamers in het landhuis en een plattegrond van het park. We sluiten aan in de rij als we plotseling een brandalarm horen afgaan. Iedereen wordt naar buiten gebracht en we wachten iets langer dan gepland voordat we naar binnen gaan. In iedere kamer staat een aardige dame die onze vragen kan beantwoorden en ons meer kan vertellen over de inrichting en aankleding van de prachtige ruimtes, waaronder de bibliotheek, de salon, eetkamer, de muziekkamer, en vele slaapkamers en natuurlijk de grote hal. Helaas mogen we binnen geen foto's maken omdat het om een privé huis gaat maar we genieten van de herkenbare plekken. Via de grote trap komen we weer beneden en hebben we nog gelegenheid thee te drinken met Victoria Sponge cake en een stukje van de tuin te zien. Jammer dat we op tijd bij de bus moeten zijn, het landgoed met de talrijke bomen is werkelijk prachtig. Bij de bus aangekomen begint de lange reis terug naar Londen waar we om 18.30 aankomen. Bij ons busstation gaan we avondeten bij the Goose pub. We kiezen voor fish en chips. Dan terug met de bus om onze koffer in te pakken voor de terugreis naar Frankrijk. Dag 5 Gisteren vast zoveel mogelijk ingepakt, de koffers gaan nog net dicht. We eten ons ontbijtje op onze kamer, zeggen Andrew gedag en gaan naar de bus. Als we bij het busstation komen zien we de mevrouw die ons een aantal keer goed heeft geholpen met advies over het busvervoer net instappen. De bus maakt een rondje dus we steken snel over om nog even naar haar te zwaaien. Ze herkent ons direct en zwaait al lachend terug. Angenietha besluit haar adres te vragen om haar een kaart te sturen vanuit Frankrijk. Ze gaat informeren bij het loket en daar krijgt ze het adres van Sonia ( niet haar priveadres natuurlijk maar het werkadres ) We zijn verrast over de vele hulpvaardige en aardige mensen bij het openbaar vervoer in Londen en omgeving en Sonia heeft ons zo blij gemaakt met haar grote glimlach ! Nog 1 keer stappen we in de Victoria Lijn naar St. Pancras station vanwaar de Eurostar Trein ons terug brengt naar Parijs. Het is al flink druk, we mogen nog niet inchecken dus er is weer tijd voor thee, koffie en croissants. Een jonge dakloze komt geld vragen voor een overnachting, Angenietha geeft hem een kop warme thee waar hij heel blij mee is. Ik krijg bericht van mijn nichtje Marion die met haar dochter Jessica zal aankomen om 10 uur. Wellicht zien we haar nog op het station. Als het tijd is gaan we weer in de rij en worden we opnieuw gecontroleerd, deze keer gaat het iets minder georganiseerd dan op de heenreis, we moeten vooral doorlopen zegt de meneer maar intussen neemt de douane alle tijd om de paspoorten te checken. Als we erdoor zijn kopen we salades en watermeloen voor onderweg. Als het perron open gaat worden we opgesplitst per wagon zodat we rustig naar ons treinstel kunnen lopen, dat is goed georganiseerd ! De bagage weer in het rekje en dan even lekker niets. Angenietha heeft haar luisterboek en ik ga beginnen aan het Call the midwife verhaal. we eten de heerlijke, gezonde salades, vlak naast ons zit een gezin dat zich tegoed doet aan broodjes, chips en heel veel snoep, dus wij voelen ons heel gezond ! De reis verloopt prima en we gaan weer door de tunnel terug naar Frankrijk. Terug in Parijs lopen we naar Gare de l’Est en gaan we op het terras aan de overzijde een verfrissend drankje drinken, we zijn er aan toe, het is heel warm en benauwd in Parijs. ook in de stationshal weer een poos wachten op de trein naar Chaumont en dan het laatste stukje. In Chaumont staat Wim om ons op te halen, superfijn. Terug in Maisoncelles is Hans gearriveerd en kunnen we onze mannen vertellen wat we hebben beleefd. Angenietha bakt pannenkoeken en ik vul nog wat papieren in die op de post moeten. We slapen in Maisoncelles want het is al laat en donker en we zijn vooral moe van de lange dag. Wat was het een mooie reis, wat hebben we veel gezien en gedaan, wat een avonturen hebben we beleefd, vooral in het openbaar vervoer ! Wat een aardige, hulpvaardige mensen hebben we ontmoet, wat boffen we dat we dit hebben kunnen doen deze zomer, en wat zou ik zijn zonder Angenietha waarmee ik zoveel heb kunnen delen, we hebben ook zo ontzettend veel gelachen en plezier beleefd. Fijn ook dat Angenietha zoveel weet van het Metro systeem, zonder haar had ik de weg zeker niet gevonden. We zijn moe maar voldaan en blij dat we het hebben gedaan ! Engeland, het was geweldig