Wim is thuis.

Ik ben nagenoeg alle dagen na de operatie op bezoek geweest, mijn Twingootje kon in de parkeergarage van het ziekenhuis tijdens mijn bezoek opgeladen worden, dus dat was handig maar de verrassing van de kosten viel me rauw op de maag. Je betaalt én de parkeergarage én het aantal geladen kwh, maar ook een starttarief wat ik tot nu toe nog nergens had betaald! Een laadbeurt exclusief parkeerkosten zat gemiddeld rond de 10 euros! Belachelijk duur in vergelijk met de laadpalen bij de diverse supermarkten. Schandalig dat men daar zo veel op wil verdienen. Ik ga echt een brief schrijven naar die maatschappij want ik vind het niet kunnen. Wim verhuisde na twee dagen naar de gewone verpleegafdeling, de eerste twee dagen lag hij op de IC, prachtige ruime kamer met heel veel apparatuur waar hij aan gekoppeld was. Op de verpleegafdeling had hij een 1 persoonskamer, het was er vrij benauwd, er stond een ventilator maar veel frisse lucht was er niet. Wim was na de operatie erg suf en moe. Gelukkig was het goede nieuws dat de hartklep was gerepareerd ipv vervangen!! Dokter L. was erg trots op zichzelf. Ik kwam hem op de gang tegen en hij zei:" Bonjour Madame Bos, u kunt tegen al uw landgenoten zeggen dat een Italiaanse chirurg een staaltje vakmanschap heeft geleverd!" Wim werd met regelmaat in een stoel gezet, maar dat vond hij niet prettig. Het bed was te kort voor hem, hij schoof ook onderuit. Zichzelf op drukken lukte niet. Bellen om hulp vond hij vervelend. Al met al was hij té moe en té zwak. Daar hadden wij maar ook dokter L niet opgerekend. Ook had hij 's avonds ineens koorts, ook heel vreemd, 's ochtends was zijn temperatuur normaal. Ik heb diverse keren met verpleging gebeld, maar ik kreeg als antwoord dat het een zware ingreep was geweest en dat we ons geen zorgen moesten maken. Vrijdag deed ik de boodschappen voor het dorpsfestijn, (14 juillet) er waren 38 inschrijvingen. Aan mij de taak om wat aperitiefhapjes, 3 salades en een dessert te maken. Flinke klus en dus geen tijd om op bezoek te gaan. Wim belde en zei dat hij misschien naar huis mocht. Maar er moesten nog wel wat onderzoeken gedaan worden. Ik stond zaterdag vroeg op en begon aan de bereidingen. Vond het wel vervelend dat ik niet op bezoek kon gaan. Zondag liet hij me weten dat hij na 14.00 uur naar huis zou worden gebracht, maar wel terug moest voor een echocardiographien op woensdag (vandaag dus!). Hij werd op een brancard vervoerd, stond waggelend in de kamer, nog steeds een beetje de weg kwijt. Ik was van tafel gelopen nadat ik wat aangebrande spareribs had a fgekloven om de deur voor hem open te doen en hem op te wachten. Nadat de ambulance was vertrokken heeft hij zich in een stoel geinstalleerd en ben ik de desserts gaan brengen met de vraag iets voor ons apart te houden. Wim zag pips, was futloos en draaide af en toe met z'n ogen alsof hij onder de drugs zat. Ik zocht uit welke apotheek weekenddoienst had en dat viel mee was in Breuvannes, maar ik had het kunnen weten: zij hadden kwa verbandmiddelen niet alles op voorraad. Ik belde met de verpleegkundigenpost om afspraak te maken voor maandagochtend bloedprikken en wondverzorging. check! Blij om in z'n eigen bed te liggen gingen we een onrustige nacht in, het apnee apparaat maakte erg veel lawaai en dat was ik even ontwend. Uit bed stappen was ook een gedoe, het harnas om zijn borstkas zit vrij strak en hindert hem, maar dat is verplicht! Hem zo te zien, zo hulpeloos en moe is erg moeilijk. Ik help daar waar nodig heb lekker kippensoep klaargemaakt maar veel eetlust heeft hij niet. PC kwam alle schalen bakken dozen terugbrengen en ik deed een flinke afwas en ruimde alles op. Men had lekker gegeten, alles was opgegeten! Ik kreeg twee stukken kaas en mijn rekening werd cash betaald. Wim keek de Tour op de televisie, deed een middagdutje. Maandagochtend ging de wekker om half zeven, verpleegkundige kwam om iets over 7. Wonden zien er netjes uit, morgen gaan de hechtingen eruit. Hij is zojuist met de taxi en de aangevraagde rolstoel naar het ziekenhuis vertrokken voor de echocardiographie. Hij was erg onrustig en weer zo moe.

De operatie

Woensdag heb ik alle afspraken die nodig waren ter voorbereiding af kunnen zeggen. Donderdag jl werden we om 15.00 uur verwacht in Vandoeuvre het CHRU Brabois, we gingen met de Twingo dat is voor mij wat handiger dan de grote zware Cadillac. Bij de balie ingecheckt en meteen naar de 4de etage, daar was even consternatie want Monsieur Bos stond niet op de lijst, er werd gebeld met het secretariaat en toen bleek het okay. We werden naar een royale eenpersoonskamer gebracht en daar kwam telkens een andere verpleegkundige iets vragen of doen. Het was een komen en gaan van gezichten en handelingen. Er werd een ECG gemaakt, bloed afgenomen, veel vragen gesteld m.n. over wat hij allemaal bij zich had aan geld en waardevolle artikelen want de bagage werd opgesplits in wat er mee moet naar de IC en wat er kon worden weggezet in een afgesloten ruimte voor nade operatie. Hij moest van zijn hals tot aan de knieen geschoren worden, de zuster zei me even op de gang te wachten, ik zei dat ik mijn man al vaker bloot had gezien, er werd gelachen maar toch van me verwacht dat ik op de gang ging zitten. Wim moest zelf zijn "edele delen" doen! Ik ben tegen half vijf weggegaan , hem enorm veel sterkte gewenst en terug naar huis gereden via de Nationale. Thuisgekomen ontving ik een sms van de zoon van Mme.L, zij had vier dagen in het ziekenhuis in Neufchateau gelegen vanwezge het spontaan springen van een bloedvat en dat had nogal een bloedbad veroorzaakt waar FH geen raad mee wist en zodoende 112 had gebeld. Hij vroeg of ik voor zijn moeder het middageten kon verzorgen en dat heb ik op me genomen. (een mooie afleiding en tegelijkertijd dwing ik dan mezelf om gezond te eten!) Zaterdag en zondag hebben we gezameijk gegeten bij haar thuis, was gezellig en zij is en blijft een bijzonder mens maar wel een gezellige gesprekspartner. Men had mij gezegd dat Wim vrijdagmiddag rond één uur geholpen zou worden, we hadden telefonisch contact maar om twee uur zat hij nog steeds in zijn OK kloffie op z'n kamer te wachten. Ik hoefde volgens de verpleging ook niet voor 20.00 uur iets te verwachten. Ik had een film opgezet op de tv om de tijd te doden, het werd 20.00 uur, 21.00 nog steeds niets toen ging mijn mobieltje af een onbvekend nummer ik nam op..... was het een callcentre met een lulkoek verhaal over zonnepanelen! ik was zo witheet meteen uitgedrukt maar toen gierde de zenuwen door mijn lijf. Net iets na 22.00 uur belde een broeder met de mededing dat Wim op de recouver kamer was en alles goed en naar tevredenheid was verlopen. Of de klep gerepareerd was of vervangen dat wist hij (nog) niet. Zaterdagochtend heb ik gebeld, de klep was gerepareerd wat een opluchting!!! Natuurlijk blijft het een zware operatie en zal het herstel tijd vergen, maar dit was zoveel beter dan een nieuwe mechanische klep en zijn leven lang bloedverdunners!!! Fantastisch dus. Gisteren zondag ben ik er heen gegaan, dit keer de peage genomen, na het eten met Mm.L meteen doorgereden. Ik was rond twee uur bij hem. De arme ziel is zoo ontzettend moe, hij had nauwelijks geslapen en ligt in een te kort bed, heel veel apparatuur aan hem gekoppeld, continue biebjes, ieder kwartier controle. Onrustig dus voor hem. Hij was blij dat ik er was, was nog een beetje wazig van de ketamine die men had gebruikt om de drains eruit te halen. Zijn ogen draaiden af en toe weg en hij praatte zacht. Moeilijk om hem zo te zien. De broeder gebeld om hem wat hoger op te tillen en zijn mond wat schoon te maken daar zaten wat vieze plekken vermoedelijk van de pleisters. Zijn mobiel was bijna leeg en wilde niet echt opladen dus daar heb ik provisorisch met een pleister t laadsnoertje aan vast gemaakt. Vanochtend kreeg ik een sms van hem, hij is nog steeds erg moe, had een slaappil gekregen maar is nog helemaal niet uitgerust. We moeten geduld hebben, het is een zware operatie. Manon heeft een groepsapp.aangemaakt en er staan heel veel hartverwarmende berichtjes op. Dat doet me goed en ik zal morgen als ik bij hem ben hem dat ook laten weten.

UPDATE

Gisteren een telefoontje van de secretaresse van de hartchirurg.... Er is een plek vrijgekomen en hij verwacht Wim Vanmiddag (donderdag 3 juli) Operatie vrijdagmiddag (morgen dus!)

De kalender van de maand juli 2025

We hebben een hele rare week achter de rug. Konden naar de Vendee, kregen toestemming van de MSA We reden vrijdagochtend vroeg weg. AvD was hier donderdagochtend aangekomen met een hoop lege potten en flessen die uit Ridderkerk kwamen en een doosje van Manon. Boel opgeruimd en Wim instrueerde A voor het gebruik van de spa. Lieten hem ook nog de grote hoeveelheid planten zien die in deze hitte een hoop water nodig hebben. We konden bijtijds vertrekken en gelukkig was het niet echt druk op de weg. We kwamen op tijd aan bij de school van E. waar we M tegenkwamen. E was opgewekt en blij ons te zien. Thuis bij M&E zagen we de kleine A die zo enorm rustig is en af en toe heel aandoenlijk lacht. Een schatje. het was erg heet en dus deden we niet veel. Na het eten reden we naar de airbnb, de zon stond laag een vreselijk vuile voorruit belemmerde het zicht en zodoende raakte Wim de stoeprand met het achterwiel. Al vrij snel gedroeg de auto zich vreemd en wisten we beiden: "lekke band" K. ergens toppen op de kleine D weg was niet mogelijk en waren we genoodzaakt door te rijden tot het eerste dorp. Auto geparkeerd en ja hoor lekke achterband. Hijg, zucht, puf....... het zijn hele grote zware banden en die haal je niet zo 1,2,3 uit de achterbak! De krik ook niet een van de gemakkelijksten vertrouwde Wim niet echt maar met veel pijn en moeite werd de band verwisseld, ik stuurde intussen een sms naar de gastvrouw om haar te laten weten dat we pech hadden. We reden om iets voor 10 uur op het erf en ze stond meteen bij de deur. Ze liet ons de kamer zien, prima alleen erg klein badkamertje, jammer dan. Wel lief er stond koud water wat frisdrank en een pak koekjes!. Het was warm in de slaapkamer maar toch redelijk kunnen slapen. Na ons ontbijtje reden we weg op zoek naar én een benzinestation ( lampje brandde al) en een garage om een nieuwe band te kopen en op develg te laten zetten. Dat viel allemaal niet mee, met de Garmin was het een grote ramp die stuurde ons alle kanten op. Maar gevonden getankt en toen naar Norauto in Montaigu. We vroegen of zij heel toevallig die best ongebruikelijke maat band hadden en...... gelukkig was het antwoord JA. Maar.... In Fr is het te doen gebruikelijk én verplicht om op de as twee banden te hebben van het zelfde merk, het zelfde profiel! Daar had Wim geen zin in en dus verzon ik de smoes dat het ons reservewiel was en konden we gelukkig slechts een band kopen. Met een nieuwe band achterin, het was zoo heet dat het niet te doen was om te verwisselen. dat zouden we later doen. We reden naar M&E. Half les Herbiers was afgesloten ivm een wielerwedstrijd, waar we om een uur of twee even naar gingen kijken want E hoorde en zag steeds de helicopters vliegen die de wedstrijd filmden en was nieuwsgierig. Ik had op verzoek de naaimachine meegenomen, want E wilde graag een gordijn aan zijn bed zodat hij een soort tentje had onder het bed. Oma mat, knipte, naaide, Opa maakte een rail aan het ledikant en aan het eind van de middag met goedkeuring van E was het gefikst. M nam van de gelegenheid gebruik om zijn twee werkbroeken op de juiste beenlengte te laten maken. We vulden gezamelijk de formulieren in voor zijn paspoortaanvraag en na het eten weer terug naar Chavangnes. De volgende ochtend zondag netjes opgeruimd het dametje gedag gezegd en weer naar LH, het was een nette stek, maar voor het mooi is deze airbnb net iets te ver uit de buurt! Volgende keer, Zeker nietin de zomer zoeken we wel iets wat dichterbij is. Om half twee waren we klaar om te kunnen vertrekken en via de voorstad van Parijs M af te zetten bij een Formule 1 hotel omdat hij de volgende dag een afspraak had op de ambassade voor het vernieuwen van zijn paspoort. We vonden het hotel vrij snel maar de ingang was een raadsel, het was compleet omheind met hekken. Op de parkeerplaats allemaal Poolse vrachtwagentjes en uit alle raampjes hingen blote, getatoeerden kerels! (behhh) Het zag er niet echt aantrekkelijk uit en gelukkig was het maar voor een nacht, maar ik vond het helemaal niks en zag aan M's gerzicht dat hij er ook niet echt blij van werd. Maar goed we namen afscheid en wij reden verder naar huis. Hadden nog regelmatig sms contact. Hij voelde zich duidelijk niet echt op zijn gemak, maar dat snapten wij wel. We kwamen hier iets vroeger dan gedacht aan, tot verbazing van A die waarschijnlijk nog niet op ons rekende. Coco dolblij en opgewonden. Maandagochtend reden we wéér bijtijds naar Nancy naar het CHRU voor onze afspraak met de hartchirurg en de anesthesist. Ook dit keer erg hoge temperaturen en een hele lange wachttijd in de wachtkamer! De dokter had het kennelijk te druk en zodoende werden we door een jonge, leuke, vrouwelijke arts ontavnegn. Zij begon met heel veel vragen ( wat me verbaasde want alles stond toch in het dossier?) en begon toen uit te leggen met een tekening wat er precies gedaan zal gaan worden. Om de een of andere duistere reden hebben wij Mme Thuus niet goed begrepen toen zij ons doorstuurde met het verhaal dat er een hart(klep IN het hart moet worden vervangen, maar n.a.v. de scan en de echo via de keel hebben ze gezien dat de klep van en naar de aorta niet goed functioneert en dat de chirurg wil proberen deze te repareren! Lukt dat niet dan krijgt W een mechanische klep ( biologisch heeft een te korte levensduur) maar moet dan wel iedere dag bloedverdunners slikken!. Toen alles duidelijk was nam we ons mee naar het secretariaat om de operatie in te plannen. Daar stond de chirurg die nog even probeerde W gerust te stellen met de mededeling dat hij positef gestemd was en er vanuit gaat dat repareren mogelijk zal zijn. Hij zei dat het ook snel kon gebeuren dacht ronde de 10de juli............................ Helaas bleek dat dus niet mogelijk; het wordt opname de 16de juli, operatie de 17de! Ik heb nog even gevraagd of het niet eerder kon, zonder verder tekst of uitleg, maar dat was niet mogelijk! Het valt dus samen met de 2de kookweek voor het koor! Heel erg jammer dus, ik vrees niet opà bezoek te kunnen gaan, moet kijken hoe ik dat aan kan pakken. Als ik hulp inschakel doe ik die klus voor Jan met de korte achternaam en dat kan ik me eigenlijk niet permiteren. Er ging een grote dossiermap mee naar huis, met nog veel papierwerk om in te vullen en diverse onderzoeken die nog gedaan moeten worden voor de opname. Een daarvan is de tandarts, maar die kan W niet helpen want zijn agenda zit te vol; gevolg dat hij dus nu speciaal naar Nancy moet om daar een tandarts te bezoeken om te kijken of hij geen infecties heeft, want dan gaat de operatie NIET door! Tot de 16de dus nog diverse afspraken, bloedafname, urine, longfoto, fysiotherapie en een verlenging van zijn "arret de travail". Hij zal vermoedelijk een maand of drie nodig hebben voor herstel.

Juni,

Het is inmiddels juni, de meimaand is voorbij en nog 13 dagen en dan heeft Wim het grote onderzoek in Nancy. Het weer was wisselvallig, veel droogte en af en toe een flinke regenbui. Een ex collega van de stad Nogent is voor zichzelf begonnen als electricien en ik had hem gevraagd om een stopcontact aan te leggen bij het terras in de tuin voor de spa. Hij had een offerte gemaakt en kwam met zijn zoon om de werkzaamheden uit te voeren. De twee weken voorafgaand aan zijn "interventie" maakten Wim en ik ruimte in de stal en konden we meteen van de gelegenheid gebruik maken om spullen uit te zoeken en desnoods weg te brengen naar de dechetterie en naar de "gratiferia" in Biesles. Dat ruimde meteen lekker op. We waren zo lekker bezig dat we ook de zolder hebben aangepakt. Ruimde lekker op. Ook lichtte hij de deksel van de septic tank op en ontdekte een enorme dikke korst bovenop waar geen doorkomen aan was. Het rook verre van aangenaam. Hij kocht een pomp om onder de korst de vuile troep weg te zuigen maar dat lukte niet. Ik vroeg het aan de zoon van AC waar Wim vroeger werkte want die kwam aan de overkant om de boem leeg te zuigen maar.... dat mag niet meer is verboden! Hij gaf een telefoonnummer en die persoon kon het (gelukkig) voor ons doen. Hij rukte uit met groot materieel en het was in een halfuur gebeurd en wij een flink bedrag kwijt maar het was noodzakelijk. De dode kippen die we er in de afgelopen jaren in hadden gegooid waren helemaal vergaan en we hoorden de botjes rinkelen!!! De man had daar nog nooit van gehoord en moest lachen. Het feit dat we vanaf het begin nooit iets eraan hadden laten doen en het dus al ruim 20 jaar functioneerde was wel een goed teken! We starten dus weer blanco.

Via whats app had ik contact met een collega van het Holland Lentiz College die wilde weten of we nog bloemen wilden, of we eventueel nog naar Nederland kwamen (Wim mag vanwege zijn ziekteverlof de hte Marne niet verlaten dus dat is niet mogelijk) en zoniet dan wilde hij wel eea komen brengen! We spraken af en hij kwam met een Duster vol met planten echt niet normaal en zakken grond! We wisten niet wat we zagen. Echt van alles en niet zo'n beetje. Het was erg gezellig en hij bleef slapen en hij heeft beloofd zeker nog eens langs te komen eventueel met zijn fietsmaten. We gaan het zien.( DM viert in juni zijn afscheid en heeft me uitgenodigd voor het feestje. Ik kan met EM meerijden naar Nederland aansraande maandag en logeer bij Tineke, ga donderdag de trein via Parijs terug). We hebben een paar dagen besteed aan het vullen van de plantenbakken, kwamen plantenbakken tekort, kochten bij en nu staat alles voor en achter het huis en is het een en al kleur! fantastisch. Ook ontvingen we op heen en terug weg, net als twee jaar geleden, H&L van Dorp en P& J Staal-van Dorp voor een overnachting inclusief diner en ontbijt. Was ook dit keer weer ontzettend gezellig. We hebbe in overleg met André een weekend geplanned om de kids in de Vendee te bezoeken voordat Wim in Nancy geholpen gaat worden, we hopen natuurlijk dat we de 30ste juni daar uitsluitsel over zullen krijgen!

Serqueux mei 2025,

We hebbenn bericht gekregen van het secretariaat van het CHU Nancy, het onderzoek zal op 16 juni as worden gedaan en we bespreken de uitslagen op 30 juni met de cardioloog. Dat duurt dus nog een paar weken, tegelijkertijd geeft het ook de geruststelling dat de operatie geen "spoedgeval" is! Ons dagelijks leven gaat z'n gangetje, auto reparaties, we hebben er tenslotte 4 die gebruikt worden, dus moeten er banden verwisseld, roest getectyleerd, remschijven vervangen er is altijd wel wat. Mijn twingo geeft al weken aan deat de service beurt plaats moet vinden , maar de dealer wilde geen afspraak maken voor de maand mei! Afsdpraak staat nu voor as dinsdag op de agenda. Het aantal kilometers is door mijn v.v M'celles/ Serqueux overschreden; jammer dan! Vrijdag de 25 ste april reed ik naar Chaumont om daar bij de groenteboer en leclerc de bestellingen op te halen en nog wat dingetjes aan te schaffen. Zaterdag ben ik begonnen met het maken van het eerste hoofdgerecht. (vanwege de weersomstandigheden had ik besloten om het hoofdgerecht de dag te voren te maken zodat het goed afgekoeld getransporteerd kon worden om de temperatuursschommelingen door het transport te voorkomen. Ik koelde het af in ijswater deed het over in de gastronorm bakken en zette het in de stal. Met bevroren waterflessen ging het in de polystereen bakken en Wim zette het in mijn auto) Ook het entree en het dessert werden daags te voren gemaakt, zondag ochtend vroeg stond ik om half negen in de keuken en kookte voor maandag. Iedere dag, uit bed ontbijt, jogging pak aan en aan de slag, om half elf dronken we samen thee, aten we om één uur een boterham, dan nog terug eea voorbereiden, de douche in dan aankleden, optutten en alles in de auto zetten en vervolgens op weg naar Serqueux. Ik maakte kennis met de organisatrice E.S. en haar dochter S. beiden erg vrtiendelijk. De dochter van E.S. was daar iedere dag als ik aankwam om te helpen en zij zorgde ervoor dat het in de oven werd gezet en uitgeserveerd. Ik hoorde zondagavond niets of het eten in de smaak was gevallen en vond dat toch wel spannend. Toen ik maandag aankwam kreeg ik van S te horen dat het prima was gegaan en lekker was. De 13 koorleden repeteerden ieder dag van 17 tot 19 uur, die heb ik niet vaak ontmoet. Dinsdag kreeg ik tijdens het middaguur een appje: "Wat kun jij lekker koken! Beide dagen hebben we zitten smullen." Ik was dolblij met het compliment. Het door mij samengestelde vegetarische 3 gangen menu was goed realiseerbaar, ik vond sommige gerechten ook zelf erg lekker. E.S heeft me laten weten dat hetzelfde menu (behalve het gnocchi gerecht van Sharon Miranda) in de herhaling mag in juli als ze de tweede zangweek organiseert. Vrijdagavond ben ik nadat ik alles had voorbereid naar de kerk in S gegaan om het koor te horen zingen tijdens het concert. Ik had G&M uitgenodigd en we hebben het prachtig gevonden. Het thema van alle liederen was "het water". Het laatste was een gedicht van Toon Hermans op muziek gezet; het was zo ontroerend dat ik ervan moest huilen. Prachtig gezongen. Het publiek was in de gelegenheid om een glaasje met de koorleden te drinken, ik snelde in mijn tuutje terug naar de gite en moest jammer genoeg de oven weer voorverwarmen want die heeft een timer en die was verlopen en oven helaas weer koud. Ik bakte de drie hartige taarten. Had een fles vind de sureau meegenomen en schonk die in kleine glaasjes. We hadden de stoelen op het gazon gezet en ik stalde alle etens waren daar opuit. Toen iedereen zat heb ik het glaasje uitgedeeld en hardop laten weten dat ik een hele bijzondere week achter de rug had en dat ik ondanks dat ik een echte carnivoor ben met veel liefde voor eten vegetarisch heb gekookt. We aten gezamenlijk en iedereen was vol waardering over mijn kook skills! We namen op een hartelijke manier afscheid. Alle spullen achter in de auto reed ik moe, maar voldaan huiswaarts en mag ik in juli een week op herhaling met nagenoeg hetzelfde menu!

Wachten duurt lang, langer dan gedacht....

Sinds ons bezoek aan de cardioloog begin april wachten we dus op post van het ziekenhuis met een datum voor de beide onderzoeken. Het is nu tweede Paasdag en morgen begint een nieuwe week. Misschien horen we dan iets???? Inmiddels hebben we diverse klusjes in huis gedaan en in de tuin. We ruimden eerst de stal uit om de weg vrij te maken voor een oud collega uit Nogent, die nu zzp-er electricien is en die een kabel en stopcontact heeft aangelegd van de meterkast naar het terras in de tuin, zodat we hopelijk straks de spa neer kunnen zetten zonder verlengsnoer en de nadelige gevolgen daarvan! Dat betekende tegelijk dat er een hoop troep naar de dechetterie kon worden gebracht. Ook op zolder hebben we een paar in elkaar gezakte kasten weggehaald en spullen beter opgeborgen, wéér een boel weggebracht naar de dechetterie! In het daarop volgende weekend was het een door "Nogent Partage" georganiseerde Grafiteria waar iedereen spullen naar toe kan brengen die een ander wellicht kan gebruiken en dus brachten we daar o.a. twee zibrokachels, een kookplaat, gereedschap en dergelijke. Prettig geregeld dus! Wat verzamelt een mens een berg spullen, verschrikkelijk! Opgeruimd staat netjes. In de tuin was het een ander verhaal, al maanden geleden vroeg ik aan TT of hij de composthoop weg zou kunnen halen met zijn "manitou", ja geen punt dat wilde hij wel doen. Alleen vertelde hij er niet bij wanneer hij dat zou doen! Dat werd dus afwachten, drie keer ging ik er heen om hem eraan te herinneren; Ja heus, komt voor elkaar, maar wie er kwam..... hij niet. Vorige week zag Wim dat de manitou achter een tractor naar hun huis werd gesleept, vermoedelijk iets kapot dus ging ik erheen en vroeg terwijl hij met z'n moeder en A en een onbekend kereltje aan tafel zaten naar het hoe en wat. Inderdaad manitou was ter ziele! Pech dus. Spontaan vroeg het mannetje wat er aan de hand was en bood aan om ons te helpen na etenstijd. Stipt vijf minuten over twee stond hij aan de achterkant en vroeg wat er moest gebeuren. Hij schepte de eerste lading weg maar bleef hangen in kippengaas, dus wij trekken en rukken en krgen het eruit. Hij bracht de lading naar de boerderij en kwam daarna nog 4 keer terug, maakte de boel glad en ik gaf hem een envelopje om hem te bedanken. Daar waren we dus mooi vanaf, maar het is en blijft toch bizar dat er na zoveel jaar toch nog van die pyramide theezakjes opduiken, helemaal intact! Vuilnisbak dus voortaan. Na het opruimen van het schuurtje hadden we nog een aantal ijzeren palen voor het becestigen van gaas en kochten we én gaas en drie rollen met kleine halve paaltjes als afrastering. Wim maakte deze boel egaal, verzette een dozijn aardbeienplanten en plantte de drie frambozen en een aalbesstruikje en we hebben nu een keurig klein afgezet perkje.

Vorig weekend was de salon in Langres en heb ik me dit keer aleen bezig gehouden met het aperitief voor 60 personen, op zich al een hel klus. Een heerlijke cocktail op basis van prosecco ( 10 liter verdween alsof het water was) en een moktail op basis van gingerale en een paar planken met van alles en nog wat aan lekkers dat ging erin als k....

Het was een boel werk en ik heb zondags danb ook echt helemaal niets meer gedaan! De academie had het druk zonder mij. Mijn 73ste verjaardag verliep met veel telefoontjes, appjes, berichtjes en GvB en SC kwamen op de thee. Van Wim mooie grote bos gele tulpen en een doosje witte chocolade. Van Mme. L twee flessen Pinot Noir en een oranje bankbiljet. as vrijdag ga ik alle bestellingen ophalen bij én Leclerc en de groentenboer en dan gaat de grote kook klus beginnen!!!! wish me luck

Toch even er tussenuit,

Aivy is inmiddels al 5 weken oud en we hadden nog geen gelegenheid om haar in het echt te zien. Tussen alle hectiek van doktersafspraken, bloedprikken en het feit dat Wim niet zonder toestemming ons "territorium" mag verlaten en voor het pré-operatiegesprek op 4 april hebben we toch alles op alles gezet om naar de Vendee te rijden. Ik schreef dinsdag de 12 de maart een brief naar de MSA met de vraag aan de arboarts of hij Wim toestemming wilde geven, kopie van de geboorteakte erbij gedaan en in de brievenbus gestopt. Ik vroeg aan Andé of hij eventueel op huis en dieren kon passen en wachtte op antwoord van MSA. Tot en met woensdag geen bericht terug. Opgebeld ze hadden diezelfde ochtend de brief ontvangen!!! bizar van hier naar Chaumont is 40 km de post had er een week over gedaan. Maar de telefoniste vertelde dat de aanvraag niet compleet was. Er ontbrak een schrijven van de huisarts.Vanaf een uur of 2 's middags tot een uur of half vijf probeerde ik de huisartsenpost te bereiken....... niet dus, rare beltoon en geen gehoor. Bleek stroomstoring te zijn. Eindelijk om iets over 5 de secretaresse aan de telefoon, ze ging ervoor zorgen maar onze huisarts werkte die dag niet. Hoe ze het gedaan heeft weet ik niet maar donderdagochtend zat er een mail in de mailbox, die stuurde ik door en twee uur later werd er opgebeld en kregen we groenlicht! André gebeld, die zou donderdag eind van de middag vertrekken zodat wij vrijdagochtend bijtijds konden gaan rijden. Ons vaste logeeradres gesms-d en dat was ook okay! Alles ingepakt en in de auto gezet helaas zat het bij Andre onderweg flink tegen, gevolg was dat hij pas om iets voor middernacht hier aan kwam. Maar geen probleem hij kent het huis en na een weltrusten besloten wij vrijdagochtend om 7 uur te vertrekken. Het was voor een vrijdag erg rustig op de weg. We waren om iets over 2 in Chambretaud, kregen dit keer helaas een kleine studio, niet echt ideaal en de trap naar boven was glibberig en niet verlicht. We maakte het bed op zetten de spullen neer en reden naar Les Herbiers. We maakten kennis met onze kleindochter; wat een humpie, nog zoo klein en teer. M&E wildden ook haar meenemen naar de school van Elio om hem op te halen, (geen goed idee in onze ogen) en reden we achter hen aan. Elio was opgewonden toen hij ons zag. Thuisgekomen was het A's huiluurtje, Wim bleek haar het beste te kunnen kalmeren, een taak die hij met veel liefde op zich nam.

We gingen daarna samen naar de Lidl om boodschappen te halen en hun voorraad een beetje aan te vullen, aten gezamelijk en wij reden bijtijds naar ons studiootje. Zaterdag gingen we met M en Elio naar babyrugby maar daar had E het al snel gezien en was het langs de lijn staan kwa weersomstandigheden ook niet echt aangenaam. Dus nog even naar de supermarkt voor water en ik met E naar de wc en naar de apotheek. Daar ging het even helemaal fout; Elio nam de benen tussen de schappen door en al snel was ik hem kwijt. Het kostte me een boel energie en moeite om hem weer in het gelid te krijgen, poehhhh. Weer terug verschoonde ik Aivy's luier, was wel weer even wennen hoor, zo'n klein frutseltje, gaf haar de fles en Wim nam haar weer bij zich. Na het avondeten reden we naar C terug. Zondagochtend regende het flink dus ook toen niet naar buiten, jammer. We speelden een paar spelletjes en ik deed wat kleine opvouwklusjes en hielp in de keuken. Na het avondeten namen we afscheid, reden naar de studio en gingen op tijd naar bed. Maandagochtend alles in de auto gezet en zijn we naar Chenonceau gereden naar het "Chateau des Dames". We kochten een entreebewijs en liepen langs het prachtige park en door een van de tuinen naar de ingang, daar stonden in elke ruimte fantastische bloemendecoraties van verse bloemen, zo beeldschoon. Het was druk er waren veel Italianen (waren zij in de sporen van Catherina di Medici?).

Het was een leuke onderbreking en het kasteel is echt prachtig van binnen, de moeite van de stop waard. We kochten een sandwich en reden (iets meer verkeer als vrijdag) naar huis waar we om 18 uur aankwamen, Andre was al vertrokken. Zo fijn om te weten dat hij de boel in de gaten houdt gedurende onze afwezigheid!

Uitslag consult cardioloog.

Vorige week maandag, eind van de dag hadden we de afspraak met de cardioloog, eenmaal in de wachtkamer leek het erop dat er niemand meer in het gebouw aanwezig was. We hadden een afspraak om 18.00 uur en er stonden ook erg weinig auto's op de parkeerplaats. Het werd later en later en er kwam nog een echtpaar, ook zij hadden een afspraak bij de cardioloog dus mijn zorg dat er een vergissing was was ongegrond. Om iets over zeven kwam Mme T. ons halen. Ze vroeg hoe het ging en hoe Wim zich voelde en gelukkig gaf hij ook zelf aan zich niet jofel te voelen en flink moe was. Ik zei dat ik me ernstig zorgen maakte en dat dit zo niet lang meer door moest gaan want ik zag hoe hij af en toe doodmoe thuis komt. Ze begon met hem te onderzoeken, maakte een ECG en daarna bekeek ze zijn hart op de monitor. Hartslag en bloeddruk normaal voor iemand met een "sporthart" maar de lekkage van de hartklep en zijn conditie was toch zorgwekkend genoeg om alles op de rit te zetten voor een operatie! We kregen heel uitgebreid tekst en uitleg, ze maakte alle paparassen in orde voor een eerste onderzoek met een moeilijke naam "coronarographie" wat hartkatheterisatie is in het ABN. Ze schreef ook een bon uit voor het taxivervoer naar de kliniek in Nancy (ik mag niet mee, of erbij zijn) en vertelde dat alles door de ziekenfonds vergoed zal worden omdat dit gezien wordt als een Affection Longue Durée ALD, dat zal de huisarts in orde maken. De kliniek belt ons voor een datum, lange wachttijden verwachtte ze niet. Met een dossier onder de arm verlieten we Clinique Saint Luc en reden terug naar huis. Toch allebei beetje stil en ondanks dat we dit min of meer verwacht hadden, was het toch wel even DE realtiteit. Thuisgekomen leek het ons beiden wenselijk dat we Wim's baas in zouden lichten en een moesten zorgen voor een arret de travail. Ik had dindsgaochtend een afspraak voor het vernieuwen van mijn medicijnen en sprak af dat ik zou proberen om Wim's huisarts hierom te vragen. Dinsdagochtend vroeg ik aan de balie of zij er was, maar helaas CR was die week vrij, maar ik kon het aan de vervangende huisarts vragen waar ik een afspraak mee had. Het was een interne, arts in opleiding, volgens mij een Spanjaard of Italiaan die ik moeilijk kon verstaan. Hij was onrustig, kreeg twee keer telefoon tijdens mijn aanwezigheid wat hij snel afkapte en toen ik hem vroeg oif hij eventueel een arret kon uitschrijven was hij verbaasd en gaf aan dat dat niet te doen gebruikelijk was. Hij onderzocht mij niet(?) geen bloeddruk meting en via de pc maakte hij mijn medicatie recept in orde, vulde een aanvraagformulier in voor mijn jaarlijkse kuur en pakte toen toch een formulier voor Wim, terwijl hij zei dat dit niet correct was, maar het toch in orde maakte miv die dinsdag wat ik raar vond want Wim was die dinsdag gewoon gaan werken. Hij verbeterde de datum en gaf mij het formulier, mijn recepten en zei me gedag. Bij de apotheek zag ik dat hij alle medicatie van het afgelopen halfjaar had uitgeprint zonder er verder naar te kijken, zo raar! Toen Wim thuis was hebben we zijn baas gebeld en de zaak uitgelegd en is hij die avond nog wel terug naar de boerderij gegaan, met zijn "arret" en hebben wij de andere helft opgestuurd. Hij is dus m.i.v. die woensdag met ziekteverlof tot 11 maart as. As. dinsdag hebben we een consult met CR in de hoop dat zij het verlengen zal. Donderdag jl was er een telefoontje dat de hartkatheterisatie 18 maart as zal plaatsvinden. Fijn dat het niet te lang meer duurt. De uitslagen gaan naar de hartchirurg en dan horen we tzt wat de procedure zal gaan worden. Eerst dit. Misschien moet hij een nachtje blijven, dus zullen we een tas klaarmaken met toiletartikelen, pyama en dergelijke. En hopen dat ze tijdens dit onderzoek verder geen gekke dingen tegenkomen.

Aivy is geboren, op zondag 16 februari jl om 11.59 uur

Ze is er, gezond, voldragen en ze heet AÏvy, een bijzondere naam maar wel lief voor zo'n pukkie. Alles is volkomen "normaal" gegaan, ze weegt 3100 gr en is 49 cm lang. Net wat kleiner als haar grote broer, die helemaal trots is op deze nieuwe status! Wanneer wij gaan is nog even de grote vraag Vooralsnog zijn de andere grootouders er op dit moment en willen wij eerst het bezoek aan de cardioloog afwachten het liefste koppel ik er een paar dagen aan vast, want 2 x 700 km in een weekend is echt een beetje TE. de tol is een dure grap een b&b ook niet echt goedkoop en Wim heeft nog heel veel vakantiedagen staan. Zodra we meer weten gaan we plannen. AvD wil graag oppassen dus dat zit wel snor.

Het gaat niet lang meer duren...

Het is de eerste week van februari 2025 en het gaat opschieten, we kijken uit naar de komst van de baby bij M&E, het ging de laatste weken niet helemaal zoals je als as. ouders hoopt en verwacht. E kreeg een flinke griep, hoest veel en de baby is vrij groot en drukt op de baarmoedermond, gevolg voorweeen. Ze verbleef een nacht in het ziekenhuis maar daar houden ze geen kostgangers dus na een uitvoerig onderzoek met de monitor en nog een echografie werd ze naar huis gestuurd. Ze is nu 37 weken en het grootste gevaar op een prematuur is gelukkig geweken. Vandaag nog een bezoek aan de verloskundige, heb nog niets gehoord dus ben nieuwsgierig hoe het is nu met ouders en baby. Wat ook op gaat schieten is Wim's consult bij de cardioloog; dat is 3 maart as.eind van de middag. Wim is erg moe en heeft een kort lontje en zo goed als geen energie, het werk valt hem zwaar en omdat hij ook slecht slaapt (hiep hiep hoera apneu masker) begint hij vaak de dag al terwijl hij nauwelijks is uitgerust! Ik maak me zorgen, hoe lang houdt hij dit vol? Ben van plan om aan de cardioloog duidelijk te maken dat het zwaar is/ wordt voor hem maar ook een beetje voor mij. Ik zie hoe versleten hij thuis komt 's avonds. In hoeverre is zijn conditie verslechterd? Is er verandering van niveau? Het stond op 2.6 in sept 2024, bij 3 volgt onherroepelijk een operatie. We moeten dus nog even geduld hebben. Hoe lang gaat hij het nog volhouden, het werk op de boerderij is intensief en hij maakt zo nu en dan ook lange dagen. Zou LT het voor elkaar krijgen met de bank om eind van het jaar nieuw te gaan bouwen en genoeg kunnen lenen voor het installeren van robots??? Allemaal vragen, waar we nog geen antwoord op hebben. Moeilijk, moeilijk. Hij heeft nog veel vakantiedagen staan, we zouden misschien een paar dagen langer in de buurt van de Vendee kunnen blijven in combinatie met kraambezoek, maar of hij dat wil??? Hij is te loyaal naar zijn baas en te serieus, dat is natuurlijk bewonderenswaardig maar ook een valkuil. Geduld en🙏🙏🙏.

2024/2025 Nieuw jaar, nieuwe kansen....

Vandaag is het 2 januari, er valt sneeuw en het is grijs en grauw buiten. Het nieuwe jaar is dus begonnen; Wim was gisteren vrij en we deden het rustigjes aan. Ik bakte oudejaarsdag stiekem appelbeignets, het verbod om nooit meer te frituren nam ik even voor lief. Een jaarwisseling zonder oliebollen is zo ongezellig en dit was een leuk en lekker alternatief. We kijken terug op een gezellige eerste kerstdag samen met Hans en Debbie en we genoten van een lekkere maaltijd en liepen na afloop nog even een rondje kerk. Eindelijk weer eens kerst zoals het volgens mij bedoeld is. Ik bracht de dag erna van alles wat in doosjes naar Mme.L. Ze belde nog op om te bedanken voor al het lekkers. We ontvingen diverse kaarten en natuurlijk flink wat mails, sms-jes en app-jes met lieve aardige wensen voor de eindejaarsfeesten. Niets uit Canada of USA, vreemd! Van de jongelui kregen we een kadootje en wij stuurden hun een seizoenspas voor een attractiepark. E komt om in het speelgoed dus dit wat een betere investering. Manon stuurde een klein kerstpakket met wat grappige gadgets w.o. twee kaarsen met een leuke tekst erop die me erg aanspreekt: << BEHA uit KAARS aan WIJN open & RELAX Ook zijn er wat minder leuke dingen, zo is de vrouw van de burgemeester, onze buren ernstig ziek en terminaal. Moeilijk dus, want ze is altijd erg afstandelijk geweest en hoe ga je er dan mee om en toon je medeleven. Ik heb twee keer voor hen gekookt, maar het was te "pittig". Volgende keer dus daar rekening mee houden. Op dit moment zijn de kinderen er en stuurde hij een smsje aan mij en de andere gemeenteraadsleden om te melden dat het einde nadert. Ik weet niet goed hoe ik daarop moet reageren. En Mme. L wordt met de keer lastiger, zelfs onze huisarts weet er geen raad meer mee. Ik heb haar de telefoonnummers van beide zoons gegeven! Van een andere buur kreeg ik eergisteren tijdens het rondbrengen van het kerkblad een achterpoot van een hert, dat heb ik vanochtend geprobeerd te "ontvliezen" Coco en Peppie weken niet van mijn zijde. Ik heb het nu met een rub ingewreven van tijm, rozemarijn, knoflook en olie en gaar het morgen op lage temperatuur in de oven. Manon en een vriendin overnachten hier morgennacht op weg naar la Plagne. Ik heb mbv mijn nieuwe notenkraker nu 90% van de noten gekraakt (drie mooie voorleesboeken zijn uit) en ik ga naar BB bellen om een afspraak te maken voor het persen. En dan nog het leukste nieuws. Ik ben via via gevraagd om gedurende twee weken, een eind april/begin mei en een week in juli avondeten te koken voor een groep mensen van ca.15 personen, ik heb er zin in, maar moet me voorbereiden want het is een 3 gangenmenu én vegetarisch! Ohhhh dat had ik al geschreven, sorry. Ook kwam er via via een vraag voor een diner voor een huwelijk van een stel Nederlanders, daar moet ik nog mee in conclaaf. weet niet wat er voor kookapparatuur is en dergelijke en ik vrees het niet alleen te kunnen redden. Ik wacht op details. Alles mag , als het maar leuk is.

Een vriendendienst,

Er wonen hier in de omgeving heel veel Nederlanders, een aantal net als wij permanent maar anderen hebben hier een "tweede huis" en reizen heen en weer. Inmiddels kennen we er velen, maar ik heb altijd gezegd (klinkt onaardig , maar zo is het niet bedoeld) Ik ben hier niet gekomen voor de medelanders! Het kan af en toe handig of gezellig zijn maar met de meesten blijft het bij een vluchtig contact. Ik ben niet zo van hier en daar koffie drinken en heb daar ook niet echt behoefte aan. Wim al helemaal niet. Ook heb ik in het verleden al vaak mijn hoofd gestoten nadat ik me voor die en gene inzette op het gebied van hulp met instanties ed., ook daar heb ik van geleerd. Maar soms kunnen zulke contacten toch ook waardevol zijn, zeker op het gebied van "netwerken". Via via kwam er zodoende onlangs een mail bij me binnen met een vraag omtrent catering. Iemand had mijn naam en mailadres doorgegeven aan een Nederlandse mevrouw die hier in de omgeving ieder jaar twee "koorweken" organiseert. Mensen die graag zingen kunnen zich inschrijven voor een zangweek in Frankrijk, zij logeren dan in een grote gite en worden geheel verzorgd qua natje en droogje. Helaas is de "kok" die al jaren voor het avondeten zorgt niet meer beschikbaar en zodoende klopte ze bij mij aan. We hadden uitvoerig telefonisch overleg; de groep, het aantal varieert van 15 tot 20 personen krijgt een 3 gangen menu altijd vegetarisch.Speciale wensen of allergieen krijg ik bijtijds te horen. De vorige kok, bereidde veel thuis en ging dan eind van de middag daar ter plaatse verder en diende ook op, zij woonde in het zelfde dorp.0 Dat is voor mij dus wel even anders want het is 40 minuten rijden en zij eten niet voor 19.30 uur. Na uitvoerig overleg zijn we overeen gekomen dat ik zorg dat voorgerecht en dessert klaar is en het hoofdgerecht voor 90% klaar zal zijn en eventueel nog verwarmd moet worden of afgebakken. Ik kan onmogelijk wachten tot dat men het hoofdgerecht uitgeserveerd moet krijgen, dan wordt het niet voor een uur of tien voordat ik naar huis kan rijden. Dat is me té gortig. Gelukkig is daar begrip voor en heb ik de klus aanvaard en heb er echt zinin in! t Zal best een flinke klus zijn. De eerste week is eind april, de tweede week in juli. Het menu mag voor beide weken hetzelfde zijn. Ik heb bij de dochter van E.B in Zwitserland een paar recepten gebietst en die heeft ze me gestuurd. Ik ga in de komende tijd al wat experimenteren, vegetarisch is niet echt my piece of cake. En toen was er ook een appje van GvB, die moest een nieuw paspoort aanvragen. Ze zag er vreselijk tegenop en vroeg of ik haar wilde helpen. Onze ervaring in Luxemburg deed haar besluiten niet naar Parijs te gaan en kwam ze hierheen om via Nederland wereldwijd een afspraak te maken bij de Ambassade in Luxemburg. Het ging niet echt gemakkelijk op internet maar we maakten een afspraak voor een dag en tijstip. GvB kreeg in eerste instantie geen bevestiging, dus belde, mailde en appte ze erachteraan en onze afspraak werd bevestigd. We gingen samen naar Chaumont voor een pasfoto, perfect geregeld bij dezelfde fotograaf als waar ik was geweest. Gisteren vertrokken we vanaf hier met de C. naar Luxxemburg, het was niet vreselijk druk op de weg en het verliep redelijk vlot. Kwamen om iets over 10 in het centrum van de stad waar allerlei opbrekingen waren en we uiteindelijk in een andere parkeergarage belandden dan ik had ingevoerd in de GPS. Maar het was redelijk dichtbij de Ambassade, we dronken eerst een bakkie en gingen naar het toilet en liepen naar de rue Sainte Zithe. Waren keurig op tijd. Er stond een meneer aan de balie dus wachtten we even en daarna ging het eigenlijk vrij vlot, behalve de vingerafdrukken die veel en vaak overmoesten. G's vingers zijn gesleten door haar schilder aktiviteiten. Alles geregeld stapten we opgelucht naar buiten, deden wat inkopen in een Islamitische grote supermarkt (wat mis ik dat) en lunchten we in een Indiaas restaurant een lekkere Tandoori en Vindaloo, Gon trakteerde. De terugweg, met hier en daar wat regen verliep ook redelijk vlot. We stapten om iets na vieren hier weer binnen. Het was een gezellige dag. Van het voorjaar nog maar eens overdoen. (misschien handig ook voor de kookweken!). Ik ben jammer genoeg vergeten een foto te maken van de prachtig versierde enorme kerstboom, zag er sprookjesachtig uit!